Σοφία Λεοντίτση: Ραγίζει καρδιές η ανάρτησή της για τον πατέρα της: «Με κοιτούσε σαν βασίλισσά του»
Δύσκολες είναι οι τελευταίες μέρες για την Σοφία Λεοντίτση, μιας και πριν από λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή ο πατέρας της, στον οποίο είχε πολύ μεγάλη αδυναμία.
"Για εμένα αυτός ο άνθρωπος θα είναι πάντα το πρόσημο για τη δική μου ζωη και είμαι ευγνωμων που με αγάπησε και τον αγάπησα τόσο πολυ!" έγραψε, μεταξύ άλλων.
Πριν από λίγες μέρες, η Σοφία Λεοντίτση ενημέρωσε όλους τους διαδικτυακούς της φίλους ότι ο πατέρας της έφυγε από τη ζωή, γεγονός που επισκίασε όλες τις χαρές που είχε ζήσει μετά τον ερχομό και του δεύτερου γιου της. Η ίδια δεν μπορεί με τίποτα να συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν θα τον ξαναδεί και δεν θα του ξαναμιλήσει και όσο περνούν οι μέρες, η απουσία είναι όλο και πιο έντονη.
Το βράδυ της Κυριακής (13-11) η Σοφία Λεοντίτση δημοσίευσε μια μακροσκελή ανάρτηση στα social media και κάποιες φωτογραφίες από την παιδική της ηλικία μαζί του!
Η μακροσκελής ανάρτησή της:
"Δεν είμαι πλέον το παιδί κανενός. Αποχαιρέτησα την παιδικότητα μου μαζί του. Ο μπαμπάς μου μεγάλωσε μια κόρη από 4ων ετών και την μεγάλωσε έτσι. Κρατώντας την και κοιτώντας την πάντα σαν τη βασίλισσα του. Ήμουν η αγάπη της ζωής του. Σε αυτή τη ζωή επάνω σε αυτή τη γη, η αγάπη αυτή για εμένα έγινε πολύ νωρίς ανάμνηση και ακόμα δυσκολεύομαι να πιστέψω πως μιλάω έτσι για τον δικό μου μπαμπά.
Ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ δυνατός φαινομενικά άντρας για όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του. Είχε ένα τέλος που δεν του άξιζε, έλαβε στη ζωή του συμπεριφορές που επίσης δεν του άξιζαν, πληγώθηκε πολυ και στερήθηκε πολλά. Οι μόνοι άνθρωποι που τον σεβάστηκαν και τον αγάπησαν πραγματικά ήταν όλοι ξένοι.
Τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του τα πέταξε κυριολεκτικά στα σκουπίδια, πλάι σε μια γυναίκα που έζησε μαζί της συμβατικά, μια γυναίκα αλκοολική που κάθε μέρα τον έβριζε και τον ατίμαζε σε μια περίοδο της ζωής του που πάλευε να μαζέψει συντρίμμια στη ζωή του και στη δουλειά του. Σε μια περίοδο της ζωής του που την αφιέρωσε μέχρι τέλους δουλεύοντας σκληρά πάντα για τους άλλους.
Δεν ήξερε τι πάει να πει διακοπές, γιορτές, αγάπη, φροντίδα.. πάντα σαν τον λύκο που φροντίζει μόνο αυτός για την αγέλη του.. Λίγες μέρες μάλιστα πριν φύγει έμαθε ότι η μια του κόρη άλλαξε μέχρι και το επίθετο της γ το χρήμα.. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας βαθιά βασανισμένος άνθρωπος ψυχικά αλλα παράλληλα και πολυ μεγάλος αγωνιστής της ζωής που μεσα από τις δικες του ανάγκες και όσα θα ήθελε εκείνος, έπραττε για τους άλλους και έδινε πολυ δύναμη.
Δεν κράτησε όμως λίγη για τον εαυτό του. Για εμένα αυτός ο άνθρωπος θα είναι πάντα το πρόσημο για τη δική μου ζωη και είμαι ευγνωμων που με αγάπησε και τον αγάπησα τόσο πολυ! Τουλάχιστον εγώ… και το ήξερε.. Το «κόλλα το» της Βισση και της Σοφιας Καρβέλα, ήταν το τραγούδι μας και μάλιστα είχαμε και χορευτικό! Κόλλα το λοιπόν μπαμπάκα μου και σε αυτήν την ζωή και στην επόμενη το αυτοκολλητακι σου, η Σοφουλα σου αγάπη μου..."