Τόνια Σωτηροπούλου: «Προσπαθώ να μην κάνω εκπτώσεις και γι’ αυτό δεν δουλεύω όσο συχνά θα ήθελα»

Μεταξύ άλλων, η αγαπημένη ηθοποιός, αναφέρθηκε, στη δουλειά της και στους νέους στόχους που έχει θέσει.

• Θα ήθελες να συνεχίσεις να κυνηγάς ρόλους σε διεθνείς παραγωγές και σειρές με παγκόσμιες προβολές και διαπολιτισμικά casts;

Το σινεμά είναι η καρδιά μου. Το κυνηγώ, το υπηρετώ και το αγαπώ πολύ. Από τότε που ξεκίνησα, δεκαπέντε χρόνια τώρα, έχω τον ίδιο στόχο: να δουλεύω σε διαφορετικές χώρες και σε διαφορετικές γλώσσες, να κάνω ταινίες και ωραίες δουλειές. Είναι δύσκολο -ο ανταγωνισμός στο επάγγελμά μας είναι τεράστιος-, αλλά πιστεύω πως υπάρχει χώρος για όλους. Οι καριέρες χτίζονται από τα όχι σε ένα βαθμό.

Προσπαθώ να μην κάνω εκπτώσεις, και γι’ αυτό δεν δουλεύω όσο συχνά θα ήθελα. Από τη μία είναι τα casting, όπου μπορείς να καταλήξεις στα δύο ανάμεσα σε εκατοντάδες άτομα και να μην πάρεις το ρόλο, και από την άλλη τα χρόνια που συνήθως χρειάζεται μια ταινία από τη στιγμή που ξεκινά μέχρι να βγει στις αίθουσες, ή σε πλατφόρμες πια.

Προσωπικά, με ενδιαφέρει να ονειρεύομαι μέσα από τη δουλειά μου και να αναλαμβάνω διαφορετικούς ρόλους - πάντα υπάρχει μια τυποποίηση ανάλογα με την εμφάνιση κάθε ηθοποιού. Απαιτούνται χρόνος και υπομονή για να βγεις από τα στεγανά και να αποδείξεις ότι μπορείς να παίξεις διαφορετικούς ρόλους.

• Σου αρέσει να θέτεις στόχους και να τους κυνηγάς. Ποιοι είναι οι στόχοι που έθεσες στον εαυτό σου για τη χρονιά που διανύουμε;

Θέλω να κάνω πολλές ταινίες και ωραίους ρόλους, να ταξιδέψω και να ζήσω όμορφα με αυτούς που αγαπώ. Κάθε χρόνο έχω πάνω κάτω τον ίδιο στόχο. Εξελίσσεται, φαίνεται πιο συγκεκριμένος, αλλά στον πυρήνα του παραμένει ο ίδιος.

• Το επάγγελμα του ηθοποιού κρύβει πολλή ανασφάλεια, πίεση και καθημερινές προκλήσεις. Πώς έχεις μάθει να το διαχειρίζεσαι;

Δεν το διαχειρίζομαι πάντα -ίσως αυτό είναι εν μέρει η λύση του προβλήματος. Να λες κάποιες φορές «ΟΚ, απλώς είναι όλα χάλια!», να επιτρέπεις στον εαυτό σου να θρηνήσει ό,τι θεωρείς αποτυχία, να ξεσπάς, να πέφτεις και να σηκώνεσαι. Είχα πάντα μεγάλο πρόβλημα με το να εκφράζω τη λύπη μου, ένιωθα αγνώμων.

Ναι, είμαστε γεμάτοι δώρα για τα οποία αισθανόμαστε -και πρέπει να αισθανόμαστε- ευγνωμοσύνη, όπως το ότι ξυπνάμε και είμαστε υγιείς, αλλά είναι σημαντικό να θέτουμε στόχους, να ανεβάζουμε τον πήχη και να δίνουμε μάχες. Τίποτα δεν χαρίζεται και, προσωπικά, πιστεύω στον παράγοντα της τύχης. Κάποιες φορές είναι μαζί μας και άλλες όχι. Το θέμα είναι να ξέρουμε πως κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε και πως δεν εξαρτώνται πάντα από μας τα πράγματα, οφείλονται και σε εξωτερικούς παράγοντες. Αυτό απλώς το αποδεχόμαστε, μαθαίνουμε και συνεχίζουμε, είπε η Τόνια Σωτηροπούλου στο Hello.