Λουδάρος για Φιλιππίδη - Λιγνάδη: «Και εγώ είμαι σε μια άνω τελεία και περιμένω»
Ο Αντώνης Λουδάρος είναι από τους ηθοποιούς που χαίρεσαι να τους βλέπεις, καθώς ξέρεις ότι θα σε κάνει να νιώσεις οικεία.
Ο ηθοποιός θεωρείται ένας από τους πιο καταξιωμένους της γενιάς του και φέτος θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση, «Άντρες με τα όλα τους» στο θέατρο Βέμπο.
Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξη του μίλησε για τον έρωτα, για τα παιδικά του χρόνια αλλά και για τις αποφάσεις της δικαιοσύνης για Φιλιππίδη – Λιγνάδη.
Τα παιδικά χρόνια πώς ήταν; Είχες και δύο μαμάδες που σε λάτρευαν.
Ήταν πολύ ωραία τα πρώτα χρόνια και τρυφερά γιατί ήμουν ο μικρός της οικογένειας και με φρόντιζαν όλοι. Στην εφηβεία έχασα τη μητέρα μου και δυσκόλεψαν τα πράγματα. Κάποια στιγμή με υιοθέτησε η αδελφή της μητέρας μου, πήγα και έμεινα μαζί της και με μεγάλωσε σαν δεύτερη μαμά μου. Την αγάπησα πολύ και αυτήν. Φεύγοντας από τη ζωή και εκείνη κατάφερα και την είπα μαμά, με στήριξε και με ανέστησε από το δύσκολο αυτό πράγμα που μου έτυχε. Στην τρυφερή ηλικία των 12 ετών το να χάνεις τον γονιό σου δεν είναι το πιο εύκολο. Ευτυχώς μετά από αυτή την ιστορία βρήκα την αγάπη και είμαι ευγνώμων μόνο που μου δόθηκε τόση αγάπη στη ζωή μου. Μακάρι να την έχω επιστρέφει κι εγώ στους ανθρώπους μου και να τους έχω δείξει πόσο τους έχω αγαπήσει.
Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης για Φιλλιπίδη - Λιγνάδη;
Θα κρίνω εγώ τις αποφάσεις της δικαιοσύνης; Αυτή είναι η δικαιοσύνη στην Ελλάδα, αυτή έχουμε όσο και αν μας φαίνονται κάποια πράγματα περίεργα. Κι εγώ είμαι σε μία άνω τελεία και περιμένω. Νόμοι εφαρμόζονται τώρα αν οι νόμοι είναι σωστοί ή όχι αυτό είναι ένα άλλο πράγμα. Όταν κάποιος κρίνεται ένοχος αλλά υπάρχει νόμος που του επιτρέπει να ζει εκτός φυλακής δεν παρανομεί κάποιος από εκεί και πέρα είναι θέμα νομοθεσίας.
Υπήρξε κάποια δύσκολη στιγμή πριν ανεβείς στη σκηνή του θεάτρου;
Για έναν ηθοποιό που καλείται να κάνει τον άλλον να γελάσει, είναι δύσκολο όταν βιώνει κάτι σε προσωπικό επίπεδο. Είχα αρκετές δύσκολες στιγμές να διαχειριστώ. Μου είχε τύχει να έχω παράσταση και το μεσημέρι να έχω πάει στην κηδεία του πατέρα μου. Αυτό είναι μία δύσκολη στιγμή ενός ανθρώπου που έχει να συνεχίσει τη ζωή του. Δεν μπορείς να ακυρώσεις όμως μία παράσταση ότι και αν έχει συμβεί, διότι το μαγαζί δεν είναι δικό μου. Η απώλεια είναι μία πολύ δύσκολη στιγμή για έναν ηθοποιό διότι βιώνει ότι βιώνει και ταυτόχρονα πρέπει να το κρύψει για να κάνει τη δουλειά του.
Πώς γεμίζει τις μπαταρίες του ο Αντώνης Λουδάρος;
Με τους φίλους του, ταξίδια, με ένα ωραίο φαγητό. Ο μεγαλύτερος θησαυρός για εμένα είναι οι φίλοι μου. Είναι οι άνθρωποι που αγαπάω και χωρίς αυτούς δεν έχει κανένα νόημα τίποτα.
Και το κεφάλαιο έρωτας είναι σημαντικό για εσένα;
Ε πώς δεν είναι; Αλλά θεωρώ πάντα No 1 τους φίλους. Τώρα αν μέσα στους ανθρώπους που αγαπάς εμπεριέχεται και το ερωτικό κομμάτι, ναι θα σου πω ότι είναι και ο έρωτας σημαντικό κεφάλαιο. Αν δεν υπάρχει και αυτό καθόλου προβλήματα θα έχεις.
Επιλέγεις κυρίως τους φίλους επειδή έχεις πληγωθεί σε ερωτικό επίπεδο;
Όχι μάλλον εγώ έχω πληγώσει. Έτσι κι αλλιώς ο έρωτας πληγώνει, δεν βγαίνεις αλώβητος από αυτή την ιστορία και πληγώνεις και πληγώνεσαι. Δεν βγαίνεις αλώβητος και από την ίδια τη ζωή, και σε πληγώνει η ζωή και την πληγώνουμε με έναν τρόπος.
Πηγή: Λοιπον
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=5mc031ayDbf0ADd3uskQtw)
