Ιάσονας Παπαματθαίου: «Η κοινωνία μας, κατά τη γνώμη μου, βασίζεται σε σαθρά θεμέλια»
Ο Ιάσονας Παπαματθαίου διανύει μία δημιουργική περίοδο στη ζωή του, αφού μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε δύο ιδιαίτερα και απαιτητικά πρότζεκτ.
Ο ηθοποιός σε συνέντευξη που παραχώρησε μίλησε για την παράσταση «Βόυτσεκ» και εξηγεί τα αίτια που οδηγούν στη φτώχεια και στις ψυχικές διαταραχές των ανθρώπων.
Τι εύχεσαι για τη νέα καλλιτεχνική περίοδο που έχει ήδη ξεκινήσει;
Τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στο θέατρο, αλλά σε όλους τους τομείς και επαγγελματικούς χώρους, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για την επιβίωση. Ελπίζω, φέτος, να έχουμε ξεμπερδέψει τουλάχιστον με τον κορονοϊό, δηλαδή να έχει εξελιχθεί σε ενδημικό, έτσι ώστε να μην προκαλέσει κάποιο πρόβλημα στην ομαλή διεξαγωγή των παραστάσεων.
Για εσένα η φετινή καλλιτεχνική περίοδος ξεκινά με το ανέβασμα του έργου «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ, σε σκηνοθεσία Σταύρου Σ. Τσακίρη, στο θέατρο Πόλη. Μίλησέ μας για αυτή τη συνεργασία...
Είμαι πολύ τυχερός για αυτή τη συνεργασία. Πρώτον, επειδή είναι πολύ σημαντικό και ωραίο το συγκεκριμένο έργο. Δεύτερον, όλοι οι συνεργάτες μου είναι πολύ καλοί και έμπειροι ηθοποιοί και τρίτον, ο σκηνοθέτης, ο οποίος έχει κάνει και τη διασκευή του έργου, είναι βαθύς γνώστης του θεάτρου, σε θεωρητικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο, με τεράστια εμπειρία. Και κάτι πολύ σημαντικό, είναι όλοι πολύ καλά παιδιά.
Ποιος είναι ο ρόλος που κρατάς και ποια η πρόκληση που καλείσαι να αντιμετωπίσεις;
Ο ρόλος που κρατάω εγώ είναι ο λοχαγός. Σημειολογικά, είναι η εξουσία των θεσμών και της θρησκείας. Αυτός ο άνθρωπος βασανίζει τον Βόυτσεκ νοητικά αλλά και σωματικά. Δηλαδή σε ένα πρώτο επίπεδο είναι σαδιστής. Από εκεί και πέρα, θα ήθελα μέσα από την ερμηνεία μου ο θεατής να διακρίνει ότι είναι και ο ίδιος θύμα της κοινωνίας κατά έναν τρόπο.
Για εσένα, ποια είναι τα αίτια που οδηγούν στη φτώχεια και στις ψυχικές διαταραχές των ανθρώπων; Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν;
Η κοινωνία μας, κατά τη γνώμη μου, βασίζεται σε σαθρά θεμέλια. Γι’ αυτό και πολλοί συμπολίτες μας είναι θύματα της φτώχειας και της ψυχικής ασθένειας. Σίγουρα είναι απαραίτητη μια επαναξιολόγηση, που, όμως, δεν ξέρω πώς αυτή μπορεί να επιτευχθεί. Αν το γνώριζα, σίγουρα θα είχα γράψει ένα βιβλίο γι’ αυτό.
Το έργο, αν και γράφτηκε στο παρελθόν, με έναν τρόπο παραμένει επίκαιρο, σωστά;
Παραμένει επίκαιρο καθότι αυτό το έργο πλέον είναι κλασικό. Και όχι μόνο κλασικό, αλλά ο πρόδρομος όλου του σύγχρονου θεάτρου του 20ού αιώνα. Είναι το πρώτο έργο με κεντρικό χαρακτήρα έναν προλετάριο, έναν μεροκαματιάρη με πολύ έντονη την κοινωνικοπολιτική ανησυχία. Φυσικά και μας αφορά ακόμα και σήμερα, και πολύ φοβάμαι για πολλά χρόνια ακόμα.
Τελικά, αν κοιτάξουμε στο βάθος της ψυχής ενός ανθρώπου, συναντάμε μόνο την άβυσσο;
Ναι. Νομίζω, όντως, η ψυχή του ανθρώπου είναι μία άβυσσος και για πάντα θα μας εκπλήσσει το ίδιο μας το είδος. Σε σχέση με τις προθέσεις του, τις σκέψεις του και τις πράξεις του, όπου συνήθως δεν υπάρχει κάποια συνέπεια μεταξύ αυτών. Μυστήριο τρένο ο άνθρωπος.
Πηγή: Mytv
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=7PJWO-uAkNtr8nKRABYQwQ)
.jpg?t=haesasoMHudyBBiU8ZOEIA)
