Δημήτρης Μαζιώτης: «Ο μεγαλύτερος ξεριζωμός της ζωής μου ήταν όταν έχασα τον πατέρα μου σε τροχαίο»

Ο ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή του μιλά για όσα τον δένουν με το χαρακτήρα πού υποδύεται, τον τρόπο που εξελίσσεται η ιστορία του ήρωα του, τον προσωπικό του ξεριζωμό , το τροχαίο δυστύχημα του πατέρα του που τον συγκλόνισε και για την ψυχοθεραπεία που έκανε επί δύο χρόνια.

Μετά το δικηγόρο Σαράφη στις «Άγριες μέλισσες» υποδύεστε τον Γαβριήλ Γιαμλόγλου στο «Κόκκινο ποτάμι», ο οποίος σώζει μια οικογένεια Αρμενίων...

«Είναι επίσης ένας ιδιαίτερος ρόλος. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες μοιάζουν ως ιδιοσυγκρασίες, διότι και οι δύο είναι συμπονετικοί, αγαπούν τον άνθρωπο, αγαπούν το δίκαιο, έχουν όμως άλλη φιλοσοφία ζωής. Ο Γαβριήλ είναι ένας έμπορος στη Σμύρνη, σε μια εποχή πολύ πλούσια, όπου οι άνθρωποι είναι μαθημένοι αλλιώς στα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που διαδραματίζονται. Υποδέχεται μια οικογένεια ταλαιπωρημένων Αρμενίων, που υπήρξαν παλιοί του φίλοι. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο Γαβριήλ έχει έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης και της αγάπης προς το συνάνθρωπο, κάτι που χαρακτήριζε και τον Σαράφη ως δίκαιο και έντιμο δικηγόρο»

Τι σας «δένει» με αυτόν το χαρακτήρα και πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να «μπείτε» σε αυτή την οδυνηρή περίοδο;

«Ο Γαβριήλ είναι ένας καλόκαρδος άνθρωπος, με αγάπη για τους συνανθρώπους του, συναίσθημα που είναι πολύ κοντά σ’ εμένα. Η αλήθεια είναι ότι, επειδή έβλεπα το «Κόκκινο ποτάμι» και την πρώτη σεζόν και ο κύριος Μανουσάκης έχει αυτό το χάρισμα να μεταφέρει την ωμή πραγματικότητα εκείνης της εποχής, δεν σας κρύβω ότι συναισθηματικά με βάραινε η τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Παρόλο που είναι μια ιστορία για την οποία έχουμε ακούσει από πολλούς ανθρώπους, δεν μας έχει γίνει βίωμα. Δεν έχει έρθει τόσο κοντά μας όσο θα έπρεπε. Είχα, λοιπόν, μια μικρή συστολή, διότι δεν γνώριζα τόσα πολλά πράγματα, οπότε χρειάστηκε να κάνω μια αρκετά μεγάλη έρευνα για τον τρόπο ζωής τότε στη Σμύρνη, για τις αντιλήψεις που υπήρχαν, τι επικρατούσε τότε στο κοινωνικοπολιτικά γίγνεσθαι της πόλης. Αυτός όμως ήταν και ο λόγος που με ιντρίγκαρε».

Πώς εξελίσσεται η ιστορία τόσο του ήρωά σας όσο και των ανθρώπων που φιλοξενεί;

«Η ιστορία ολοκληρώνεται με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οπότε όλοι οι ήρωες θα «μεταφερθούν» στη Σμύρνη και μέσα από το σίριαλ θα εξιστορηθούν τα γεγονότα εκείνης της εποχής»

Στο τέλος σώζεται ο ήρωάς σας; «Εκείνη η περίοδος ήταν τραγική. Χάθηκαν 850 χιλιάδες άνθρωποι! Ωστόσο, ο Γαβριήλ θα σωθεί- και αυτός, και η οικογένειά του, και οι Αρμένιοι φίλοι τους που φιλοξενούν».

Ο ήρωάς σας, λοιπόν, θα ζήσει τον ξεριζωμό. Για εσάς ποιος ήταν ο μεγαλύτερος «ξεριζωμός» που έχετε ζήσει;

«Ήταν το 2010 όταν έχασα τον πατέρα μου σε τροχαίο. Αυτό το συμβάν ήταν σημείο καμπής για τη ζωή μου».

Όταν συμβαίνει κάτι τόσο ξαφνικά και είσαι απροετοίμαστος, θα πρέπει να είναι ακόμα πιο επώδυνο...

«Φυσικά. Είναι η αίσθηση του ξαφνικού... Όταν με ένα τηλέφωνο σε ενημερώνουν για κάτι τόσο τραγικό, αυτό «γράφεται» στην ψυχή σου μέχρι να φύγεις από αυτήν τη ζωή. Δεν το ξεπερνάς ποτέ. Απλώς μαθαίνεις να ζεις με την απώλεια. Δεν είναι κάτι για το οποίο έχεις προετοιμαστεί και αρχίζεις σιγά σιγά να το δουλεύεις. Σαν να ορίστηκε μια ημερομηνία και ώρα στη ζωή σου, ένα σημείο καμπής, που από κει και πέρα αλλάζουν όλα... Αλλάζει η φιλοσοφία σου, αλλάζει ο χαρακτήρας σου».

Εσάς πώς σας άλλαξε αυτό το τραγικό γεγονός; «Επειδή έχω μια αδελφή και μια μητέρα, ασυναίσθητα πήρα τη θέση -καλώς ή κακώς-του πατέρα. Οπότε αμέσως η ευθύνη μου μεγάλωσε, παρόλο που - ψάχνοντάς το σε ψυχολογικό επίπεδο- δεν θα έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο».

Κάνατε ψυχοθεραπεία εκείνη την περίοδο; «Έκανα για δύο χρόνια και με βοήθησε πολύ»

Πώς σας βοήθησε; «Στην αρχή είχα την αντίληψη ότι μπορούσα να τα καταφέρω και μόνος μου. Επειδή ασχολούμαι και με την ειδική αγωγή, πίστευα ότι έχω τις γνώσεις. Γνωρίζω από ψυχολογία και συμπεριφοριστικές έννοιες και θεωρούσα ότι είχα τη δύναμη να το διαχειριστώ μόνος μου. Δεν είναι όμως αλήθεια αυτό. Χρειάστηκα τη βοήθεια ειδικών, παρά το γεγονός ότι κι εγώ ήμουν ειδικός».

Έχετε περάσει ξανά από το σημείο στο οποίο έγινε το δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή του πατέρα σας;

«Αναγκαστικά περνώ από κει κάθε μέρα, διότι είναι σχεδόν έξω από το σπίτι μου, στην προηγούμενη γωνία»

Φαντάζομαι ότι αυτή η τραγική συγκυρία έκανε ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση...

«Ναι, στην αρχή δεν έβγαινα από το σπίτι μου», εξομολογείται στο 7 μέρες Tv