Ζαφείρης Μελάς: Το σχολείο μέχρι την Δ' Δημοτικού, η ορφάνια και οι πρώτες εμφανίσεις σε πανηγύρια

Η μοναδική λαϊκή φωνή του όμως δεν γινόταν να μείνει ανεκμετάλλευτη και να μην ακουστεί. Και έτσι ξεκίνησε την καριέρα του από τα πανηγύρια. Ο ίδιος γυρνάει τον χρόνο πίσω και διηγείται τα πάντα...

Τι θυμάστε από το ξεκίνημα σας στο τραγούδι; Ήταν εύκολα τα πράγματα;

Τότε ήταν δύσκολα τα πράγματα, καμία σχέση με το σήμερα. Τότε υπήρχε αφθονία σε καλλιτέχνες και ήταν λίγο, ποιος να πάρει σειρά. Τώρα είναι όλα πιο εύκολα για μένα.

Θυμάστε την πρώτη φορά που τραγουδήσατε;

Είχα έναν θείο που ήταν πλανόδιος στα πανηγύρια κι εγώ πιτσιρίκος τότε τραγουδούσα διάφορα εκεί στη γειτονιά μας. Ξέρεις πώς ήταν οι παλιές οι γειτονιές, εμείς μέναμε στα «Εβραίικα». Και μου λέει μια μέρα «πάμε σε ένα πανηγύρι». Και πήγαμε σε ένα χωριό, στο Πετροκέρασο της Χαλκιδικής και για καλή μου τύχη ο κόσμος εκεί καταλάβαινε πάρα πολύ από μουσική. Τραγουδούσανε και καλά, είχε κάτι ψαλτάδες εκεί και ξέρανε. Και όταν πήγα πιτσιρίκος εγώ, 14-15 χρονών, πάνω στις πρόβες που κάναμε για να ρυθμίσουν τον ήχο ακούσανε εκεί οι ντόπιοι που τραγουδούσα και βγήκε σούσουρο στο χωριό «ρε ένα παιδί μικρό, τραγουδάει καλά» κλπ, και γέμισε κόσμο το βράδυ.

Βγήκατε λέγοντας δημοτικά. Εσάς όμως μικρός σας άρεσαν περισσότερο τα δημοτικά ή τα λαϊκά;

Άκουγα τα πάντα, μ' άρεσαν τα πάντα, και μέχρι τώρα τα ακούω όλα, εκτός απ’ την κινεζική μουσική γιατί δεν την καταλαβαίνω. Ήταν κάτι που το αγαπούσα πολύ και το προσπάθησα και με βοήθησε, βέβαια, και η τύχη και ο Θεός. Και έγινε αυτό που έγινε.

Ισχύει ότι αναγκαστήκατε να αφήσετε το σχολείο; Χάσατε απότομα την παιδικότητά σας;

Το σταμάτησα στην Τετάρτη δημοτικού. Ήταν δύσκολα χρόνια και έπρεπε να δουλέψω. Δεν είχα άλλους πόρους ζωής, έπρεπε να δουλέψω γιατί έμεινα νωρίς χωρίς πατέρα και χωρίς μάνα... Τότε έπρεπε να βγω στο μεροκάματο. Ο Θεός όμως δεν με άφησε και ανταμείφθηκα σε μεγαλύτερη ηλικία.

Πηγή: Λοιπόν