Νίκος Ψαρράς: «Στο Λος Άντζελες σέρβιρα κάθε βράδυ σε δύο ελληνικά εστιατόρια»
Ο Νίκος Ψαρράς είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους ηθοποιούς και μετράει πολλές επιτυχίες τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο. Ο ίδιος έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα και το κοινό τον έχει αγαπήσει.
Ο ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη ζωή του στο εξωτερικό, τις δυσκολίες αλλά και την μοναξιά.
Κι εσύ κάποια στιγμή έφυγες στο εξωτερικό, στην Αμερική.
Πράγματι, έζησα δύο χρόνια στο Μανχάταν και τεσσεράμισι στο Λος Άντζελες.
Τι σου έχει μείνει από εκείνη την εμπειρία;
Κατ’ αρχάς, να πω ότι όλοι όσοι με βοήθησαν εκεί ήταν εβραίοι. Κι αυτό γιατί το 90% των ανθρώπων που ασχολούνται με τη δική μου δουλειά -είτε ως παραγωγοί είτε ως μάνατζερ κλπ - είναι εβραίοι. Έφυγα για να διευρύνω τις σπουδές μου για ένα χρόνο έχοντας δύο υποτροφίες. Δεν είχα σκοπό να κάνω καριέρα εκεί, ούτε μου περνούσε από το μυαλό. Απλώς, πριν επιστρέφω στην Ελλάδα, βρήκα έναν ατζέντη ο οποίος μου έκανε όλα τα χαρτιά και μου έδωσε άδεια εργασίας επειδή με έστειλε σε μια-δυο οντισιόν και διαπίστωσε ότι με ήθελαν. Γύρισα στο Μανχάταν δύο εβδομάδες μετά την πτώση των Δίδυμων Πύργων. Βρήκα δουλειά αμέσως, σε ένα σίριαλ που λεγόταν «Guiding Light», όπου υποδύθηκα ένα Γάλλο. Μετακόμισα στο Λος Άντζελες, δούλεψα, ζορίστηκα, δεν έκανα τα πράγματα που ήθελα, αφού ήταν και είναι πολύ δύσκολο να είσαι ξένος. Κακά τα ψέματα, το εργαλείο της δουλειάς μας είναι η γλώσσα, ο λόγος, και, όταν είσαι ξένος, είναι περιορισμένος ο αριθμός των ρόλων που μπορείς να παίξεις. Ήταν όμως απίστευτη εμπειρία.
Ποιες ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές που έζησες εκείνη την εξαετία;
Η πρώτη χρονιά στο Λος Άντζελες, όπου κάθε εβδομάδα πήγαινα σε δύο ίδιες οντισιόν και δεν έκλεινα καμία δουλειά. Σέρβιρα κάθε βράδυ σε δύο ελληνικά εστιατόρια για να βγάζω τα προς το ζην. Δεν γινόταν αλλιώς. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που όχι απλώς αισθάνθηκα, αλλά ήμουν σίγουρος ότι έκανα λάθος επάγγελμα, ότι είχα επιλέξει λάθος. Από την άλλη, όμως, αυτό είναι το ωραίο στη δουλειά μας. Δεν προχωράς όταν είσαι σίγουρος, ενώ, αντίθετα, όταν έχεις ανασφάλειες, θεωρείς ότι κάτι γίνεται λάθος, πεισμώνεις και δουλεύεις.
Ένιωθες μοναξιά;
Πολλή! To L.A. είναι μια πόλη με πολύ μόνους ανθρώπους. Συμβαίνει το εξής αδιανόητο εκεί: βρίσκεσαι σε πάρτι με ανθρώπους που ξέρεις ότι δεν θα ξαναδείς ποτέ στη ζωή σου.
Πώς διαχειρίστηκες αυτήν τη μοναξιά;
Το πρώτο εξάμηνο ήταν σοκαριστικό, μετά έκανα αρκετές φιλίες. Όσοι δούλευαν πόρτα στα μεγάλα μαγαζιά, εκεί όπου σχηματίζονταν ουρές, ήταν συνήθως από το δικό μου agency, οπότε εγώ έμπαινα εύκολα. Κι όταν έρχονταν φίλοι από την Ελλάδα, όπως η Λήδα Ματσάγγου, η Θεοφάνια Παπαθωμά και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, είχαμε πρόσβαση στα κλαμπ. Είναι πολύ ωραίο να μπορείς να βγεις σε αυτή την πόλη. Από εκεί και πέρα, μπήκα στη μηχανή της δουλειάς. Άρχισα τις οντισιόν, ήρθε μια ταινία, ήρθε μια διαφήμιση, ήρθε ένα σίριαλ. Έγιναν πραγματάκια, αλλά ήταν πραγματάκια. Μέσα σε τεσσεράμισι χρόνια, έκανα πράγματα που εδώ θα έκανα σε ένα εξάμηνο. Έτσι, κάποια στιγμή, κατάλαβα ότι για να κάνεις καριέρα εκεί, πρέπει να είσαι σε μεγάλο πρακτορείο. Το τελευταίο εξάμηνο προσπαθούσα, με τις γνωριμίες που είχα κάνει, να μπω σε ένα μεγάλο πρακτορείο, αλλά τότε χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Κώστας Κουτσομύτης, ο οποίος μου ζήτησε να επιστρέφω για να συμμετάσχω στις «Μάγισσες της Σμύρνης». Αρχικά επρόκειτο να παραμείνω για ένα τρίμηνο, αλλά τελικά τα γυρίσματα κράτησαν ένα οκτάμηνο, ενώ προέκυψε και μια παράσταση στην Επίδαυρο για το καλοκαίρι. Οπότε, σιγά σιγά, ξαναμπήκα στα πράγματα και συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ όμορφο να είσαι στη χώρα σου, κι ας μην είσαι στο Χόλιγουντ. Είναι πολύ όμορφο να παίζεις στη μητρική σου γλώσσα και να ξέρεις ότι αν κινδυνέψεις, μπορείς να επικοινωνήσεις με πέντε ανθρώπους.
Πηγή: Hello
Διαβάστε επίσης: