Χρήστος Μάστορας – Μέλισσες: «Είμαστε φουλ in love με τη Δέσποινα»
Για την καλλιτεχνική συνύπαρξη φέτος τον χειμώνα στο Έναστρον με τη Δέσποινα Βανδή μιλάει ο Χρήστος Μάστορας για λογαριασμό των Μελισσών στις οποίες είναι frontman.
Ο τραγουδιστής δηλώνει ενθουσιασμένος με αυτή τη συνεργασία και δηλώνει ευθαρσώς ερωτευμένος μαζί της όπως βέβαια και τα υπόλοιπα μέλη του band…
Από το πιο, ας πούμε, «οικογενειακό» BOX, φέτος οι MELISSES συναντούν τη Δέσποινα Βανδή στο Έναστρον. Διατηρείται η αίσθηση της «σχολικής εκδρομής στο stage», τη χαίρεσαι την καινούργια σου αγάπη;
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ή αίσθηση της σχολικής εκδρομής είναι το αποτέλεσμα πρόβας και σχεδιασμού. Κάθε τραγούδι -και πολλές φορές, κάθε ατάκα ή σκετς- είναι επιμελώς ατημέλητα. Καλώς ή κακώς, η δική μας εμπειρία είναι διαφορετική από την εμπειρία του κοινού. Για να νιώσουν οι «καλεσμένοι» μας άνετα πρέπει εμείς να είμαστε σε εγρήγορση. Δεν είναι εύκολο να είσαι πάνω στη σκηνή, απλά πρέπει να φαίνεται εύκολο και ξέγνοιαστο γιατί ο σκοπός είναι να κάνεις το κοινό να νιώσει άνετα. Η Δέσποινα είναι καταλυτικός παράγοντας σε αυτή την εξίσωση. Είναι εκείνη που εμπνέει και μεταμορφώνει τη «σχολική εκδρομή» μας. Είναι η μούσα μας, μία στιβαρή προσωπικότητα που όμως έχει έναν θεατρικό, σχεδόν ποιητικό, αέρα στον τρόπο που μιλάει, που κοιτάζει, που ερμηνεύει. Αισθανόμαστε πολύ όμορφα γι’ αυτή τη συνύπαρξη.
Θα μου το έλεγες αν δεν είχε διατηρηθεί;
Δεν νομίζω πως θα φτάναμε στο σημείο να συνεργαστούμε αν δεν υπήρχε αλληλοσεβασμός ή αλληλοεκτίμηση, αν αυτό εννοείς. Αυτές οι συνεργασίες είναι -και πρέπει να είναι- προϊόν καλλιτεχνικού «έρωτα». Είμαστε φουλ in love με τη Δέσποινα.
Τι τύπος ήσουν στην εφηβεία σου και τι αναπολείς από την εποχή που ακόμη κι εσύ ο ίδιος ανακάλυπτες την καλλιτεχνική σου φύση; Διάβασα πως άργησες να δείξεις προς τα έξω ότι μπορούσες να τραγουδήσεις, και μάλιστα καλά.
Ήμουν ένας πολύ επιλεκτικός μεταλλάς. Ένας τύπος που έψαχνε την τεχνική περιπλοκότητα και το συναίσθημα συνδυασμένα. Αγαπημένες μου μπάντες ήταν οι Metallica και οι Deep Purple. Αναπολώ τον ενθουσιασμό που ένιωθα όταν πρωτοανακάλυπτα κλασικές μπάντες όπως οι Led Zeppelin και οι Pink Floyd. Πιστεύω πως δύσκολα θα ξανανιώσω όπως την πρώτη φορά που άκουσα το Stairway to Heaven ή το Child in Time. Άργησα να δείξω στους δικούς μου ότι έχω κλίση στο τραγούδι γιατί είναι άνθρωποι με κριτική σκέψη και με τρομερή μουσική αντίληψη. Έπρεπε να είμαι σίγουρος για την αξία μου γιατί η κριτική των δικών μου είναι πάντα ειλικρινής. Δεν τους αρέσει να «χαϊδεύουν αφτιά». Τουλάχιστον όχι τα δικά μου.
Πηγή: Esquire