Ο Σαράντης για την απώλεια των γονιών του μέσα σε 5 χρόνια: «Τους βλέπω στα μάτια της εγγονής τους»

Ο ίδιος, μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια στο Μεταξουργείο και τη ζωή του σήμερα στον Κεραμεικό, αναφέρεται και στον πατέρα και τη μητέρα του που του λείπουν πάρα πολύ...

Το παρουσιαστικό σου δεν είναι ενός κλασικού ζεν πρεμιέ και από την άλλη είσαι ο ηθοποιός που όλοι θέλουν να συνεργαστείς μαζί τους.,

Δεν με ενδιαφέρουν οι ταμπέλες, ποτέ δεν μπόρεσα να με κατηγοριοποιήσω ούτε εμένα ούτε κανέναν άνθρωπο. Ποτέ δεν ένιωθα τον εαυτό μου όμορφο, έχω τρομερές ανασφάλειες, όπως όλοι. Δεν μιλάς με κάποιον που αισθάνεται σίγουρος, η σκηνή είναι που μου δίνει το δικαίωμα της απόλυτης ελευθερίας, που με έμαθε να μη με ενδιαφέρει τίποτα σε σχέση με την εικόνα μου.

Οι ανασφάλειες ξεκινούν από τα παιδικά χρόνια;

Ποιος ξέρει; Προφανώς. Είχα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Γεννήθηκα στη Ζήνωνος, έναν πεζόδρομο κάτω από την Ομόνοια. Η Ζήνωνος ήταν ένας υπέροχος δρόμος, μια μικρή αγορά, γεμάτη καφεκοπτεία, μανάβικα, πάρα πολλά χρώματα και υπέροχες μυρωδιές. Αργότερα κατεβήκαμε στον Κεραμεικό, όπου ζω μέχρι τώρα. Μεγάλωσα με δύο υπέροχους γονείς, πολλή αγάπη και τρεις μικρότερες αδελφές.

Είχες τον ρόλο του μεγάλου αδελφού;

Όχι, δεν μεγάλωσα έτσι. Από ένα σημείο και μετά, ειδικά στα εφηβικά μου χρόνια, ίσως και ασυνείδητα ακούγοντας συνέχεια το «είσαι ο μεγάλος αδελφός, πρέπει να προσέχεις τις αδελφές σου!», ομολογώ ότι δεν ένιωθα πολύ ικανός να τις προσέχω όπως βροντοφώναζαν όλοι όχι ότι και χρειάστηκε δηλαδή ποτέ ευτυχώς. Ζούσα σε μια γυναικοκρατούμενη οικογένεια. Αφού για πλάκα μερικές φορές σκέφτομαι ότι το περίεργο θα ήταν να έκανα γιο. Ήμουν σίγουρος ότι θα ερχόταν μία ακόμη γυναίκα να μου αλλάξει τα (ρώτα. (Γελάει.) Οπότε με τις αδελφές μου δεν πήρα ποτέ αυτή την ευθύνη, ίσως από φόβο.

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου όταν αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Ήταν πολύ θετικοί, το αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Οι γονείς μας ήθελαν να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί, να σπουδάσουμε ό,τι θέλουμε, μας έδωσαν πολλές αρετές.

Μέσα σε πέντε χρόνια έχασες και τους δύο γονείς σου - φέτος τον Μάιο «έφυγε» ο πατέρας σου. Πώς διαχειρίζεσαι την απώλεια;

Αντιλαμβάνομαι το εξής: οι άνθρωποί σου δεν φεύγουν ποτέ, φεύγει μόνο η φυσική τους παρουσία. Είναι πολύ άσχημο και πάρα πολύ οδυνηρό να μην μπορείς να τους ξαναδείς, είναι το πιο σκληρό πράγμα που έχω ζήσει. Θέλω να σκέφτομαι όμως ότι ζουν μέσα από εμάς, από τα παιδιά τους που τους μνημονεύουν κάθε μέρα. Και σήμερα είναι σαν να τους βλέπω στα μάτια της εγγονής τους. Η απώλεια δεν συνηθίζεται, το πένθος μετασχηματίζεται, και το γεγονός ότι δεν είναι εδώ συνεχίζει να με πονάει όσο τίποτα. Μιλάω πολύ μέσα μου μαζί τους συνέχεια, διατηρώ μια εσωτερική σύνδεση.

Πηγή: ΟΚ

Διαβάστε επίσης:

• Μιχάλης Σαράντης: Τρελά ερωτευμένος με τη νεογέννητη κόρη του! Η νέα κοινή φωτό & το τρυφερό μήνυμα
• Μιχάλης Σαράντης: Οι εννέα ρόλοι συγχρόνως πάνω στη σκηνή και η συνεργασία με τον Νανούρη
• Μιχάλης Σαράντης: Η αδυναμία που έχει στην κορούλα του: «Είναι η πηγή έμπνευσής μου...»
• Μιχάλης Σαράντης: Ξετρελαμένος με την κόρη του - Η τρυφερή φωτό που έγινε viral
• Συγκινήθηκε ο Μιχάλης Σαράντης μιλώντας για την κόρη που απέκτησε με τη Μαίρη Μηνά