Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: «Δεν είμαι συμβιβασμένος με την απώλεια, φοβάμαι τον θάνατο»

Πώς αισθάνεται μπαίνοντας στο χώρο, μετά την πρόσφατη απώλεια του Κώστα Καζάκου;

«Τον Κώστα Καζάκο τον γνώρισα τελευταία και για μικρό χρονικό διάστημα, όταν επρόκειτο να γίνει αυτή η δουλειά. Ανέκαθεν, βέβαια, είχε το θαυμασμό και την εκτίμησή μου. Ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο πάντα ήθελα να παίξω, αλλά δυστυχώς δεν έτυχε. Όπως και να το κάνεις όμως, επειδή τα πάντα εκεί μέσα τον θυμίζουν, έχουν το δικό του άρωμα, τουλάχιστον οι πρώτες ημέρες ήταν φορτισμένες συναισθηματικά»

Τις προσωπικές σας απώλειες πώς τις διαχειρίζεστε;

«Δύσκολα, πολύ δύσκολα. Δεν τα πάω καλά με αυτά τα πράγματα. Δεν είμαι συμβιβασμένος με την απώλεια, με το θάνατο. Τον φοβάμαι, θλίβομαι, με βασανίζει. Δεν μπορώ να πω ότι διαχειρίζομαι και πολύ καλά τις απώλειες».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε πάρει μέχρι τώρα στη ζωή;

«Ένα από τα μεγαλύτερα το πήρα από το θέατρο και είναι ότι έμαθα να ερμηνεύω συμπεριφορές. Να μη βιάζομαι να κρίνω τους ανθρώπους. Τα κίνητρα και το τι συμβαίνει βαθιά μέσα σε κάθε ψυχή είναι κάτι πολύπλοκο και δεν είναι συνετό να αφορίζουμε ή να βγάζουμε συμπεράσματα. Έχω δει πράξεις φαινομενικά αδικαιολόγητες, αλλά αν το ψάξει κανείς πολύ βαθιά, μπορεί να τις ερμηνεύσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο καθένας δεν είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Απλώς αυτό με έχει βοηθήσει στο να αποδέχομαι τους ανθρώπους πιο ψύχραιμα και πιο νηφάλια».

Οι συνάδελφοί σας σας περιγράφουν με πολύ καλά λόγια, ως έναν ευγενή, καλοπροαίρετο και γλυκό άνθρωπο. Παρ’ όλα αυτά κάποια στιγμή δηλώσατε ότι έχετε ζήσει κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο σας...

«Σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο για ποινικά αδικήματα. Έχω βιώσει άσχημες συμπεριφορές. Και από σκηνοθέτες και από συναδέλφους».

Πώς λειτουργήσατε;

«Πώς να λειτουργήσω; Δεν μπορείς να τινάξεις μια δουλειά στον αέρα. Το «φεύγω» είναι μια κουβέντα. Από το «φεύγω» σου, όμως, μπορεί να εξαρτώνται τα μεροκάματα πολλών άλλων ανθρώπων. Επίσης, όταν έχεις να φροντίσεις την οικογένειά σου και να ταΐσεις ένα σπίτι, μετράς τις πράξεις σου. Υπήρχαν πάρα πολλοί λόγοι, επομένως, για να κάνω υπομονή από τη στιγμή που δεν μου συνέβη κάτι που να ξεπερνούσε τα όρια της αντοχής μου. Προσπάθησα να το διαχειριστώ όσο καλύτερα μπορούσα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ανεχόμουν. Υπήρξαν βεβαίως και περιπτώσεις που έφυγα γιατί δεν άντεξα άλλο», λέει στο 7 μέρες Tv.