Γιάννης Ζουγανέλης: «Αμέσως άναψε μια σπίθα μέσα μου όταν μου προτάθηκε ο ρόλος»
Από τους πλέον αγαπητούς και συνάμα ακομπλεξάριστους ηθοποιούς και ανθρώπους, ο Γιάvvnς Ζουγανέλης δεν δίστασε φέτος να υποδυθεί τον δαιμόνιο, εύθυμο επαρχιώτη από το Καρπενήσι.
Ρόλος που χαρακτηρίστηκε από την ερμηνεία του Κώστα Χατζηχρήστου στην ταινία «Ο Μπακαλόγατος ή της κακομοίρας» του 1963. Φόρεσε περούκα, πήρε τα σουσούμια του ρόλου, αλλά ερμηνεύει με τον δικό του σύγχρονο τρόπο τον απολαυστικό Ζήκο στην ομότιτλη παράσταση.
«Υποδύομαι τον Ζήκο και όχι τον Χατζηχρήστο. Δεν μπορώ να είμαι ίδιος με τον Χατζηχρήστο. Το μόνο που έκανα ήταν να βάλω μια περούκα, επειδή από άποψη ηλικίας δεν ταίριαζε να ερωτοτροπώ με τη Φιφίκα. Η περούκα είναι ένα εύρημα, κάτι που συνηθίζεται στην υποκριτική, που στην παράστασή μας έχει τον δικό της ρόλο στο πώς τη φοράω, πώς τη χρησιμοποιώ, πώς την απομυθοποιώ τελικά», λέει ο Γιάννης Ζουγανέλης.
0 ηθοποιός μπορεί να παίζει ρόλους μικρότερης ή και μεγαλύτερης ηλικίας;
«Βεβαίως μπορεί να παίξει, αλλά εξαρτάται επίσης. Στον συγκεκριμένο ρόλο είναι εφικτό. Δεν θα μπορούσα όμως να παίξω τον Αμλετ, που είναι πολύ νεότερος. Αν και τον έχουν παίξει ηθοποιοί που ήταν 45 ή 50 ετών. Υπάρχει η θεατρική αδεία, που μπορεί να το επιτρέψει»
Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν σας προτάθηκε ο ρόλος;
«Αμέσως άναψε μια σπίθα μέσα μου όταν μου προτάθηκε από τον Γιώργο Βάλαρη να παίξω τον Ζήκο. Αν και είχα και άλλες προτάσεις, προτίμησα να παίξω τον «Μπακαλόγατο», γιατί όλα αυτό που περιγράφονται σε αυτό το έργο έχουν γράψει μέσα μου. Δεν ξεχνώ τις Κυριακές με τις ελληνικές ταινίες στα σπίτια, παράλληλα με το μεσημεριανό φαγητό. Δεν ξεχνώ τις ατάκες των ηθοποιών που έγραψαν ιστορία, που τις γνωρίζουμε και περιμένουμε να τις ακούσουμε και πάλι για να γελάσουμε».
Ξαναείδατε την ταινία;
«Ξαναείδα την ταινία με το μάτι του ανθρώπου που θα υποδυθεί τον ρόλο του Ζήκου. θεωρώ μεγάλο δάσκαλο τον Χατζηχρήστο και το διαπίστωσα ακόμα περισσότερο σήμερα. Βλέποντας ξανά την ταινία συνειδητοποίησα το υποκριτικό του μέγεθος. Κανένας δεν μίλησε γι' αυτό όταν ζούσε. Κράτησα την αθωότητά του, τη διεισδυτικότητα και την πονηριά του στον τρόπο της προσέγγισης του ρόλου», λέει ο ίδιος στο Τύπος tv.