Γεωργία Καλτσή: «Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή. Και τι σημαίνει ''γιατί σ’ εμένα;''»

Βεβαίως όποιον ρόλο και αν αναλαμβάνει, επιμένει να καταρρίπτει ταμπού και να αποδομεί στερεότυπα, αποδεικνύοντας με παράδειγμα τον εαυτό της πως τα κορίτσια με ρόδες πάνε παντού.

Στην περίοδο της αποκατάστασης υπήρξε κάποιος άνθρωπος που θεωρείς ότι σε καθόρισε;

Γ.Κ.: Ο Παραολυμπιονίκης Μάκης Καλλαράς. Μία από τις νοσηλεύτριες στο κέντρο αποκατάστασης βρήκε το τηλέφωνό του και μου το έδωσε. Προηγουμένως δεν ήξερα ότι υπήρχε σε αυτόν τον κόσμο. Του τηλεφώνησα, του εξήγησα τι είχε γίνει, ζήτησα τη βοήθειά του για το αμαξίδιο κι έτσι γνωριστήκαμε. Ήρθε με την Porsche του, έβγαλε το αμαξίδιό του, ήταν ένας τύπος γαμάτος. Είπα τότε «επιτέλους, θα δουν οι δικοί μου ένα παράδειγμα που φοβούνται να το σκεφτούν». Έτρεμαν το γεγονός ότι θα έμπαινα ξανά ενεργά στη ζωή μόνη μου. Με το Μάκη κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι· Και, όπως προέκυψε από τη συζήτηση που κάναμε, χτυπήσαμε και οι δύο την ίδια ημέρα με διαφορά 21 χρόνων. Είμαστε πια οικογένεια, παίζουμε μπάσκετ, κάνουμε ωφέλιμα πράγματα· με μύησε στον εθελοντισμό. Είναι ο άνθρωπος που μου άλλαξε τη ζωή. Μου έδωσε το παράδειγμα να ξαναζήσω τη ζωή που ζούσα πριν.

Αλήθεια, αναρωτιέσαι ποτέ «γιατί σ’ εμένα»;

Γ.Κ.: Δεν το έχω πει ποτέ. Μέσα σε όλο αυτό το χάος που ζήσαμε -μην ξεχνάμε ότι στο ατύχημα «έφυγε» ο φίλος μας ο Αποστολής- ένιωσα ευγνώμων. Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή. Και τι σημαίνει «γιατί σ’ εμένα;». Γιατί «όχι σ’ εμένα» και «ναι σε κάποιον άλλο»; Ίδιες πιθανότητες έχουμε όλοι οι άνθρωποι να μας συμβεί ή να μη μας συμβεί. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει και όχι να έχω ακόμα μία ευκαιρία στη ζωή.

Σου λείπει κάτι από τη ζωή πριν από το ατύχημα;

Γ.Κ.: Προφανώς και δεν γουστάρω που είμαι σε αμαξίδιο, αλλά δεν με ενοχλεί όσο φαντάζονται οι άλλοι. Αυτό που μου έχει λείψει είναι να φορέσω τακούνια, αν και δεν το έκανα συχνά κι ένας χορός. Χόρευα πολύ και μου άρεσε. Μου λείπει αυτή η αίσθηση. Αν μου έδινες ένα 24ωρο όρθια, το πρώτο πράγμα που θα έκανα μόλις ξυπνούσα θα ήταν να χοροπηδήσω στο κρεβάτι μου, μετά θα έπαιρνα τη σκυλίτσα μου σε ένα σακίδιο στην πλάτη και θα έκανα μια βόλτα με το ποδήλατο από το Μαρούσι μέχρι την παραλία. Θα κολυμπούσα και θα περπατούσα στην άμμο ξανά. Και ύστερα θα φόραγα μια φορεματάρα και τακούνια και θα πήγαινα να χορέψω σαν τρελή. Μπορεί να ανέβαινα ακόμα και στην μπάρα.

Είσαι καλύτερος άνθρωπος μετά από όσα έζησες πιστεύεις;

Γ.Κ.: Είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Φυσικά και έχω εξελιχθεί από όσα έχω ζήσει. Αλλά δεν νομίζω ότι θα αντιμετώπιζα διαφορετικά τη ζωή και τους ανθρώπους.

Πηγή: Gala