Κλέλια Ανδριολάτου: «Aυτό το μονοπάτι είναι το πιο σπουδαίο που έχω διαβεί μέχρι τώρα στη ζωή»

«Έχω λοιπόν και εφέτος την ευκαιρία να αφηγηθώ την ιστορία τής Άννας. Η ομάδα μας έχει δουλέψει σκληρά για να μεταδώσει στο κοινό αυτό το έργο που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και χαίρομαι πολύ που αυτή η ιστορία αγαπήθηκε και συγκίνησε τον κόσμο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τη διηγηθούμε για μία ακόμη σεζόν. Η Άννα είναι ένα κορίτσι που παλεύει με την ιστορία της. Είναι η εξαίρεση, είναι η ανατροπή στη συμβατικότητα. Είναι “άφιλτρη”, θα έλεγα, και στόχος της είναι η ειλικρίνεια»

Η παράσταση έχει στο επίκεντρό της μία γυναικοκτονία. Έχετε μία απάντηση για όλες αυτές τις δολοφονίες γυναικών που συμβαίνουν γύρω μας;

«Προφανώς δεν υπάρχει απάντηση σε κάτι τόσο απάνθρωπο. Αισθάνομαι δυσφορία και έχω ελπίδα όλο αυτό να σταματήσει»

Η ίδια έχετε βρεθεί ποτέ σε κακοποιητική σχέση;

«Όχι. Είχα την τύχη να πορευτώ με αγάπη. Το ένστικτό μου δεν με έχει προδώσει ποτέ».

Τι είναι αυτό που σας τρομάζει περισσότερο σήμερα στην ελληνική κοινωνία;

«Η υποκρισία. Όταν βλέπεις τον άλλον στα μάτια και δεν ξέρεις αν αυτό που σου λέει είναι αλήθεια. Το ενδεχόμενο αυτό, ναι, με τρομάζει».

Όταν ήσασταν παιδί τι θέλατε να γίνετε;

«Η αλήθεια είναι ότι ως παιδί συνεχώς άλλαζα σχέδια. Σίγουρα πάντως δεν ήμουν από τα παιδιά που ονειρεύονταν να ασχοληθούν με την υποκριτική. Συμμετείχα ως παιδί σε θεατρικές ομάδες και διαγωνισμούς, αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός. Η ζωή και τα “ναι” στα ρίσκα με έφεραν στη σειρά “Μπρούσκο” πριν από μερικά χρόνια, όπου συνειδητοποίησα ότι η υποκριτική ήταν ο δρόμος μου».

Πάντως, μετά το «Μπρούσκο» μοιάζει να αποφασίσατε να κάνετε ένα μικρό διάλειμμα για να σπουδάσετε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Γιατί πήρατε αυτή την απόφαση;

«Στην πραγματικότητα δεν ήταν διάλειμμα. Ήταν μία πραγματική και απόλυτα συνειδητή απόφαση στο να εμβαθύνω σε αυτό που θέλω να έχω πάντα στη ζωή μου, να έχω δηλαδή όσο περισσότερα εφόδια μπορώ, για να εξελιχθώ. Η δραματική σχολή ήταν το μονοπάτι που με καθόρισε ως προσωπικότητα. Μου έμαθε τι είναι άνθρωπος, πώς είναι να αγαπάς και να θαυμάζεις, να έχεις υπομονή και επιμονή, πειθαρχία και όρια. Νομίζω ότι αυτό το μονοπάτι είναι το πιο σπουδαίο που έχω διαβεί μέχρι τώρα στη ζωή», λέει η ίδια στο Βηmagazino