Χατζηβασιλείου: «Έχω σωρεύσει πάρα πολύ από τον ψυχικό πόνο και υπήρχε πολύ μεγάλο φορτίο μέσα μου»
Η Βίκυ Χατζηβασιλείου έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στον τηλεοπτικό αέρα αφού για 15 χρόνια παρουσίαζε το «Πάμε Πακέτο» μέσα από την συχνότητα του Alpha. Ξεκίνησε της σπουδές της στο Τμήμα Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκη από όπου αποφοίτησε τέσσερα χρόνια μετά.
Αργότερα πήρε το μάστερ της στο Ποινικό Δίκαιο ενώ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές για δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή. Από το 1987 ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Η γνωστή παρουσιάστρια έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε στα καθημερινά προβλήματα και πως τα ξεπερνάει αλλά και για την τηλεόραση.
Μιλήστε μας για το κομμάτι της Αυτοβελτίωσης; Προέκυψε ως μία εσωτερική ανάγκη δική σας;
Και μόνο έτσι προκύπτουν αυτά. Ο δρόμος είναι εκεί και σε καλεί όταν νιώσεις ότι εσύ είσαι έτοιμος για να τον διαβείς. Για όλους υπάρχει ένα σημάδι το οποίο έρχεται στη ζωή σου σε μία απίστευτη συγχρονικότητα τη στιγμή που χρειάζεται πραγματικά να βιώσεις αυτή την διαδρομή. Μόλις έχασα τον πατέρα μου το 2013 άρχισα να ψάχνω το γιατί, το πώς, το πού και κάπως έτσι οδηγήθηκα στον δρόμο της αυτογνωσίας ο οποίος είναι ο πιο συνειδητός δρόμος που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Μετά από εκεί πραγματικά όλα αποκτούν νόημα και ουσία.
Σήμερα υπάρχουν διάφορα προβλήματα της καθημερινότητας που μας επηρεάζουν; Υπάρχει τελικά τρόπος ώστε να τα προσπερνά κανείς ευκολότερα;
Τις δυσκολίες δεν είναι καλό να τις προσπερνά κανείς είναι καλό να τις αντιμετωπίζει αλλά όταν δεν τις μεγεθύνει με τον τρόπο που εκείνος βλέπει και προσεγγίζει τα θέματα τότε οι δυσκολίες ξαφνικά και μαγικά γίνονται πιο ήπιες. Όταν τα βλέπει θηριώδη τα θέματα στη ζωή του οι δυσκολίες δεν αντιμετωπίζονται καθόλου. Ξέρετε τα γεγονότα εκεί έξω υπάρχουν αυτούσια το θέμα είναι ο καθένας πώς τα βλέπει με ποια οπτική, αν τα βλέπεις με οπτική κάποιων πεποιθήσεων που κουβαλάς από παιδί τότε τα γιγαντώνεις και δεν μπορείς να τα αντιμετωπίσεις ή διαφορετικά δουλεύεις τις πεποιθήσεις σου, τα βλέπεις πιο μικρά, βλέπεις τη μεγάλη εικόνα και πραγματικά μπορείς με μεγαλύτερη ηρεμία και καλύτερα αποτελέσματα να αντιμετωπίσεις τα πάντα. Τις δυσκολίες δεν πρέπει να τις βλέπουμε πάντα σαν ατυχίες, δεν είναι ατυχίες. Οι δυσκολίες έρχονται εκεί για να μας προχωρήσουν και μπορεί να έρχονται και πιο συλλογικές ατυχίες γιατί χρειάζεται να προχωρήσει και η κοινωνία και η ανθρωπότητα γενικά. Μέσα από την ευκολία δεν προχωράει κανένας στη ζωή.
Εσείς ως δημοσιογράφος τι θα ρωτούσατε τη Βίκυ Χατζηβασιλείου αν την είχατε μπροστά σας 20 χρόνια πριν;
Η ερώτηση που θα έκανα είτε 20 χρόνια πριν είτε τώρα είναι «Είσαι ευτυχισμένη;», θες και την απάντηση; «Ναι» θα σου πω γιατί αν θες να είσαι ευτυχισμένος μπορείς σε κάθε συνθήκη, αν δεν θες να είσαι ευτυχισμένος πάλι μπορείς σε κάθε συνθήκη. Είναι όλο θέμα προσέγγισης και αυτός που κρατάει σφυρί βλέπει παντού γύρω του καρφιά.
Ο ρόλος της μητέρας είναι ο πιο σημαντικός;
Σέβομαι πάρα πολύ τις επιλογές των παιδιών μου γιατί σέβομαι τις προσωπικότητες τους. Δεν τους πίεσα ποτέ να είναι καλοί μαθητές, ήθελα απλά να είναι χαρούμενα παιδιά. Ήθελα να είναι τυπικοί με τα καθήκοντα τους αλλά δεν απαίτησα ποτέ να είναι πρώτοι, να φέρνουν καλούς βαθμούς ποτέ. Με τα παιδιά μου έχουμε πολύ καλή σχέση, δεν θέλω να είμαστε φίλοι μόνο, είμαστε γονιός και παιδί. Δεν μπορούμε να ισοπεδώνουμε τους ρόλους. Με τους φίλους τους έχουν άλλη σχέση και με την μαμά τους άλλη σχέση. Μπορεί η σχέση μας ενίοτε να γίνει και φιλική, θα βγούμε έξω και για ποτό και στην Ιταλία όταν ήταν φοιτητές αλλά στο σπίτι είμαι η μαμά. Βάζω τα όρια και όταν έχει όρια ένα παιδί νιώθει και μεγαλύτερη ασφάλεια. Το παιδί χρειάζεται αγάπη για να δυναμώσει το εγώ του, αποδοχή που τη δείχνεις με το να σέβεσαι τις επιλογές του και να μην τις κρίνεις εκτός και αν στο ζητήσει και τρίτον όρια για να νιώσει ασφάλεια. Παιδιά που έχουν μεγαλώσει χωρίς όρια και ανεξέλεγκτα είναι πολύ ανασφαλή παιδιά.
Ποια είναι η ανάγκη που σας ώθησε στο να μείνετε εκτός τηλεόρασης μετά από 15 χρόνια απόλυτα επιτυχημένης τηλεοπτικής πορείας;
Ήταν μία πολύ συνειδητή ανάγκη, θέλω να σου ομολογήσω ότι έχω σωρεύσει πάρα πολύ από τον ψυχικό πόνο των ανθρώπων όλα αυτά τα χρόνια και υπήρχε πολύ μεγάλο φορτίο μέσα μου. Νιώθω πραγματικά ότι ολοκληρώθηκε αυτός ο κύκλος με πολύ μεγάλη επιτυχία και ήθελα να αποφορτιστώ και να κάνω κάτι που είναι πολύ ουσιαστικό. Στην εκπομπή οι άνθρωποι ζητούσαν να συναντήσουν έναν δικό τους άνθρωπο που τον είχαν χάσει ή είχαν απομακρυνθεί. Τώρα νομίζω πως αυτό μπορεί να ανοίξει σαν κλίμακα και να είμαι περισσότερη λειτουργική και να βοηθάω τον κάθε άνθρωπο που έρχεται στα σεμινάρια μου να βρει κυρίως τον εαυτό του. Πόσο πιο σημαντικό είναι αυτό; Πόσο πιο πνευματικός είναι αυτός ο δρόμος και πόσο πιο λειτουργικός γίνεσαι για τους ανθρώπους γύρω σου, για αυτούς που σε εμπιστεύονται. Έκλεισε ο κύκλος της τηλεόρασης νομίζω. Βλέπω ότι οι νέοι δεν βλέπουν καν τηλεόραση. Ρωτάω τα νέα παιδιά όταν τα συναντώ και στο 95% μου απαντούν πως δεν βλέπουν τηλεόραση.
Πηγή: Λοιπον
Διαβάστε επίσης: