Μιχάλης Σαράντης: Οι εννέα ρόλοι συγχρόνως πάνω στη σκηνή και η συνεργασία με τον Νανούρη
Ο Μιχάλης Σαράντης ανεβαίνει ακόμα μια φορά στη σκηνή με τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη στο θέατρο «Αλκυονίς», παίζοντας εννιά ρόλους.
Ο ηθοποιός μιλάει για τον ρόλο του αλλά και για τη μοναδική συνεργασία του με τον Γιώργο Νανούρη…
Επιστρέφει ο Αίας. Πώς είναι να είσαι μόνος σου πάνω στη σκηνή και να κάνεις όλους τους ρόλους;
Κατ’ αρχάς δεν είμαι μόνος μου πάνω στη σκηνή. Είμαι παρέα με έναν ζωγράφο, τον Απόστολο Χαντζαρά, και δεν νιώθω ότι κάνω μονόλογο. Πάνω στη σκηνή έχουμε μια συναφήγηση του έργου του Σοφοκλή. Εγώ βάζω το σώμα και τον λόγο και ο Απόστολος βάζει τη ζωγραφική και δίνει έναν εντελώς διαφορετικό τόνο στην παράσταση. Δεν ένιωσα ότι κάνω μονόλογο και, για να είμαι ειλικρινής, δεν θα ήθελα στην παρούσα φάση να κάνω κάτι μόνος μου. Φαινομενικά φαίνεται ότι εγώ κάνω εννιά ρόλους, που τους κάνω και όντως είναι δύσκολο, όμως δεν είμαι μόνος μου. Και το συνειδητοποίησα μέσα στις παραστάσεις. Γιατί η διάδραση που υπάρχει με τον Αποστόλη είναι τεράστια. Δεν είχε τελειώσει ο κύκλος της παράστασης. Σταματήσαμε λόγω lockdown. Βρήκαμε τώρα λοιπόν χρόνο πάλι να αποπειραθούμε, να ξαναπούμε αυτή την ιστορία που μας συγκινεί πάρα πολύ και τους τρεις- γιατί πλέον είμαστε τρεις. Μπορεί όλο αυτό το πράγμα να ξεκίνησε από ένα όνειρό μου, αλλά από τη στιγμή που πήγα στον Γιώργο Νανούρη και το μοιράστηκα είμαστε τρεις σε όλη αυτή την ιστορία.
Γιατί θα έλεγες σε κάποιον να έρθει να δει αυτό το έργο σήμερα;
Με συγκινεί τρομερά αυτός ο ήρωας γιατί είναι ηττημένος, είναι αδικημένος. Γιατί είναι ένας ποιητής μέσα σε σώμα ενός θηριώδους άντρα ο οποίος επιλέγει πολύ συνειδητά να αποχωρήσει. Δεν μένω στην αυτοχειρία. Είναι συμβολικό εντελώς αυτό που συμβαίνει στο έργο. Με συγκινεί ότι ένας άνθρωπος δεν δέχεται αυτό που συμβαίνει γύρω του και αποφασίζει να φύγει. Ότι αυτός ο ήρωας έχει γωνίες, δεν έχει κύκλους, και παίρνει θέση σε μια εποχή που δεν παίρνουμε θέση. Με συγκινεί γιατί δεν είναι νικητής, γιατί παθαίνει μανία μετά από μια τρομερή αδικία που ζει. Παθαίνει κάτι πολύ φρικτό. Ατιμάζεται. Και το παθαίνει μπροστά στον κόσμο, στους θεατές. Αυτό που στον πρόλογο του έργου με σύγχρονους όρους μπορούμε να το περιγράφουμε ως μανιοκατάθλιψη.
Ένας άνθρωπος ο οποίος βρέθηκε σε κρίση, θόλωσε το μυαλό του και ενώ πήγαινε να σκοτώσει τους Ατρείδες, δεν έβλεπε μπροστά του και σκότωνε κατσίκια. Σε σύγχρονους όρους, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος απλά ξέφυγε. Συνέρχεται και καταλαβαίνει τι έχει κάνει. Και δεν μπορεί να μείνει. Με συγκινεί πολύ βαθιά γιατί, ενώ φαινομενικά είναι ένα θηρίο, το οποίο είναι ένα μονοκόμματο πλάσμα που το μόνο που σκέφτεται είναι μάχες και αίματα και ανδρείες και όπλα, είναι πάρα πολύ ευαίσθητο. Σε αυτό το έργο συμβαίνουν όλα μπροστά μας. Τη μανία του τη βλέπουμε. Την αυτοκτονία του τη βλέπουμε. Είναι η μοναδική στιγμή που βλέπουμε στο αρχαίο δράμα ένας ήρωας να αφαιρεί τη ζωή του μπροστά στους θεατές. Επίσης, είναι ο πρώτος αυτόχειρας καταγεγραμμένος. Αυτό που συμβαίνει στη σκηνή είναι μοναδικό. Κατ’ αρχάς ο Αποστολής ζωγραφίζει μπροστά στον κόσμο 9 έργα. Μετά το τέλος της παράστασης έχει δημιουργηθεί μπροστά σου μια έκθεση ζωγραφικής και δεν το έχεις καταλάβει. Και όλο αυτό γίνεται σε απόλυτο συγχρονισμό μ' εμένα. Είναι όλα μετρημένα. Είμαστε ένα σώμα και αυτό το έκανε ο Γιώργος παράσταση.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Γιώργο Νανούρη;
Άψογη. Ο Αίαντας ήταν η αφορμή να κερδίσω έναν φίλο. Επειδή είναι και ηθοποιός, ξέρει πολύ καλά τις ανασφάλειές μας, τις αγωνίες μας. Έγιναν όλα με μια φυσική ροή και μια ησυχία. Ήταν δεδομένο από την αρχή ότι υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός, μια αλληλοεκτίμηση.
Διαβάστε επίσης: