Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Από τις πρόβες μας με την Ελευθερία υπήρχε χημεία και ζεστασιά»
Στο «Vox», στην Ιερά Οδό, έκανε το προηγούμενο Σάββατο θριαμβευτική πρεμιέρα ένα σχήμα που πολλοί αδημονούσαν να το ακούσουν live. Μια αγαπημένη εδώ και χρόνια κορυφαία τραγουδίστρια, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, μοιράζεται τη σκηνή με μια δυναμική και εξόχως δημοφιλή φωνή της πιο νέας γενιάς, την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη μιλάει με ενθουσιασμό για αυτή την παράσταση.
«Χάρηκα πολύ με την πρόταση της Ελευθερίας και μπήκαμε στη διαδικασία της υλοποίησής της με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Οι καλλιτέχνες της γενιάς μου δεν κάνουν συχνά τέτοιες συνεργασίες, όμως προσωπικά θεωρώ ότι έχουν μεγάλη αξία και σε βοηθούν να εξελιχθείς σε δημιουργικό, καλλιτεχνικό αλλά και προσωπικό επίπεδο».
Τι θεωρεί ότι έχει ήδη κερδίσει λοιπόν από αυτή την κίνηση;
«Θα ξεκινήσω από το εξής: έχεις κάποιον που μοιράζεται μαζί σου το άγχος και την αγωνία, υπάρχει ένας άνθρωπος που τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα με την ίδια ένταση, γνωρίζει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς σου, ανακουφίζεται η ψυχή σου από αυτό το μοίρασμα. Το γεγονός ότι είχα έναν άνθρωπο να κρατήσω το χέρι του και να κατέβουμε μαζί τα σκαλιά προς τη σκηνή ήταν πολύ σημαντικό και πολύ όμορφο. Από τις πρόβες μας υπήρχε χημεία και ζεστασιά. Το ότι η Ελευθερία εργάζεται πολύ σκληρά ενώ έχει κάνει τέτοια καριέρα με τόσο μεγάλη επιτυχία με έκανε να νιώσω καλά για τον εαυτό μου, κατάλαβα ότι υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω που τους αρέσει να δουλεύουν έντονα», λέει στο Βήμα.
Την Ελευθερία Αρβανιτάκη την αγαπούσε ανέκαθεν.
«Πέραν της φωνής, των ερμηνειών και της γενικότερης παρουσίας της, θέλω να σταθώ στο ρεπερτόριό της που είναι από τα αγαπημένα μου, σίγουρα στο top-3 μου. Έχει κινηθεί σε πολλά είδη κι αυτό μου ταιριάζει και ιδιοσυγκρασιακά. Τα ήξερα όλα της τα κομμάτια και έχω ειδική θέση στην καρδιά μου για τα “Τραγούδια για τους Μήνες”, ένα άλμπουμ χωρίς ούτε μία αδύναμη στιγμή».
Τη μέρα που μιλήσαμε βρισκόταν ακόμη υπό την επήρεια της πρεμιέρας:
«Είχα καιρό να το ζήσω αυτό το πράγμα, αυτή την αποδοχή και την αγάπη από τον κόσμο, ο οποίος διασκέδαζε με βαθύ αίσθημα και όχι με επιφανειακό τρόπο. Ηταν όλο το μαγαζί όρθιο. Είχα τη χαρά να μπορώ να το παρατηρώ από τη σκηνή την ώρα που τραγουδούσε η Ελευθερία. Αναγνώρισα επίσης ότι και τα δικά μου κομμάτια στέκονται καλά δίπλα σε ένα ρεπερτόριο σαν το δικό της. Χρειάζεται καμιά φορά να μετράς τις δυνάμεις δίπλα σε κάποιον που θαυμάζεις για να δεις πού βρίσκεσαι».