Αποστόλης Τότσικας: «Δεν βλέπω τίποτα σαν αποτυχία. Τη βλέπω ως πάτημα για το επόμενο»

Ο ηθοποιός αποκαλύπτει πως το μεγαλύτερο όπλο του για όλα τα εμπόδια ή προβλήματα είναι το χιούμορ και μιλάει για την κριτική που δέχεται, είτε πρόκειται για θετική είτε για αρνητική...

Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους δεν θέλεις να δουλέψεις;

Δεν αποφεύγω τίποτα. Επίσης, ξέρεις τι γίνεται; Μπορεί να ακούσεις μια κακεντρέχεια από κάπου για έναν άνθρωπο που δεν τον έχεις γνωρίσει εσύ ο ίδιος. Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος δεν κολλάει με έναν άλλο δεν σημαίνει ότι κι εγώ δεν θα κολλήσω με εκείνον. Στην αρχή της καριέρας μου όλοι πια ήταν πολύ περίεργοι. Και λέω τελικά ότι με τους περίεργους τα πάω καλύτερα. Και με τους μη περίεργους είναι θέμα ενέργειας. Στη βάση τους οι ηθοποιοί, από 20 μέχρι 100 χρόνων, είναι παιδιά που κυκλοφορούν σε κάτι θέατρα και φτιάχνουν καταστάσεις, συγκυρίες και πράγματα. Δεν είναι θέμα αυστηρότητας. Ο καθένας λειτουργεί με τον δικό του τρόπο. Το ότι μπορεί ο ένας να μη θέλει να μιλήσει με τον άλλο δεν σημαίνει ότι είναι κακός ή οτιδήποτε. Το συζητάς και το σέβεσαι αν δεν θέλει να είναι πολύ στα πράγματα, αλλά προτιμά να κάνει τη σκηνή του και να φύγει. Εγώ τα σέβομαι όλα αυτά, αλλά τελικά καταφέρνω να ξεκλειδώνω ανθρώπους. Το χιούμορ είναι το κλειδί για όλες τις πόρτες. Είναι πασπαρτού. Το θέμα είναι να έχεις κατανόηση στη δουλειά. Να κατανοείς γιατί είναι έτσι ο άλλος. Αν σε ενοχλεί πάρα πολύ, απλά το συζητάς μαζί του.

Φαντάζομαι ότι και για εσένα στην αρχή θα υπήρχε προκατάληψη, ειδικά λόγω της εμφάνισης.

Βέβαια, πολλή προκατάληψη, αλλά δεν ήμουν ο μόνος. Είναι ο χώρος στον οποίο δουλεύουμε. Ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρουν αυτά και ούτε είμαι ο άνθρωπος που θα κάτσει να τσακωθεί. Μικρός ήμουν πιο οξύθυμος, πιο άμεσος στην αντίδρασή μου. Τώρα δεν με ενδιαφέρει. Πάντως δεν έχει να κάνει με την εμφάνιση. Το έχω πει πολλές φορές και πάντα φέρνω ως παράδειγμα τους πρωταγωνιστές του εξωτερικού. Είτε είναι όμορφοι είτε άσχημοι -που και αυτό είναι πολύ υποκειμενικό- μία είναι η κοινή συνισταμένη τους: το ταλέντο τους και πόσο το δουλεύουν. Γιατί το να έχεις απλά ταλέντο και να μη το δουλεύεις, δεν έχει κανένα νόημα. Ποτέ δεν στάθηκα στην εμφάνισή μου και νομίζω ότι μέσα από τις δουλειές μου το έχω αποδείξει.

Δεν είναι όμως κι ένα εργαλείο η εμφάνιση;

Στην κοινωνία που ζούμε είναι. Πόσες φορές όμως θα ασχοληθούμε με αυτό το πράγμα πια; Έχει ξεπεράσει το κλισέ. Αν ο άλλος δεν είναι καλός, δεν πάει να είναι ο πιο όμορφος του πλανήτη. Εμένα η νοοτροπία μου ήταν να είμαι πάντα όσο πιο κοντά γίνεται στην αλήθεια και να αποδίδω κάθε ρόλο με τη δική του αλήθεια. Να μην είμαι ούτε λιγότερος ούτε παραπάνω από τον ήρωα, αν πρέπει να τσαλακωθώ. Πρέπει να την απαγορεύσουμε πια αυτή τη λέξη. Τσαλακωθώ... Η δουλειά μας είναι να πειραματιζόμαστε, θα πετύχουμε και θα αποτίνουμε, θα μεταμορφωθούμε σε κάτι, θα μας βάψουν λίγο πιο περίεργα ή θα βγούμε κούκλοι ή θα βγούμε άσχημοι. Είναι η δουλειά μας και εμπεριέχει το ρίσκο. Και όχι εμείς στην Ελλάδα που έχουμε αυτά τα budget, και οι άνθρωποι του εξωτερικού και στο Χόλιγουντ και στην Ευρώπη ρισκάρουν.

Έχεις νιώσει το αίσθημα της αποτυχίας;

Όχι, γιατί δεν βλέπω τίποτα σαν αποτυχία. Τη βλέπω ως πάτημα για το επόμενο.
Αυτό είναι κάτι που θα το κρίνει ο κόσμος. Ούτε οι κριτικοί ούτε κανείς άλλος.
Ο κόσμος ξέρει πολύ καλύτερα από όλους και αυτοί σε ανεβάζουν και σε
κατεβάζουν. Κανείς άλλος. Η κριτική εδώ πέρα είναι συνώνυμη με την εμπάθεια,
δεν νομίζω ότι γίνεται κρητκή για να γίνεις καλύτερος σε κάποια πράγματα. Είναι
πολλά τα παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις κριτικές. Το ξέρεις και το ξέρω
πάρα πολύ καλά. Όλα είναι θέμα promotion σε αυτή τη ζωή που ζούμε. Μπορεί
να προμοτάρεις το μεγαλύτερο σκουπίδι με τα καλύτερα λόγια και να εκφράζεις
την πιο καλλιτεχνική έκφανση και να μην προμοταριστεί επειδή δεν πουλάει κάτι.

Πηγή: ΟΚ