Νένα Χρονοπούλου: «Μόνο ο θάνατος με νίκησε, η αναπηρία έγινε μια φίλη μου»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έβαλε στην άκρη την καριέρα της για να αφοσιωθεί στον 18χρονο σήμερα ΑμεΑ γιο της Χρήστο, μίλησε για το όραμα της ίδιας, του συζύγου της Τάσου Μητρόπουλου και πολλών ακόμη γονιών να εξασφαλίσουν ένα μέλλον σε ασφαλές περιβάλλον για τα «διαφορετικά» παιδιά τους.

Άλλωστε, «η διαφορετικότητα δεν είναι επιλογή», όπως τραγουδά και ο Χρήστος Δάντης στο τραγούδι-ύμνο που δημιούργησε για τους ΑμεΑ αγγέλους που μας περιβάλλουν.

Ο δικός σου άγγελος, ο Χρηστός, τι σου έχει διδάξει όλα αυτά τα χρόνια;

Υπομονή, ελπίδα και φως. Ακόμα και όταν το βλέπεις να μπαίνει από τη χαραμάδα.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου την πρώτη φορά που συνειδητοποίησες πως το «διαφορετικό» παιδί σου θα χρειαστεί φροντίδα για όλη του τη ζωή;

Δεν υπάρχει πρώτη φορά - κάθε φορά που κοιτάζω ένα παιδί, όχι μόνο το δικό μου, νιώθω ακριβώς το ίδιο: πως κάποια στιγμή στη ζωή του θα νιώσει το απότομο κόψιμο του «ομφάλιου λώρου», και τότε... αρχίζουν τα δύσκολα σε όλα τα παιδιά, ακόμα και στους ενήλικες... Γι’ αυτό προσπαθούμε με τον Τάσο καθημερινά για τη βελτίωση της καθημερινότητας ειδικά των παιδιών με αναπηρία. Γιατί το αύριο δίχως τους γονείς τους, δυστυχώς, είναι «αιματηρό».

Πώς αντιμετώπισες τις στιγμές που «λύγισες» στη διάρκεια του μακροχρόνιου αγώνα σου;

Με υπομονή, ελπίδα και αντίδραση. Όταν κλάψω από παράπονο και βαθύ πόνο για κάτι, μετά του θυμώνω και ξυπνάει μέσα μου η αντίδραση. «Όχι εσύ» του λέω... «Εγώ θα σε νικήσω». Και ξεκινάει η μάχη. Μέχρι σήμερα μόνο ο θάνατος με νίκησε... Κανένας άλλος - η αναπηρία έγινε πια φίλη μου.

Πώς αντιδράς στις ρατσιστικές συμπεριφορές μικρών και μεγάλων απέναντι στα Άτομα με Αναπηρία;

Στην αρχή δεν το πίστευα πως κάποιος μπορεί να δει ένα παιδάκι, μωρούλι και τόσο αγνό και να ρωτήσει με έκφραση γεμάτη αηδία τον γονιό του μπροστά στο ίδιο το παιδί «τι έχει αυτό; Τι έπαθε και πώς το ’παθε». Όταν μου πέρασε το πρώτο σοκ του θράσους της γυναίκας που έλεγε όλα αυτά τα αχαρακτήριστα μπροστά στο παιδί μου, απλά της απάντησα κατάλληλα, λέγοντάς της να μην ανησυχεί για το τι έχει το δικό μου παιδί, να ανησυχεί γι’ αυτό που έχει η μητέρα των δικών της παιδιών, γιατί είναι ανίατο πια... Αμέσως μετά γονάτισα μπροστά στον Χρηστάκο, που ήταν τότε μικρούλης, και του είπα: «Άντρα μου, εσύ είσαι παιδάκι με αναπηρία και αυτό δεν είναι κακό. Κακό είναι να είσαι με αναπηρία στην ψυχή και να πληγώνεις τους άλλους». Και μετά έφυγα περήφανη και ήρεμη πως έκανα το καλύτερο για την ψυχή του παιδιού μου. Μετά την πρώτη ψυχρολουσία, όλες οι υπόλοιπες ήταν πταίσματα, ήξερα τον δρόμο πια.

Θα ήθελες να μας περιγράψεις το όραμα σας; Τι θα θέλατε ιδανικά να φτιαχτεί για τα ΑμεΑ που μένουν πίσω όταν φεύγουν οι γονείς τους;

To Second Family 4amea, ένα πιλοτικό πρόγραμμα που θα αγαπήσουν παιδιά και γονείς, που θα βγάλει τα παιδιά μας από τα ιδρύματα και θα τα βοηθήσει να ξεπεράσουν απόρριψης της μοναξιάς. Είναι μαγικό, αληθινά μαγικό, είναι ένα χωριό που θα ζουν μέσα άγγελοι, αλλά θα ζουν όπως τους αξίζει, με αγκαλιά. Όχι δεμένοι, κακοποιημένοι και δηλητηριασμένοι. Τα παιδιά μας έχουν ψυχή, έχουν πόνο – φωνή δεν έχουν να το εκφράσουν. Δεν γίνεται να τους φέρονται λες και δεν είναι άνθρωποι… Ντροπή τους.

Τι θα ήθελες να πεις δημόσια στον Χρήστο Δάντη, που συνέθεσε και ερμήνευσε τον ύμνο της 4ΑμεΑ «Είμαι παιδί, είμαι άγγελος», ένα τραγούδι σε δικούς σου υπέροχους στίχους;

Ο Χρήστος μάς αγκάλιασε, μας ένιωσε και μετά μεγαλόκαρδα μας ύμνησε! Ο Χρήστος αγάπησε τα παιδιά μας, ένιωσε το μεγαλείο της αγνότητάς τους, και έτσι κάθε παιδί ΑμεΑ βρήκε τον ήρωά του, γιατί τους έδωσε φωνή. Ό,τι χρόνια τώρα δεν μπορούν να μας πουν τα παιδιά μας μάς τα είπε ο Χρήστος με την ψυχή του.

Πρόσφατα μίλησες δημόσια για υπόθεση κακοποίησης ΑμεΑ παιδιών σε κέντρο ειδικών θεραπειών στην Αττική, που ερευνά η Υποδιεύθυνση Υπηρεσίας Ανηλίκων. Πιστεύεις πως υπάρχουν και άλλα τέτοια κέντρα που πρέπει να διερευνηθούν;

Δυστυχώς, υπάρχει τεράστιο κενό στη νομοθεσία για την οριοθέτηση και την ορθή λειτουργία των κέντρων ειδικών θεραπειών. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι πως είναι συγκεκριμένα τα κέντρα που έχουν κατηγορηθεί, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα, γιατί έχουν διαπιστώσει πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη πια για απορρόφηση των παιδιών μας και, παραπληροφορώντας τους γονείς, εκμεταλλεύονται αυτό το κενό του νόμου και πλουτίζουν δίχως να παρέχουν καμία ασφαλή παροχή. Γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει καμία αρμόδια κρατική υπηρεσία για να υποστούν ελέγχους, δρουν με απροκάλυπτο θράσος, βάζοντας σε κίνδυνο καθημερινά τα παιδιά με αναπηρία, με μόνο σκοπό τους τον πλουτισμό. Τα κέντρα ειδικών θεραπειών λειτουργούν μόνο με την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος του εκάστοτε θεραπευτή, και όχι με άδεια χώρου. Αυτό από μόνο του είναι σκανδαλώδες, και το υπουργείο Εργασίας δυστυχώς ακόμα κρατά τα μάτια του ερμητικά κλειστά.

Πηγή: Espresso