Λουκία Παπαδάκη: «Η σχέση μου με τον χρόνο είναι εξαιρετική, είμαι ευγνώμων που μεγαλώνω»
Η Λουκία Παπαδάκη έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στην τηλεόραση και το θεατρικό σανίδι. Η «Λάμψη «Φιλοδοξίες», «Συμμαθητές», «Ροζταφτάς», «Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου», «Μαρία Στιούαρτ», «Ηλέκτρα» και ο «Φονιάς» είναι μόνο μερικές από τις επιτυχίες της θεατρικά και τηλεοπτικά.
Τώρα επιστρέφει μέσα από την συχνότητα του Mega με την πολλά υποσχόμενη παραγωγή «Μαύρο ρόδο» που έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου.
Πολλές κυρίες από το χώρο του θεάματος δεν τα πάνε καλά με τον χρόνο. Οι πλαστικές επεμβάσεις είναι λύση μονόδρομος για κάποιες και τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα επιτυχημένα. Ποια είναι η γνώμη σας;
Κυριαρχεί και μας βομβαρδίζει ένα ασύλληπτο πλέγμα δύο τελείως αντιφατικών πραγμάτων. Το πρώτο είναι αγαπήστε τον εαυτό σας και το δεύτερο είναι το πώς είσαι έτσι. Είναι δύο ταυτόχρονα μηνύματα, τα οποία αν κάποιος δεν έχει το υπόβαθρο το προσωπικό, δηλαδή να έχει κάνει δουλειά με τον εαυτό του δεν θα μπορέσει να βρει την καλύτερη του εκδοχή. Όλοι μας έχουμε την καλύτερή μας εκδοχή όπως τη βλέπουμε εμείς. Όλο αυτό έχει δημιουργήσει μία τρικυμιώδη κατάσταση στον ψυχισμό των ανθρώπων και ιδιαίτερα τον γυναικών. Σε προβεβλημένους χώρους και για έναν ηθοποιό το σώμα και το πρόσωπο είναι το εργαλείο μας. Αυτό φέρουμε, με αυτό ερμηνεύουμε και με αυτό δημιουργούμε. Είναι οξύμωρο για να το πω έτσι πιο λεπτά, το να παραβιάζουμε τον φορέα μας. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε για πάντα 25 χρονών, θα ήταν και τρομερά βαρετό. Τι ακριβώς γράφεται πάνω σε αυτό το πρόσωπο και το σώμα. Δεν γράφεται τίποτα; Έτσι περνάει η ζωή, οι εμπειρίες, ο κόσμος που μας περιβάλλει, τα βιώματα;
Όλος αυτός ο εγκλωβισμός είναι και αποτέλεσμα των social media;
Βέβαια διότι οποιαδήποτε εικόνα προβάλλεται είναι πλαστή. Εγώ θέλω να δω έναν άντρα, μία γυναίκα 40-50-60-70 σε καλή φυσική κατάσταση, να γυμνάζεται να τρώει σωστά. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εξαλειφθούν οι ρυτίδες ή η χαλάρωση στο δέρμα του. Δεν γίνεται δηλαδή ακόμη και τα σκυλάκια και τα γατάκια ασπρίζουν οι μουσουδίτσες τους και δεν διαμαρτύρονται γι’ αυτό. Έχουμε ένα θείο δώρο, το σώμα αυτό, την ύπαρξη την οποία μπορούμε να την μεταχειριζόμαστε άθλια ή εξαιρετικά. Ναι υπάρχει φυσική ομορφιά, ναι οι ρυτίδες μας δεν μας χαλάνε. Δεν είπα να αφεθούμε, το αντίθετο λέω, να φροντίζουμε πολύ τον εαυτό μας. Δεν μπορώ να παίζω μια ζωή την Ιουλιέτα, κάποια στιγμή θα \πρέπει να παίξω και τη μητέρα της.
Είχατε δηλώσει πως το πιο σημαντικό πράγμα αλλά ταυτόχρονα και το πιο σημαντικό ήταν το μεγάλωμα του παιδιού σας.
Απολύτως. Ήταν θεωρώ κολοσσιαίο. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι ο άνθρωπος φέρνει στον κόσμο μία καινούργια ζωή για την οποία είναι απολύτως υπεύθυνος και σε μεγάλο βαθμό είναι υπεύθυνος και για την εξέλιξη του μέχρι το τέλος, δεν θα το έκανε κανείς και σας διαβεβαιώ για αυτό. Είναι ασύλληπτο αλλά υπάρχει μία θεία προστασία που μας ενδυναμώνει από την μία και από την άλλη μας θωρακίζει για να πηγαίνουμε παρακάτω χωρίς να σκεφτόμαστε πόσο τεράστιο είναι αυτό.
Πηγή: Λοιπον
Διαβάστε επίσης: