Φίλιππος Σοφιανός: Τι έκανε ο ηθοποιός πριν ασχοληθεί με την υποκριτική!
Ο Φίλιππος Σοφιανός παραχώρησε συνέντευξη και υπήρξε άκρως αποκαλυπτικός σχετικά με την ενασχόλησή του πριν από την υποκριτική ενώ δεν δίστασε να πει πώς μόλις είδε για πρώτη φορά ηθοποιούς στο θέατρο, ερωτεύτηκε αυτό το επάγγελμα.
Ο ίδιος είναι ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς, που το κοινό έχει λατρέψει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τους ρόλους που έχει ενσαρκώσει σε τηλεόραση, σε κινηματογράφο, αλλά και σε τηλεόραση.
Ο Φίλιππος Σοφιανός παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και μίλησε για όλους και για όλα...
Κάνατε άλλες δουλειές προτού ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Προτού ασχοληθώ με την υποκριτική, ήμουν επαγγελματίας μουσικός. Έπαιζα σε μπουάτ στην Πλάκα. Από το 1974 και μετά, όντας αυτοδίδακτος στην κιθάρα, συμμετείχα σε σχήματα και παίζαμε πολιτικά τραγούδια από τις 10 το βράδυ έως τις 7 το πρωί. Ήταν σκληρά τα μεροκάματα τότε. Και μικρότερος όμως, στο γυμνάσιο δηλαδή, είχα συγκρότημα. Παίζαμε κυριακάτικα πρωινά σε κινηματογράφους, είχαμε παίζει και δίπλα στους Polls.
Ποιος σας έβαλε στο μονοπάτι της υποκριτικής;
Ο Κώστας Μανιδάκης, ο οποίος ήταν διευθυντής του Αρματος θέσπιδος και ιδιοκτήτης μιας μπουάτ όπου συνεργαζόμουν. Ένα καλοκαίρι, που τελειώσαμε από την μπουάτ, μου πρότεινε να γίνω ηχολήπτης στο Αρμα θέσπιδος. Πήγα, αλλά ως ηχολήπτης είχα και καθήκοντα υποβολέα. Έπρεπε να είμαι στην πρόβα και να κρατάω το κείμενο στους ηθοποιούς. Βλέποντάς τους, λοιπόν, μου δημιουργήθηκε η πεποίθηση ότι εγώ μπορούσα να τα κάνω καλύτερα. Και τους το έλεγα. «Αν τα κάνεις καλύτερα, πήγαινε στο Εθνικό να δώσεις εξετάσεις» μου έλεγαν εκείνοι. Και πήγα, από μόνος μου, χωρίς προετοιμασία, φροντιστήρια και γνωριμίες. Ρώτησα τι χρειαζόταν, έμαθα, έδωσα εξετάσεις το 1977 και μπήκα στο Εθνικό με υποτροφία.
Το εμβληματικό «Μινόρε της Αυγής» ήταν από τις πρώτες δουλειές σας στην τηλεόραση, θυμάστε κάτι χαρακτηριστικό από τα γυρίσματα;
Θυμάμαι την αγάπη του σκηνοθέτη Φώτη Μεσθεναίου για τη σειρά και για τους ηθοποιούς. Ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος, ο οποίος ήταν σαν να έκανε «χειροποίητο» κινηματογράφο. Δεν υπήρχε αυτό το «σαρωτικό» της παραγωγής, ώστε να βγει το πρόγραμμα της ημέρας, ήθελε τον χρόνο του να μιλήσει με τους ηθοποιούς, να φτιάξει την ατμόσφαιρα, να κάνει τις πρόβες του... Έχετε υπάρξει «χρυσό» παιδί της ιδιωτικής τηλεόρασης, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δεκάδες σειρές.
Ποιος ήταν ο πιο επιδραστικός; Για ποιον ρόλο σάς έβριζε ή σάς λάτρευε ο κόσμος;
Το παράξενο είναι πως ο ρόλος του Απόστολου στην «Πρόβα Νυφικού», που ήταν ένας αρνητικός χαρακτήρας, ένα καθίκι και μισό, μου έδινε αγάπη από τον κόσμο. Δεν είχε συμβεί, δηλαδή, αυτό που οι τηλεθεατές ταυτίζονται και μπορεί να σε βρίσουν στον δρόμο ή τώρα στα social media. Εκεί μάλλον αναγνώριζαν τον καλό ηθοποιό. Σίγουρα, ήταν και μια από τις πιο ώριμες δουλειές μου στην τηλεόραση αυτή.