Νένα Μεντή: «Η σχέση μου με την Παξινού ήταν χάλια»
Η Νένα Μεντή παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη και μίλησε για όλους και για όλα.
Η ηθοποιός μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη δική της καθημερινότητα και τη σχέση της με την υποκριτική τέχνη.
Η Παξινού υπήρξε δασκάλα σας Σχολή του Εθνικού. Αλήθεια, πώς τα πηγαίνατε;
Χάλια, και στα χρόνια της Σχολής αλλά και μετέπειτα, όταν με πήραν στον θίασο τους με τον Μινωτή, γιατί και εγώ δεν το έκλεινα το στοματάκι μου. Θυμάμαι, παίζαμε στο θέατρο Διάνα και σε κάποια στιγμή την ακούω να κάνει κριτική δυνατά από το καμαρίνι της για το πώς παίζω. Κριτική δηλαδή την ώρα που ήμουν επάνω στη σκηνή και τόσο δυνατά που ακουγόταν μέχρι έξω από το Διάνα στην Ιπποκράτους. Το κάνει μια φορά, το κάνει δεύτερη, το κάνει τρίτη, στην τέταρτη πάω τη βρίσκω στο καμαρίνι της και της λέω: “Κυρία Παξινού, αν μου ξανακάνετε παρατήρηση δυνατά την ώρα που βρίσκομαι στη σκηνή και σας ακούει ο κόσμος, θα σηκωθώ επί τόπου και θα φύγω”. Με κοίταξε από τον καθρέφτη, έβγαλε ένα “α” σαν επιφώνημα και πράγματι δεν το ξανάκανε. Μετά το τέλος όμως αυτών των παραστάσεων δεν με ξαναπήρε. Μάλιστα είχε πει στον άνδρα μου: “Πού τη βρήκες αυτή τη γυναίκα;”. Εκ των υστέρων έμαθα ότι με εκτιμούσε πολύ μολονότι τότε δεν ήμουν και τόσο καλή ηθοποιός».
Γιατί το λέτε αυτό;
Γιατί οι ηθοποιοί αργούμε να βρούμε τον δρόμο μας. Εντάξει, δεν θα με έβλεπες και θα μου έριχνες λεμονόκουπες, αλλά στα 25 μου δεν ήμουν κάτι σπουδαίο. Δεν μηδενίζω τον εαυτό μου. Είχα κάνει ωραία πράγματα και στο Θεσσαλικό Θέατρο και στο Ελεύθερο Θέατρο, αλλά γενικά ήμουν μια ηθοποιός που ακόμη δεν είχα βρει τον δρόμο μου. Έπρεπε να ωριμάσω και ως άνθρωπος. Γιατί για να μπορείς να αφηγηθείς μια ιστορία στη σκηνή, πρέπει να έχεις κάνει πρώτα μια διαδρομή στη ζωή. Εγώ κατάλαβα τα πατήματά μου ως ηθοποιός στην “Ευτυχία Παπαγιανοπούλου” που κάναμε με τον Πέτρο Ζούλια. Εκεί κατάλαβα την πτυχή της σχέσης που μπορώ να έχω με τον κόσμο. Ότι μπορώ δηλαδή να του πω μια ιστορία, όποια και να είναι αυτή, ακόμη και δική μου, και να συμβεί κάτι μεταξύ μας. Αυτό το γεγονός νομίζω έχει να κάνει με έναν συνδυασμό υπόκρισης και αλήθειας που γίνεται από πλευρά μου. Είναι κάτι που έρχεται με την ωρίμαση Μέχρι τα 35 μου ήμουν στον κόσμο μου Τα νιάτα έχουν άλλες προτεραιότητες. Τον έρωτα, τις σχέσεις. Εγώ έπαιζα και πολύ χαρτί, άρα με συγκινούσε και αυτό πολύ. Το θέατρο ερχόταν τότε κάπως δεύτερο. Αφοί για τεσσεράμισι χρόνια το εγκατέλειψα. Πήγαμε με τον σύντροφό μου, τον Σταύρε, και ανοίξαμε μια μπουτίκ στο Πόρτο Χέλι
Πηγή: docville
Διαβάστε επίσης:
