Γιώργος Μπένος: «Προτιμώ να παραμείνω έτσι, χαμένος σε αυτό το γλυκό όνειρο»
Ο Γιώργος Μπένος, γεννημένος στο Βασιλικό Χαλκίδας, μεγάλωσε, σε μια πολύτεκνη οικογένεια με τέσσερα αδέλφια και πολλή αγάπη, μακριά από τη βουή της πόλης και τους γρήγορους ρυθμούς.
Πώς ξεκίνησε όμως το καλλιτεχνικό του όνειρο; Τι του έδωσε το έναυσμα για να κυνηγήσει την υποκριτική;
«Από μικρός είχα μια ροπή προς τη δημιουργία. Γι’ αυτό είχα αποφασίσει να γίνω ή ζαχαροπλάστης ή ηθοποιός. Τελικά τα έκανα και τα δύο. Έκανα μαθήματα ζαχαροπλαστικής και έπιασα αμέσως δουλειά σε κατάστημα. Περνούσα ονειρεμένα, καθώς έκανα αυτό που με γέμιζε και αφού τα απογεύματά μου ήταν κενά, αποφάσισα να γραφτώ στην ερασιτεχνική ομάδα του Θεάτρου Χαλκίδας, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα. Μαζί με τη σκηνοθέτιδα Μαρία Βαρδάκα αποφασίσαμε να προετοιμαστώ για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Σε μόλις δύο μήνες, με άγνοια κινδύνου, χωρίς κανένα καλλιτεχνικό υπόβαθρο ή θεωρητικές γνώσεις, πέρασα και τις δύο φάσεις και έτσι τα παράτησα όλα για να αφοσιωθώ σε αυτό», είπε ο Γιώργος Μπένος σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Gala.
Κατευθείαν στο Εθνικό; Εκεί όπου κάθε χρόνο, ανάμεσα σε εκατοντάδες αιτήσεις, δέχονται μόλις οκτώ αγόρια; Ναι, ο Γιώργος Μπένος πέρασε ερμηνεύοντας τον μονόλογο του Ιάσονα από τη «Μήδεια», ενώ ταυτόχρονα, κατόπιν εντολής του Φωκά Ευαγγελινού, που ήταν στην επιτροπή, έπρεπε να υποκριθεί πως φτιάχνει μαρέγκα. «Αυτό το σκηνικό τελικά με βοήθησε και με ξεάγχωσε καθώς έκανα ταυτόχρονα τα δύο πιο αγαπημένα μου πράγματα. Δεν ήταν θέμα τόλμης το Εθνικό, ήταν μονόδρομος. Η μητέρα μου εργαζόταν ως καθαρίστρια και ο πατέρας μου ως οδηγός σε εργοστάσιο. Δεν υπήρχε η δυνατότητα για μια ιδιωτική σχολή. Με στήριξαν άλλωστε οικονομικά και ηθικά, καθώς με τα δεκάωρα μαθήματα δεν μπορούσα να πιάσω δουλειά. Ευτυχώς, μετά την αποφοίτησή μου ξεκίνησα να δουλεύω αμέσως».
Η ζωή στην Αθήνα είχε ήδη ξεκινήσει και οι πρώτοι ρόλοι τού είχαν ανατεθεί. «Ήλιος», «Λόγω τιμής, 20 χρόνια μετά» και τα θεατρικά «Αγαμέμνων» και «Μακμπέθ» είναι μερικές μόνο από τις δουλειές στις οποίες πήρε μέρος μέχρι που μετά από μία μόλις οντισιόν ανακάλυψε τον «Μαέστρο» του στο πρόσωπο του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. «Είμαι υπερήφανος γι’ αυτή τη δουλειά, τους συντελεστές, τους ηθοποιούς, ακόμα και για το γεγονός ότι έζησα τόσο πολύ τους Παξούς. Ήταν μια κινηματογραφική ματιά σε ένα τηλεοπτικό σίριαλ, είναι ευλογία για κάθε ηθοποιό να δουλέψει σε μια τέτοια συνθήκη. Νιώθω ευγνωμοσύνη. Και αναμένω τον δεύτερο κύκλο για να δω πώς θα εξελιχθούν οι ιστορίες. Είναι ιστορίες που μας αφορούν όλους». Έχει αντιληφθεί τον ντόρο που γίνεται γύρω από το όνομά του; «Δεν το έχω επεξεργαστεί ακόμα αυτό το κομμάτι. Ευτυχώς. Προτιμώ να παραμείνω έτσι, χαμένος σε αυτό το γλυκό όνειρο».
Διαβάστε επίσης: