Αργύρης Πανταζάρας: «Πέντε μεγάλα ονόματα έτρωγαν την πίτα στην τηλεόραση»

Στην τηλεόραση «άναψες» το φως με το Κόκκινο Ποτάμι. Ακολούθησαν οι Άγριες Μέλισσες, πέρσι ο Σασμός και τώρα ο Παράδεισος των κυριών στον Alpha. Γιατί άργησε να παίξεις στην τηλεόραση;

Όταν βγήκα, δεν είχε ούτε δουλειές στην τηλεόραση ούτε και κανέναν ρόλο για πιτσιρικά. Επίσης, πέντε μεγάλα ονόματα έτρωγαν την πίτα και τους πιτσιρικάδες τούς έπαιζαν οι 40άρηδες. Μην ξεχνάς επίσης πως το 2010 δεν είχε τίποτα η τηλεόραση. Ήταν εποχή μνημονίου, οι εταιρείες παραγωγής είχαν εξαφανιστεί ή είχαν μετακομίσει στην Κύπρο και άλλες είχαν κηρύξει πτώχευση. Κάποιος μπορεί να μη δουλεύει στην TV επειδή δεν έχει ρόλο για εκείνον. Αφού τώρα έχει ρόλο για μένα, τώρα θα παίξω. Δηλαδή τι; Να θέλω να παίξω τον μπάρμπα στα 22 μου; Ή να θέλω να παίζω τον μαθητή σχολείου με σάκα στα 30 μου; Όχι. Θέλω τα πράγματα να γίνονται στην ώρα τους. Θέλεις έναν μεγάλο, πάρε έναν μεγάλο, θέλεις πιτσιρικά, πάρε έναν πιτσιρικά. Εγώ λέω “πάρτε καλούς ηθοποιούς στις σωστές θέσεις με γκάμα και πειθαρχία και θα δείτε πως θα αλλάξουν όλα”.

Δίνεις την αίσθηση πως χαλάρωσες με την τηλεόραση, πριν από το Κόκκινο Ποτάμι και τις Άγριες Μέλισσες ήταν άλλο το στυλ σου. Αποφάσισες πως δεν ήθελες τη σοβαροφάνεια;

Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι συμμαθητές μου που βρίσκω από το Γυμνάσιο μου λένε πως ακόμη μοιάζω με εκείνον που ήμουν τότε. Μου αρέσει το γέλιο, το χιούμορ, η αγκαλιά, η αγάπη, η οξύτητα της σκέψης και η ειλικρίνεια. Να έχεις επαφή με την αυτογνωσία και ευσυνειδησία. Η σοβαρότητα δεν έχει καμία σχέση με τη σοβαροφάνεια. Επίσης, το τι εντύπωση έχει ο καθένας για τον άλλο δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα, ούτε θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει.

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε σε κάποια θέματα σοβαροί, σε άλλα αυστηροί, σε άλλα χαλαροί, γελαστοί ή σφιγμένοι, ανάλογα με τη συνθήκη. Λογικό δεν είναι; Και στον οδοντίατρο χαλαρός πάω, αλλά η ψυχή μας το ξέρει πόσο χαλαροί είμαστε. Σε κάθε περίοδο της ζωής σου δεν γελάς με τα ίδια ανέκδοτα, ούτε γοητεύεσαι από τα ίδια πράγματα. Η σοβαρότητα με την οποία κάνω τη δουλειά μου όμως δεν έχει μειωθεί, ούτε η χαρά με την οποία δίνομαι στη μάχη. Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά. Μπορεί ένα διάστημα να τα δώσεις όλα για έναν ρόλο και να κλειστείς στην έρευνα και μπορεί μετά να θέλεις να χορεύεις και να τρολάρεις τον κόσμο, όπως ο Άντονι Χόπκινς πρόσφατα.

πηγή: περιοδικό ΟΚ