Κωνσταντίνα Μιχαήλ: «Σε κάθε δεκαετία έχω να σκεφτώ πολύ ευτυχισμένες στιγμές»
Φέτος η Κωνσταντίνα Μιχαήλ δίνει ζωή στην αριστοκράτισσα κυρία Αντα Χατζηπατέρα στο ξεκαρδιστικό «Σεσουάρ για δολοφόνους» στο θέατρο «Λαμπέτη».
Υποδύεσαι την κυρία Χατζηπατέρα, μια ωραία, πλούσια, δυναμική γυναίκα. Πώς την προσέγγισες;
«Δεν είναι ένας βαθύς χαρακτήρας. Είναι ένα φαρσικό, κωμικό στοιχείο, μια καρτουνίστικη φάτσα και φυσιογνωμία. Δεν έχει κανένα βάθος συναισθημάτων. Εμείς παίζουμε την κατάσταση, την ανάγκη του ανθρώπου να συμμετάσχει σε ένα διαδραστικό θέαμα που είναι το «Σεσουάρ». Το ότι παίζω την πλούσια κυρία, που δεν καταλαβαίνει τι κάνουν οι πλεμπαίοι και οι τυχάρπαστοι, όπως τους χαρακτηρίζει όλους έχει την πλάκα του. Από την άλλη, τη διακωμωδώ κι εγώ γιατί σε τέτοιους καιρούς που ζούμε όλοι αυτοί οι χαρακτήρες που ζουν στον κόσμο τους χωρίς κοινωνική ευαισθησία, είναι στο στόχαστρο. Οπως όλοι οι άνθρωποι που παλαιότερα όριζαν την κοινωνία μας την οποία τώρα προσπαθούμε να ορίσουμε διαφορετικά. Παρ' όλα αυτά, είναι μια αγαπημένη κωμική φιγούρα, γιατί, παρότι τους βρίζει, γελούν, γιατί περνά το μήνυμα ότι αυτός ο κόσμος χάνεται και αυτός ο κόσμος καλύτερα να μαθαίνει τι γίνεται γύρω του»
Ήσουν από τις τυχερές που η πρώτη σου δουλειά έφερε την επιτυχία και την αναγνώριση. Υπάρχουν πράγματα που δεν σου δόθηκε η ευκαιρία να κάνεις;
«Σε αυτή τη δουλειά ξεκινάς και σε επιλέγουν. Κάποια στιγμή, όταν πατήσεις στα πόδια σου και θες να επιλέξεις τους συνεργάτες σου, μπορεί να κάνεις και κάτι που τελικώς ονειρευόσουν. Στη διάρκεια των πραγμάτων που κάνω μόνο για τη δουλειά, έχω στο μυαλό μου και πότε θα κάνω κάτι το οποίο είναι απόλυτα της επιθυμίας μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπαίνω σε μια διαδικασία να μου λείπει κάτι. Αν αυτή η δουλειά είναι πιο κοντά στα θέλω σου, τόσο πιο ευτυχής η συγκυρία, τόσο πιο καλή η τύχη. Αν ζορίζεσαι, κάτι έχεις κάνει λάθος εσύ, πρέπει να αρχίσεις να επιλέγεις και να μη σε επιλέγουν, τουλάχιστον στο επίπεδο που είμαι εγώ. Πλέον, η τύχη της πρώτης τηλεοπτικής σειράς ή της δεύτερης δεν είναι τύχη, είναι επιτυχία. Την τύχη τη χρειαζόμαστε, αλλά τη δημιουργούμε και μόνοι μας. .Είχα την τύχη να γίνω γνωστή, από εκεί και πέρα έπρεπε εγώ να το καλλιεργώ αυτό το χωράφι. Γιατί πρέπει να προσέχω κι εγώ. Με το που ξέρεις πια πώς είναι το σώμα σου, η φωνή σου, οι επιλογές σου, η γκάμα σου, αποφασίζεις τι είναι το ιδανικό για εσένα».
Ένιωσες να σε έχουν περιορίσει στο κομμάτι των προτάσεων που έχεις δεχθεί; Έχεις παίξει ρόλους που θα ήθελες;
«Οποιοι με παρακολουθούν, με αγαπούν και με εκτιμούν. Με τα είδη και τις γκάμες πάω βόλτα, δεν υπάρχει και κάτι που δεν έχω κάνει. Εχω κάνει μονόλογο, έχω κάνει δράμα, κωμωδία, φάρσα, τηλεοπτικό δραματικό ρόλο, τηλεοπτικό κωμικό ρόλο. Τι λείπει; Το αρχαίο θέατρο. Να μπω και σε αυτό να τελειώνουμε. Οχι, δεν έχω τέτοιες ανησυχίες».
Σε προσέχεις; Προσέχεις το σώμα σου, τη σιλουέτα σου, το μυαλό σου;
«Στις τέχνες υπάρχει ένα μεγάλο πνευματικό κομμάτι. Δεν μπορεί να μην προσέχεις το μυαλό σου, το σώμα σου, την καρδιά σου, την ησυχία, τη χαλαρότητα, την άσκησή σου, τη διατροφή. Γιατί, ό,τι μπαίνει βγαίνει προς τον κόσμο. Αν εγώ τρώω βρόμικα, καπνίζω, κάνω drugs και πίνω, αντιλαμβάνεσαι ότι θα βγει μια συγκεχυμένη προσωπικότητα, όσο καλή κι αν είμαι στον ρόλο μου»
Ποια δεκαετία της ζωής σου μέχρι τώρα ήταν πιο ευτυχισμένη;
«Ευτυχισμένη; Τι είπες τώρα; Δεκαετία κιόλας συνήθως δεν λέμε «Α, στα 20 μου ήμουν χαλαρός ευτυχισμένος»; Σιγά μην ήμασταν ευτυχισμένοι στα 20! Φέρε μου έναν 20χρονο ευτυχισμένο! Μια φαινομενική τρέλα κι ένα φαινομενικό γλέντι. Πέρασα πολύ ωραία, γλέντησα, έκανα ταξίδια, διακοπές. Ευτύχησα να δουλέψω σε πολύ ωραίες δουλειές έζησα ευτυχισμένες στιγμές, στιγμές που χοροπηδούσα από τη χαρά μου. Η νιότη ναι μεν είναι ωραία, γιατί δείχνει ανέμελη, αλλά δεν είμαστε ανέμελοι. Σκεφτόμαστε πού θα πάμε, τι θα κάνουμε, μας θέλουν, δεν μας θέλουν... Αλλά θα σου έλεγα ότι σε κάθε δεκαετία έχω να σκεφτώ πολύ ευτυχισμένες στιγμές. Και στα 20 μου και στα 30 μου και στα 40 μου και τώρα στα 50 μου. Και ευελπιστώ να έχω πολύ περισσότερες στιγμές και ημέρες και μήνες μεγαλώνοντας γιατί καταλαγιάζει όλη αυτή η ανησυχία και η φοβία του αν με θέλουν. Πώς θα το κάνω; Θα είναι επιτυχημένο; Θα βγάλω λεφτά, δεν θα βγάλω λεφτά; Θα κάνω οικογένεια; Ολα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα που κάποια στιγμή έρχονται και μπαίνουν στη θέση τους», λέει στη Real.
