Γιώργος Καραμίχος: «Προσπαθώ να συγχωρήσω τους ανθρώπους στη ζωή μου που είναι αχάριστοι»
Σε μία συνέντευξη από καρδιάς, ο Γιώργος Καραμίχος, τον οποίο έχουμε απολαύσει -και συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε- σε σπουδαίους ρόλους στην τηλεόραση και το θέατρο, αποκαλύπτεται...
Ο ηθοποιός μιλάει για την ψυχοθεραπεία που κάνει εδώ και πέντε χρόνια ενώ αποκαλύπτει και όλους όσους έχει συγχωρήσει τη χρονιά που φεύγει...
Φαντάζομαι πως κάνεις ψυχοθεραπεία.
Κάνω ψυχανάλυση εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Έχω βιώσει πολλά στάδια ψυχοθεραπείας και πολλών άλλων ειδών θεραπείες.
Δηλαδή;
Ρέικι και διάφορα τέτοια, πέρα από την πρώτη θεραπεία που έμαθα από πολύ μικρός, η οποία δεν είναι άλλη από το ξεμάτιασμα. Μου το είχε μάθει η γιαγιά μου.
Με ποια αφορμή ξεκίνησες την ψυχοθεραπεία;
Ξεκίνησα το 1998 για λίγο καθώς ήμουν σε μια δύσκολη σχέση με τον εαυτό μου. Μετά, το 2002, το 2004 λίγο πιο πολύ, το 2005 ακόμα περισσότερο, αλλά ουσιαστικά θεωρώ ότι άρχισα πέρυσι. Άφησαν τον εαυτό μου να είναι μόνος του, σχεδόν επιζητούσα να έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Παλαιότερα με έπιανε πανικός και μόνο στην ιδέα, ήθελα να είμαι συνεχώς με κόσμο. Όταν άρχισα να απολαμβάνω τη μοναξιά μου, είπα «κάτι γίνεται εδώ». Ξεκίνησα από πέρυσι διότι αισθανόμουν ότι ήμουν σε ένα στάδιο όπου μπορούσα να μπω πιο βαθιά. Όταν έχεις ένα πρόβλημα, αρχίζοντας την ψυχοθεραπεία, εστιάζεις σε αυτό, προσπαθείς να βρεις τι και ποιος φταίει. Όταν είσαι σε μια πιο ισορροπημένη φάση, μπορείς να εισχωρήσεις πιο βαθιά. Σου έρχονται οι προκλήσεις και συνειδητοποιείς ότι πρέπει να σε γνωρίσεις κι άλλο.
Τι έχεις συγχωρήσει αυτόν το χρόνο;
Δεν θέλω να μιλήσω για άλλους ανθρώπους καθώς βρίσκονται εν ζωή. Κάποιους κατάφερα να τους συγχωρήσω σε αυτήν τη διαδικασία. Το κομμάτι του εαυτού μου που συγχωρώ -ή τουλάχιστον έχω δουλέψει πολύ και τα έχω καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό- είναι αυτό της αχαριστίας, έχω υπάρξει αχάριστος. Μέσα από αυτό, λοιπόν, προσπαθώ να συγχωρήσω τους ανθρώπους στη ζωή μου που είναι αχάριστοι, με την έννοια ότι η συμπεριφορά τους δεν έχει χάρη -είναι τόσο ωραία η ελληνική γλώσσα!-, δεν εκτιμούν τη χάρη που τούς κάνει ο άλλος. Αποτέλεσμα, να μην έχει χάρη η δράση τους, να μην έχει ευγένεια, ποιότητα. Δεύτερον, μου είναι πολύ δύσκολο να συγχωρήσω τα ψέματα που μου λένε. Γι’ αυτό και μπαίνω βαθιά στα ψέματα που λέω εγώ, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Προσπαθώ να συγχωρήσω τα δικά μου ψέματα και να καταλάβω σε ποιους φόβους πατάνε.
Σε ποιους φόβους πατάνε;
Στην απώλεια της δύναμης. Όλοι οι φόβοι ξεκινούν από έναν κοινό παρονομαστή, αυτόν του θανάτου. Να μην πεθάνει κάτι μέσα μας, μη μας θεωρήσουν πεθαμένους ή μην πεθάνουν άλλοι για μας.
Πηγή: Hello