Σπύρος Παπαδόπουλος: «Θα ήθελα να τελειώσω πάνω στη σκηνή»

Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος σας από αυτή τη δουλειά;

«Ότι έχω μια δουλειά που την αγαπάω τόσο πολύ. Γιατί το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας είναι η δουλειά μας. Ειδικά για μας τους ηθοποιούς που δουλεύουμε μέχρι το βαθύ γήρας. Είναι σπουδαίο να κάνεις μια δουλειά που την αγαπάς και σε κρατάει ξύπνιο και ενεργό. Είναι σαν να βγάζεις τη γλώσσα στον χρόνο και στον θάνατο».

Θέλετε να παίζετε μέχρι τα βαθιά γεράματα;

«Θα ήθελα να τελειώσω πάνω στη σκηνή. Απλώς είμαι περίεργος, μόλις νιώσω ότι λίγο δεν τα καταφέρνω θα την κοπανήσω. Και δεν θα πάρει κανείς χαμπάρι πότε την κοπάνησα και πού βρίσκομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα πούνε για μένα «ρε γαμώτο, τον κακομοίρη, δεν μπορεί πια». Το ‘χω δει κάνα-δυο φορές σε αγαπημένους μου ηθοποιούς και στενοχωρήθηκα πολύ».

Η οικειότητα που νιώθουμε εμείς, το κοινό μαζί σας, σας κούρασε ποτέ;

«Καθόλου. Πρέπει να ήμουν 10 ή 11 χρόνων όταν είδα τον Θανάση Βέγγο που γυρνούσε μια ταινία στη γειτονιά μου. Έμεινα κόκαλο Δεν το πίστευα ότι τον έβλεπα ζωντανό, δεν είχα ξαναδεί ηθοποιό από κοντά. Με είδε λοιπόν πώς έμεινα και τον κοιτούσα, ήρθε, μου χάιδεψε το κεφάλι και μου είπε: «Τι είναι ρε μικρούλη;». Η χαρά που πήρα ήταν απίστευτη. Το έλεγα για μέρες. Δεν μπορώ λοιπόν να στερήσω σε κάποιον το δώρο που πήρα κάποτε κι εγώ», εξομολογήθηκε στο Gala.