Ξάφης: «Όλοι ήταν τόσο θετικοί... δεν ήταν κάτι που τους «χαλάει», αλλά κάτι που τους πλουτίζει»

Ταυτόχρονα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για την ταινία «Musik» της Άνγκελα Σάνελεκ μίλησε εκτενώς για τα προβλήματα που προέκυψαν από το Π.Δ. 85 και την απαξίωση των Ελλήνων καλλιτεχνών από το κράτος. Η ταινία κέρδισε Αργυρή Άρκτο και ο Αργύρης Ξάφης με την ομάδα ΠΥΡ ανεβάζουν την «Αρκουδοράχη» του Εντ Τόμας στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Είναι από τους καλλιτέχνες που οι συζητήσεις μαζί τους δεν περιορίζονται στα πολιτιστικά.

Πάμε Βερολίνο. Καταρχήν, συγχαρητήρια για την Αργυρή Άρκτο που πήρε το «Musik».

«Μας είχαν πει ότι υπήρχε πιθανότητα να πάρουμε τη Χρυσή και είχα πανικοβληθεί, γιατί θα έπρεπε να μείνω παραπάνω στο Βερολίνο και εδώ είχαμε την πρεμιέρα της «Αρκουδοράχης». Τελικά ευτυχώς πήραμε την Αργυρή (γέλια). Είναι μια πολύ ωραία ταινία. Έχει όλη τη ραχοκοκαλιά του Οιδίποδα, χωρίς τίποτα το προφανές».

Πώς αποφάσισες να ανοίξεις το πανό ενάντια στο Π.Δ. 85 στο κόκκινο χαλί της Berlinale; Φοβήθηκες τις αντιδράσεις;

«Η Αγγελική Παπούλια μου είπε ότι ήθελε να κάνουμε κάτι για να γνωστοποιήσουμε το θέμα των καλλιτεχνών στην Berlinale. Ταυτόχρονα μιλάω με μια φίλη μου που είναι στο Βερολίνο και της λέω «Βρες ένα πανό να φτιάξουμε. Θέλω να το ξεδιπλώσω στο κόκκινο χαλί». Στις 3.30 μ.μ. φτάνουμε στο κόκκινο χαλί. Όλα έπρεπε να γίνουν μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Ήμασταν σαν τους Ocean’s Eleven! Εγώ τώρα, φαντάζεσαι… Παπιγιόν, κουστούμια… Λέω «πώς θα κουβαλήσω το πανό»; Βρίσκομαι λοιπόν ανάμεσα σε λιμουζίνες με το πανό στην τσάντα. Βλέπω μια κοπέλα, της λέω «κράτα λίγο την τσάντα μου», βγάζω το πανό, κάνω νόημα στην Αγγελική, το ανοίγουμε, έρχονται καταπάνω μας οι σεκιουριτάδες, οι οποίοι όμως ήρθαν για να μας προστατεύσουν, κι αυτό ήταν όλο. Όλοι ήταν τόσο θετικοί απέναντί μας, με την έννοια πως δεν ήταν κάτι που τους «χαλάει», αλλά κάτι που τους πλουτίζει».

Σας ρώτησε κανείς εκεί «τι είναι αυτό, ρε παιδιά»;

«Ναι, εννοείται. Μας φώναξαν από τα κανάλια και μιλήσαμε επιτόπου. Στη συνέντευξη Τύπου μάλιστα μιλήσαμε και στη Monde, και στη Deutsche Welle. Εκεί ένιωσα πως έκανα κατάληψη στη στιγμή της Άνγκελα Σάνελεκ. Χωρίς να τη ρωτήσω, έδωσα άλλο χρώμα στη συνέντευξη. Εκείνη όμως γύρισε μετά και μου είπε «σε ευχαριστώ που έκλεισες έτσι τη συνέντευξη».

Είστε φίλοι;

«Γίναμε».

Τελικά πήρατε Αργυρή Άρκτο και έκανε πρεμιέρα και η «Αρκουδοράχη» στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.

«Η «Αρκουδοράχη» είναι το τελευταίο καταφύγιο ενσυναίσθησης και τρυφερότητας στον πλανήτη. Ένα πολύ σύγχρονο έργο του Εντ Τόμας. Η ιστορία μιλάει για ένα ζευγάρι που φαίνεται να είναι από τους τελευταίους επιζώντες ενός εμφυλίου. Κρατούν ανοιχτό το χασάπικό τους αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Ένας νεαρός άνδρας ζει μαζί τους, ενώ ένας άλλος μυστηριωδώς καταφθάνει στο μαγαζί με άγνωστο σκοπό. Μοιάζει με τον κόσμο του Μπάρκερ, του Μπέκετ ή του Πίντερ. Νιώθεις πως μια μεγάλη δύναμη έχει συνθλίψει τα πάντα. Χωρίς να είναι ποτέ δήθεν, ο λόγος του Εντ Τόμας παραμένει ποιητικός, σκληρός και με χιούμορ.», λέει στην Αυγή