Νίκος Γκέλια:«Η ανασφάλεια πάει παράλληλα με τον ηθοποιό»

Ο Νίκος Γκέλια είναι ένας από τους πολλά υποσχόμενους ηθοποιούς της γενιάς του και με αφορμή την σειρά που πρωταγωνιστεί παραχώρησε μια εφ ‘ολης της ύλης συνέντευξη.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στο Μαύρο ρόδο;

Ήταν 3 Ιουλίου, η ημέρα των γενεθλίων μου, που μου τηλεφώνησαν από την παραγωγή και μου ζήτησαν να τους συναντήσω. Τέσσερις ημέρες μετά μου ανακοίνωσαν ότι εγώ θα υποδυθώ τον Σαράντο. Αργότερα ο σκηνοθέτης μάς, ο Κώστας (σ.σ. Αναγνωστόπουλος), μου εξομολογήθηκε πως με ήθελε από την αρχή, αλλά δεν ήταν σίγουρος ποιος θα είναι ο ρόλος μου.

Την αντιλαμβάνεσαι την επιτυχία της σειράς;

Είναι πολύ ωραία σειρά, κάνει πολύ καλά νούμερα και έχει δημιουργηθεί ένα είδος οικογένειας. Αλλά πλέον έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι λίγο πιο δύσκολες οι βόλτες μου. Από εκεί που χρειαζόμουν δέκα λεπτά στο σούπερ μάρκετ τώρα χρειάζομαι μία ώρα. «Σαράντα, έλα λίγο εδώ» μου λένε. Μιλάω πολύ με τον κόσμο. Μου αρέσει πολύ να επικοινωνώ και να μου λένε πώς τους φαίνεται, γιατί συχνά εμείς οι καλλιτέχνες βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.

Έχεις κοινά στοιχεία με τον Σαράντο που υποδύεσαι;

Είναι ένας χαρακτήρας που δεν εκφράζει τα συναισθήματά του, κάτι που χαρακτηρίζει και εμένα. Στα επόμενα επεισόδια, όμως, ο κόσμος θα τον δει για πρώτη φορά πιο συναισθηματικό, θα ζήσει μια ερωτική περιπέτεια.

Ονειρευόσουν από μικρός να γίνεις ηθοποιός;

Θυμάμαι, στο σχολείο είχα κάνει μια συμφωνία με τους γονείς μου. «Εγώ θα σας φέρνω καλούς βαθμούς και εσείς θα με αφήνετε να κάνω θέατρο» τους είχα πει. Ήθελαν να γίνω γιατρός ή δικηγόρος. Πάντως η ανασφάλεια πάει παράλληλα με τον ηθοποιό. Είναι σαν ένα νόμισμα με δύο όψεις, αλλά και ένα κίνητρο για να προχωρήσεις παρακάτω και να βρεις την επόμενη δουλειά. Είμαι παιδί της βιοπάλης. Έχω κάνει πολλές δουλειές. Έχω δουλέψει ως μπάρμαν, σερβιτόρος, πιο μικρός μοίραζα φυλλάδια. Αν υπήρχε ανάγκη, θα τα έκανα ξανά. Δεν με φοβίζει η δουλειά. Εύχομαι όμως να έχω τη δυνατότητα να ζω μόνο από το όνειρό μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά σου χρόνια;

Τα παιδικά μου χρόνια τα χωρίζω στα δύο, αυτά στην Αλβανία και μετά στην Ελλάδα. Στα πρώτα είναι πολύ λίγες οι αναμνήσεις, ήρθα 6χρόνων εδώ. Θυμάμαι, όμως, να αισθάνομαι ανασφάλεια, αγωνία, πόνο, αλλά και πολλή αγάπη στην οικογένειά μας. Στην Ελλάδα άρχισα να αποκτώ φίλους, μεγάλωνα, διαμόρφωνα συνείδηση. Ο πρώτος μου έρωτας ήταν εδώ. Άρχισα να δημιουργώ μια ζωή που μου φέρνει πολύ όμορφες αναμνήσεις.

Πηγή: OK