Άννα Μάσχα: «Το βασικό μου όνειρο ήταν να φύγω από το σπίτι μου και να μείνω μόνη μου»

Η ηθοποιός παραχώρησε μια εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη και μεταξύ άλλων μίλησε για τον ρόλο της, για το αν έχει πάει η ίδια σε σκυλάδικο αλλά και για το τι μαθήτρια ήταν.

Πώς προσεγγίσατε μια γυναίκα της νύχτας;

Κατ’ αρχάς συζήτησα με τη σκηνοθέτιδα για το πώς φαντάζεται τον ρόλο. Βεβαίως ρώτησα όσους ανθρώπους είχαν ζήσει τα σκυλάδικα της επαρχίας του ’80 να μου δώσουν περιγραφές, το βιβλίο το ίδιο του Θάνου Αλεξανδρή είναι μια τεράστια πηγή έμπνευσης και είδα ό,τι οπτικοακουστικό υλικό μπορούσα να βρω για να δω πώς συμπεριφέρεται μια τραγουδίστρια στη σκηνή, πώς κρατάει το μικρόφωνο. Τις πρώτες φορές που κάναμε γύρισμα στην πίστα κατάλαβα και μία άλλη παράμετρο του πράγματος. Την αποθέωση που ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Ακόμα και στο πιο παρακατιανό σκυλάδικο. Λουλούδια, πιάτα, τους είχαν σαν θεούς.

Έχετε βρεθεί σε σκυλάδικο των 80s;

Όχι, τότε ήμουν έφηβη. Δεν είχα πάει ποτέ σε κανένα τέτοιο μαγαζί. Είχα όμως δύο συμμαθητές στη Γ’ Λυκείου οι οποίοι πήγαιναν σε σκυλάδικα στον Πειραιά και την επομένη μάς αφηγούνταν τα ανδραγαθήματά τους. Με τα λεφτά του μπαμπά βεβαίως.

Εσείς τι τύπος ήσασταν; Η καλή μαθήτρια;

Ήταν πρότυπο το σχολείο μας, οπότε όλοι μας ήμασταν σπασικλάκια. Διαβάζαμε πολύ. Καλό κορίτσι ήμουν νομίζω. Δεν ταλαιπώρησα τους γονείς μου.

Πώς σας σκεφτόσασταν τότε;

Τα όνειρά μου δεν περιλάμβαναν το θέατρο. Αργότερα προέκυψε. Το βασικό μου όνειρο ήταν να φύγω από το σπίτι μου και να μείνω μόνη μου, να χειραφετηθώ. Το δεύτερο ήταν να ταξιδέψω.

Και το θέατρο πώς ήρθε;

Πλέον βλέπω ότι ήταν σαν να υπήρχε ένα νήμα στη ζωή μου που με οδήγησε εκεί. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία κι από εκεί μου δόθηκε η αφορμή για να δώσω κατόπιν εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν ένα έργο του Σαίξπηρ που ανεβάσαμε ως φοιτητές, στα αγγλικά, για εκπαιδευτικούς λόγους. Από εκεί μέσα άκουσα πολύ ωραία πράγματα και σπρωχτή από τις φίλες μου πήγα κι έδωσα στο Εθνικό. Μόνη μου προετοιμάστηκα.

Πότε αντιληφθήκατε ότι είστε μια καλή ηθοποιός τελικά;

Όταν μου το έλεγαν οι άλλοι. Από τους άλλους ερχόταν η επιβεβαίωση. Εντάξει, δεν είμαι τόσο ηττοπαθής, αλλά δεν είμαι κι από τους τύπους που καβαλάνε το καλάμι. Η επιβεβαίωση των άλλων για μένα ήταν καθησυχαστική, ήταν ένα «ουφ». Άλλους μπορεί να τους στείλει στον Άρη. Για μένα δεν ίσχυε αυτό.

Πηγή: Gala