Πέγκυ Τρικαλιώτη: «Το θέατρο είναι η πυξίδα μου, αλλά όλο το υπόλοιπο είναι Φραντζέσκα»
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη είναι από τις γυναίκες που λένε την ηλικία τους. Σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τον χρόνο που περνά αλλά και για τη σχέση με την κόρη της.
Λες την ηλικία σου;
«Ναι, έχω γεννηθεί το 1971».
Σε αγχώνει ο χρόνος που περνάει;
«Τα χρόνια που έρχονται είναι λιγότερα από τα χρόνια που έζησες κατά πάσα πιθανότητα, οπότε, ναι, αυτόμπορεί να με στενοχωρήσει όταν μπει στο κεφάλι μου μέσα. Λέω «ποπό, πώς φύγανε τα χρόνια;» και από την άλλη λέω «μισό λεπτό, κοίτα τι έχεις ζήσει!». Απολαμβάνω την καθημερινότητα, δεν είμαι σε αναμονή ευτυχίας. Όσο περνάνε τα χρόνια, προσπαθώ να είμαι όσο πιο εδώ μπορώ. Γιατί αύριο δεν ξέρω αν θα υπάρχω. Έχεις πει «φτιάχνουμε την τύχη μας μόνοι μας». Δηλαδή πιστεύεις στα θαύματα που δημιουργού – με εμείς και όχι σε εκείνα που γίνονται ερήμην μας; Πιστεύω ότι και εκείνα με κάποιον τρόπο εμείς τα έχουμε επηρεάσει. Θεωρώ ότι εκεί που θα κοιτάξεις εκεί θα πας. Όσο και να θέλεις να πας στη Θεσσαλονίκη, όταν κοιτάς προς την Κρήτη δεν θα φτάσεις. Έτσι, μπορεί το θαύμα να γίνει πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι φανταζόσουν».
Ο ρόλος της μητέρας έχει αλλάξει τον ορίζοντα της σκέψης σου;
«Για όλες τις γυναίκες νομίζω, το μεγαλύτερο ποσοστό. Το θέατρο είναι η πυξίδα μου, αλλά όλο το υπόλοιπο είναι Φραντζέσκα».
Την είδα και χθες που καθόταν πρώτη σειρά στο θέατρο.
«Ναι, είχε έρθει με την κολλητή της. Έχει έρθει φέτος πάρα πολλές φορές, δεν με είχε δει ποτέ ξανά στη σκηνή, γιατί θεωρούσα ότι δεν μπορούσε να με δει να κλαίω να σπαράζω. Kαι ξέρεις, έτσι όπως παίζω, δεν μπορώ να την κοιτάξω που κάθεται κάτω. Είναι το παιδί μου και θα με βγάλει από αυτό που κάνω. Προσπερνάω το βλέμμα της και δεν επικεντρώνομαι στα μάτια της».
Αντιλαμβάνεται πλέον τη συνθήκη;
«Ναι, μια χαρά. Το βρίσκει φυσιολογικό, ότι είναι μέρος της δουλειάς μου. Νομίζω ότι θέλει να γίνει ηθοποιός».
Σου το είπε;
«Ναι, φέτος. «Θέλω να γίνω σαν κι εσένα, να λέω ιστορίες στον κόσμο» μου είπε. Είναι πολύ δύσκολο να μη θέλει αυτό που βλέπει στα 10 της χρόνια. Αργότερα θα ανοίξει η βεντάλια. Άλλωστε θα περάσουμε και μια εφηβεία, όπου, ως γνωστόν, πρέπει να αμφισβητήσουμε τους γονείς μας», λέει στο ΟΚ.