Καζάκος: «Ποια 40; Νομίζω ότι είμαι 30,28! Ωριμάζουμε, αλλά δεν γερνάμε μέσα μας»
Ο Κωνσταντίνος Καζάκος σε μία συνέντευξη εξομολόγηση μιλάει για τον χαρακτήρα του όπως διαμορφώθηκε στο πέρασμα των χρόνων, για την ηλικία του αλλά και για τα ακούσματά του από την εφηβική του ηλικία μέχρι σήμερα...
Ο ηθοποιός και τραγουδιστής δεν κρύβει την λατρεία του για τη ροκ μουσική ενώ αναφέρεται και σε μία σπάνια συνεργασία του για την οποία νιώθει πολύ περήφανος...
Υποθέτω ότι το πρώτο χρονικό διάστημα είχες έρθει αντιμέτωπος με τον τίτλο του «ζεν πρεμιέ».
Ναι, είχα μπει σε αυτή τη βλακεία. Στα πρώτα χρόνια μου ως ηθοποιού με απασχολούσαν λάθος πράγματα. Και τα σωστά με απασχολούσαν, απλώς τα λάθος τα πλήρωσα. Εμένα, λόγω ονόματος, δεν μου συγχωρέθηκαν. Δηλαδή; Με ενδιέφερε τα πρώτα χρόνια το πώς βγαίνω, να βγαίνω όμορφος. Εδώ και πολλά χρόνια-προφανώς- δεν με νοιάζει πια.
Σ’ αρέσει αυτό που είναι ο Κωνσταντίνος σήμερα;
Μ’ αρέσει πολύ, ναι. Νεότερος θα άλλαζα αρκετά πραγματάκια. Αυτά που έχασες είναι που σε καίνε. Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, μπορώ να εκφραστώ χωρίς φόβο και πάθος. Ωρίμασα.
Τα 50 είναι τα νέα 40.
Ποια 40; Εγώ νομίζω ότι είμαι 30,28! (γέλια) Οι καλλιτέχνες, και ειδικά οι ηθοποιοί, έχουμε το καλό ότι είμαστε συνέχεια σε κίνηση. Ωριμάζουμε, αλλά δεν γερνάμε μέσα μας. Είμαι ένα μεγάλο παιδάκι και θέλω να παραμείνω έτσι.
Και με τη μουσική πώς μπλέχτηκες;
Μεγάλωσα με αυτήν. Στο Μεγάλο μας Τσίρκο ήμουν 4 ετών και ήμουν κάθε μέρα στο θέατρο. Ήξερα απ’ έξω τα πάντα και τα θυμάμαι ακόμα. Ήμουν δίπλα στον Ξαρχάκο. Όταν βλέπεις τον Ξυλούρη να τραγουδά, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Μικρούτσικο, τον Λοΐζο... Ήταν απόλυτα φυσιολογικό να φυτρώσουν και τα δύο δεντράκια, της μουσικής και του θεάτρου. Βλακεία μου, έπρεπε να συνεχίσω και με τα δύο παράλληλα.
Στο δωμάτιό σου τι άκουγες;
Ροκ. Ο Δημήτρης ο Δανίκας -τον ευχαριστώ δημόσια- είχε έρθει σπίτι μας και μου είχε φέρει δώρο το The Best of Rainbow. Βάζω να ακούσω το Man on the Silver Mountain και συναντώ έναν ήχο που δεν είχα ακούσει ποτέ πριν. Μετά βρήκα τους Deep Purple. Είπα «εδώ είμαστε».
Η συνεργασία με τους Manowar πώς προέκυψε;
Τους είχα αφίσα στο δωμάτιό μου, από τα 15 μου. Μια μέρα, μου τηλεφώνησε ο Τζίμης ο Immortal (σ.σ. Έλληνας στο crew τους). Ο Joy έψαχνε δύο ηθοποιούς να πουν κάποια κείμενα στα αρχαία ελληνικά, ως Οδυσσέας και Τηλέμαχος, ενόσω θα έπαιζε τις μουσικές του. Ο Τζίμης πρότεινε εμένα και τον πατέρα μου – νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Ο προηγούμενος που είχε κάνει σπικάζ για τους Manowar ήταν ο Orson Welles. Το κερασάκι στην τούρτα, βέβαια, ήταν όταν έπαιξα μαζί με τους παιδικούς μου ήρωες, στο live τους στην Πλατεία Νερού. Είπα μέσα μου «Τι ζεις, αγόρι μου, τι ζεις!». Γενικά η ενασχόληση με την τέχνη, νομίζω, με έχει κάνει έναν αρκετά γεμάτο άνθρωπο.
Πηγή: Esquire
Διαβάστε επίσης: