Ηλιάνα Μαυρομάτη στο gossip-tv:Το τέλος της Νύχτας,οι σκηνές βίας,η πίστη στην Τέχνη & η εξομολόγηση
Αυτή η νύχτα μένει: Μια συζήτηση με την Ηλιάνα Μαυρομάτη θα σε βάλει αυτόματα στο μαγικό κόσμο της Τέχνης της, όπως εκείνη την ορίζει.
Με αυθεντικότητα, με το απαύγασμα της δημιουργίας να ισορροπεί ανάμεσα στο ταλέντο και την αυθεντική «έκφραση» της.
Η χαρισματική Ηλιάνα Μαυρομάτη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με μια αισθητική αλλοτινής μορφής. Αέρινη με λόγο άρτιο και «καθαρό» χωρίς να κρύβει τα θέλω της πίσω από τα «πρέπει».
Κι αυτό είναι «παράσημο» και στα 34 της χρόνια η Ηλιάνα νιώθει τη λύτρωση μέσα από την προσφορά της στην Τέχνη καθώς το κάνει με ανιδιοτέλεια και με μια φυσικότητα μοναδική. «Για μένα είναι μια ανάγκη έκφρασης, ένας τρόπος επικοινωνίας, ένας τρόπος ύπαρξης…», θα πει.
Δεν ξέρω αν ήταν τελικά το ερέθισμα από την οικογένειά που την οδήγησε στην υποκριτική, ξέρω όμως πως η Ηλιάνα «γεννά» τις ηρωίδες της χωρίς πεπατημένη και μανιέρες, είναι γεννημένη για να μεγαλουργεί και για να δίνει στην Τέχνη της ανάσα. «Υπήρχε μια βαθιά πίστη, μια αυτοπεποίθηση πως ότι και να γίνει κάπως θα τα καταφέρω», θα πει.
Και τα έχει καταφέρει.
Φέτος μέσα από τη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» η Ηλιάνα ως Ζέτα έχει δώσει ρεσιτάλ ερμηνείας, ένα κορίτσι κακοποιημένο και με πολλές αντιφάσεις που δεν θα συναντήσεις στην πραγματική της ζωή. Τα σκοτάδια που βιώνει η δική της Ζέτα είναι ένα μάθημα ζωής.
Η Ηλιάνα Μαυρομάτη μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv για τη ζωή της εκτός πλατό, για την ενασχόληση της με τη διδασκαλία, για τη σειρά και πώς συνεχίζει η Ζέτα ενώ σε μια εξομολόγηση καρδιάς αναφέρθηκε στις δυσκολίες που έχει συναντήσει βιώνοντας την απώλεια του πολυαγαπημένου της μπαμπά!
Είναι τελικά η υποκριτική μονόδρομος για ένα παιδί που μεγαλώνει σε σπίτι καλλιτεχνών; Έπαιξε ρόλο η εικόνα που είχες;
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν έπαιξε ρόλο. Όντως μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η δουλειά και των δυο γονιών ήταν ίδια, δεν είχα δηλαδή πολλά διαφορετικά ερεθίσματα και αυτά τα ερεθίσματα ήταν μόνο ευχάριστα γιατί όταν ήμουν παιδί δεν μου μετέφεραν τη δυσκολία της δουλειάς. Σίγουρα λοιπόν με επηρέασε χωρίς ωστόσο να είναι μονόδρομος. Αν είχα ας πούμε μια πιο ισχυρή τάση προς κάτι άλλο, πιθανών και να το διάλεγα, όπως και το προσπάθησα κιόλας για κάποια χρόνια να ξεφύγω από αυτό αλλά μάλλον η επιρροή ήταν βαθιά»
Υπήρξαν αποτρεπτικοί παράγοντες ώστε να κάνεις δεύτερες σκέψεις αναφορικά με την ενασχόλησή σου με την υποκριτική; Σε ρωτώ γιατί το επάγγελμα του ηθοποιού εκτός του ότι έχει δυσκολίες, για σένα εμπεριείχε και το «πρέπει» να αποδείξεις ότι μπορείς να σταθείς χωρίς τις «πλάτες» των ήδη επιτυχημένων γονιών σου στο χώρο
«Ευτυχώς ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να αποδείξω κάτι τέτοιο γιατί μάλλον και οι δυο μου γονείς από πολύ νωρίς δεν μπήκαν και οι ίδιοι στη διαδικασία να με στηρίξουν σε αυτό επίπεδο. Από την πρώτη στιγμή είχα τη συνείδηση ότι είναι μια καθαρά δική μου επιλογή που θα τη στηρίξω εντελώς πάνω στις δικές μου δυνάμεις. Όσο για τους αποτρεπτικούς παράγοντες, ναι, υπήρξαν σε ό,τι έχει να κάνει με την ανασφάλεια αυτής της δουλειάς. Ότι πρέπει να συνεχώς να ψάχνεις για δουλειά, ότι ποτέ δεν έχεις ένα σταθερό εισόδημα, ότι πάντα πρέπει να διαπραγματεύεσαι από την αρχή τα εργασιακά σου, ότι οι καλλιτέχνες γενικά από πλευρά κράτους βρισκόμαστε σε μια θέση που μας έχουν τοποθετήσει. Όλοι αυτοί είναι παράγοντες που σε κάνουν να νιώθεις ανασφαλής»
Αυτό που με έχει κρατήσει σε αυτή τη δουλειά είναι η αγάπη μου για αυτό που κάνω
Ποια ανάγκη σε οδήγησε σε αυτόν τον μαγικό κόσμο της Τέχνης;
«Υπήρχε μια βαθιά πίστη, μια αυτοπεποίθηση πως ό,τι και να γίνει κάπως θα τα καταφέρω γιατί μου είναι σαφές το τι θέλω να κάνω καλλιτεχνικά, πώς να το κάνω και πότε»
Κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι και μια ακόμη ιδιότητά σου καθώς διδάσκεις κιόλας την Τέχνη της υποκριτικής. Πώς είναι αυτό το κομμάτι;
«Αυτό είναι μια υπέροχη παράλληλη δραστηριότητα με την κυρίως δουλειά μου που είναι το θέατρο, η τηλεόραση και το σινεμά. Προέκυψε μέσα από τη μαθητεία μου στο εργαστήριο της Ελένης Κόντη. Εκεί ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με την ιδέα της διδασκαλίας. Εκεί δηλαδή εμπνεύστηκα αυτή την κατεύθυνση και ευτυχώς ξεκίνησα αρκετά νωρίς να διδάσκω και να προετοιμάζω παιδιά για εξετάσεις δραματικών σχολών και σιγά σιγά όταν άρχισε όλο αυτό να εδραιώνεται και να νιώθω ότι έχω σχηματοποιήσει κάπως τη δουλειά μου ως δασκάλα, πήρα την απόφαση να ανοίξω έναν χώρο και να κάνω και ομαδικά μαθήματα. Αυτό μου δίνει πάρα πολλή μεγάλη χαρά. Παίρνω πολλή έμπνευση και δημιουργικότητα από τα παιδιά που ξεκινούν τώρα και ασχολούνται με αυτό. Και παίρνω και δύναμη φυσικά»
Και πώς νιώθεις όταν βλέπεις τα δικά σου «σποράκια» να ανθίζουν και να δημιουργούν αυτό που τους εσύ τους έχεις μεταδώσει;
«Δεν θα έλεγα ούτε περηφάνεια αλλά ούτε και δικαίωση. Παίρνω μεγάλη χαρά που βλέπω παιδιά που είχαν πρωτοξεκινήσει μαζί μου, να «ανοίγονται» μέσα σε αυτόν τον κόσμο της Τέχνης, να εξελίσσονται, να παραμένουν μέσα σε αυτό και να νιώθω πως κάπως μπορεί να τους έχω εμπνεύσει»
Τέχνη είναι ο τρόπος της κοινωνίας να καθρεφτίζει ποιητικά τον εαυτό της
Τι είναι για σένα Τέχνη, Ηλιάνα μου;
«Τι ωραία ερώτηση είναι αυτή… Τι είναι για μένα Τέχνη; Θα μπορούσα να απαντήσω με πολλούς τρόπους στο τι είναι Τέχνη αλλά θα προσπαθήσω να μην απαντήσω πολύ υποκειμενικά. Γιατί για μένα είναι μια ανάγκη έκφρασης, ένας τρόπος επικοινωνίας, ένας τρόπος ύπαρξης. Αλλά το είναι Τέχνη γενικά θα έλεγα ότι είναι ο τρόπος της κοινωνίας να καθρεφτίζει ποιητικά τον εαυτό της, ας πούμε»
Και νομίζω ότι αυτό ακούγεται σε μια εποχή που η κοινωνία βάλλεται από πολλές παθογένειες…
«Για αυτό και η ανάγκη για αυτό το ποιητικό καθρέφτισμα είναι ακόμη μεγαλύτερη»
Και για σένα που είσαι στο χώρο είναι και μια λύτρωση, Ηλιάνα;
«Βέβαια είναι. Και προσωπική λύτρωση και νιώθω ότι είναι και λύτρωση για τους ανθρώπους που αναζητούν την Τέχνη και ως θέαμα και ως ακρόαμα. Είναι αυτό που λέμε… λειτούργημα»
Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί
Ηλιάνα, ενώ έχεις κάνεις πολύ θέατρο και κινηματογράφο, στην τηλεόραση έκανες πάντα επιλεκτικές δουλειές… Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το «ναι» στη σειρά του Alpha «Αυτή η νύχτα μένει»;
«Το βασικό ήταν το σενάριο, η ιστορία δηλαδή. Γνώριζα την ατμόσφαιρα αυτής της ιστορίας από το βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή και από την ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που ήταν και από τις αγαπημένες μου. Και φυσικά οι συντελεστές. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Και οι σκηνοθέτες και οι καλλιτεχνικοί συντελεστές και οι τεχνικοί. Είναι όλοι εξαιρετικοί. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ. Η πρόταση έχει απευθείας για τον ρόλο της Ζέτας. Ήταν ευτυχής η συγκυρία.»
Είναι και ωραίο να σε σκέφτεται ένας άνθρωπος απευθείας για το πρόσωπο που θέλει να ενσαρκώσεις, έτσι;
«Πολύ ωραίο φυσικά. Σου δίνει την αίσθηση ότι σε εμπιστεύονται και ότι κάπως έχουν εμπνευστεί από εσένα»
Τη φοβόσουν την τηλεόραση;
«Λιγάκι ναι, αλλά είμαι σε μια ηλικία και σε μια επαγγελματική φάση που νιώθω έτοιμη να το κάνω παρά το γεγονός ότι αυτός ο χώρος δεν μου ήταν οικείος. Ένιωθα αρκετά έτοιμη»
Με δεδομένο ότι εσύ δεν είχες ζήσει τη δεκαετία του ’80, είχε δυσκολίες η μελέτη της εποχής;
«Δυσκολίες όσες θα είχε οποιαδήποτε εποχή, διαφορετική από αυτή που ζω. Το πιο ανοίκειο δεν ήταν τόσο η εποχή να σου πω την αλήθεια, όσο ο κόσμος των μπουζουκιών και της νύχτας αλλά αυτά είναι ούτως ή άλλως μέσα στα πλαίσια της δημιουργικής έρευνας. Δεν δυσκολεύτηκα σε αυτό κάπου»
Την επιτυχία της σειράς, την περίμενες; Μιλάμε για μια σειρά που σε βγάζει από τα τετριμμένα της τηλεόρασης
«Η αλήθεια είναι πως ναι, την περίμενα. Βλέποντας δηλαδή το σενάριο και τους συντελεστές, η λογική με οδηγούσε στο ότι αυτή η σειρά θα πάει καλά. Από την αρχή οι προϋποθέσεις ήταν πολύ καλές»
Εσύ βαθιά μέσα σου, κάνοντας τον απολογισμό σου, μιας που η σειρά ολοκληρώνεται φέτος, τι θα σου έμενε από την ηρωίδα σου, τη Ζέτα;
«Οι αντιφάσεις της, είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι αντιφάσεις της»
Συνάντησες στη Ζέτα, δικά σου χαρακτηριστικά;
«Νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά -σε οποιοδήποτε ρόλο- παύει ο ηθοποιός να καταλαβαίνει ποιες είναι οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες. Γιατί αρχίζεις και γίνεσαι ένα. Αλλά αν υπάρχει μια βασική διαφορά, θα έλεγα ότι η Ζέτα είναι πολύ πολύ πιο τραυματισμένη, έχει δεχτεί πολλή βία και της είναι πολύ δύσκολο να βγει από τα τραύματά της και τα σκοτάδια της. Ευτυχώς για μένα»
Μιας που το ανέφερες θα ήθελα λίγο να σε πάω σε αυτό το κομμάτι γιατί η Ζέτα είναι ένα κορίτσι κακοποιημένο. Μια πραγματικότητα που βιώνουμε σε τραυματικά επίπεδα μέχρι και σήμερα και τη βλέπουμε να επαναλαμβάνεται… Εσύ ως γυναίκα πως τη διαχειρίζεσαι;
«Νομίζω ότι το ζήτημα της θέσης της γυναίκας εν γένει μέσα στην κοινωνία είναι προβληματική και διαχρονικά αν το σκεφτείς. Όσο συντηρικοποιείται η κοινωνία και μέσα από τις κρίσεις που περνάμε μάλλον το πρόβλημα θα οξύνεται. Περνάμε γενικά μια φάση οπισθοδρόμησης που φαίνεται και σε αυτό το κομμάτι δυστυχώς και ελπίζω ότι θα παρέλθει. Ότι θα κάνουμε ένα άλμα μπροστά»
Πόσο αλλάζει η ζωή της Ζέτας με την εμφάνιση της Μαρίνας;
«Δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά αλλά από εκεί που έχουμε την αίσθηση ότι η Ζέτα με τον Στρατή κάπως ξανασυναντιούνται και μάλιστα σε πιο βαθύ και ουσιαστικό επίπεδο, προκύπτει αυτή τη επιστροφή και ταράζει πάλι πολύ ισχυρά τα νερά»
Έχεις σκεφτεί το φινάλε της ηρωίδας σου; Πώς θα ήθελες να είναι;
«Να σου που πω την αλήθεια δεν έχω σκεφτεί το φινάλε, επειδή ακόμη γράφεται. Δεν θέλω να το προδιαγράψω, αφήνομαι στη ροή που μου δίνουν οι σεναριογράφοι»
Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή σου;
«Οι σκηνές της βίας είναι οι δύσκολες»
Πώς το «πετάς» μετά από πάνω σου όλο αυτό; Εσύ ξέρεις καλύτερα φυσικά αλλά εγώ ως τηλεθεάτρια, νιώθω πόσο βαθιά μπαίνεις μέσα σε αυτό και αναρωτιέμαι αν είναι εύκολη η διεργασία της επαναφοράς
«Για έναν άνθρωπο που είναι απ΄ έξω μπορεί να ακούγεται όλο αυτό πιο μεγάλο από την πραγματικότητα γιατί ουσιαστικά αυτό κάνουμε και στο θέατρο και την τηλεόραση. Μπαίνεις σε τέτοιες περιοχές και μετά την επόμενη στιγμή καλούμαστε να παίξουμε κάτι εντελώς αντίθετο. Γενικά προσπαθώ να αποφορτίζομαι από τη δουλειά μέσα από τις σχέσεις μου με τους δικούς μου ανθρώπους, μέσα από μια βόλτα, τη σχέση με το σκυλί μου, να πιώ ένα κρασί… απλά πράγματα»
Πώς ξορκίζεις τους φόβους σου, Ηλιάνα;
«Μιλώντας για αυτούς»
Θέλει θάρρος…
«Ναι. Έχω μάθει ότι όταν λεκτικοποιείς τα πράγματα κάπως ξορκίζονται, απομυθοποιούνται και μπορεί να γίνονται διαχειρίσιμα»
Δεν σταματάει και ποτέ αυτή η συνδιαλλαγή με την απώλεια
Μια από τις δύσκολες στιγμές σου, Ηλιάνα, ήταν η απώλεια του μπαμπά σου, Βασίλη Μαυρομάτη. Για ένα παιδί η απώλεια του γονιού παραμένει πληγή; Πώς την διαχειρίζεσαι;
«Είναι μια πολύ μακρά διαδικασία. Νομίζω πως στην πραγματικότητα δεν σταματάει και ποτέ αυτή η συνδιαλλαγή με την απώλεια. Ειδικά σε τέτοιες σχέσεις και ειδικά όταν πρόκειται για τον άνθρωπο που σε έχει καθορίσει τόσο βαθιά όσο ο γονιός σου σε τόσα επίπεδα και είναι κάτι που συναντάω συνέχεια μπροστά μου. Ακόμη συνδιαλέγομαι με αυτό. Μπορεί να μην έχω την ένταση του πόνου όταν συνέβη το γεγονός αλλά σχεδόν σε καθημερινή βάση επανέρχεται στο μυαλό μου η σχέση μου μαζί του… ο ίδιος, το τι συνέβη, το πώς ήταν, σε ποιο επίπεδο με διαμόρφωσε…»
Του μιλάς;
«Ναι, μέσα μου ναι, του μιλάω»
Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω κρατάς μια απόσταση από την εικονική πραγματικότητα των social media
«Δεν είμαι πολύ μέσα σε αυτό το κομμάτι. Δεν παρακολουθώ καν τι γράφεται στο twitter αλλά χαίρομαι που η σειρά έχει ανταπόκριση»
Ποια είναι η συμβουλή που κρατάς από τη μητέρα σου, Λίλα Καφαντάρη;
«Αν κρατάω κάτι βασικό από τη μαμά είναι το ζήτημα των αξιών και του ήθους. Να είμαι καθαρή με τον εαυτό μου και με τους ανθρώπους γύρω μου σε όλων των ειδών τις σχέσεις και να απολαμβάνω τη δουλειά μου»
Την συμβουλεύεσαι για τα επαγγελματικά σου;
«Συζητάω μαζί της αλλά όχι πολύ αναλυτικά. Συνήθως θα της ανακοινώσω κάτι που έχω αποφασίσει. Της ζητάω τη γνώμη της δηλαδή πάνω στην ειλημμένη απόφασή μου. Γενικά αυτές τις αποφάσεις προτιμώ να τις παίρνω μόνη μου αλλά ναι, συζητάω μαζί της»
Θα ήθελα και το σχόλιο σου αναφορικά με το Προεδρικό διάταγμα σύμφωνα με το οποίο τα διπλώματά από τις δραματικές σχολές εξισώνονται με το απολυτήριο λυκείου.
«Διαχρονικά οι καλλιτέχνες απαξιωνόμαστε από το κράτος και τα τελευταία χρόνια αυτό πήρε άλλες διαστάσεις. Απαξιωθήκαμε πλήρως με αποκορύφωμα αυτή την κατάργηση της επαγγελματικής μας ιδιότητας. Χαίρομαι πολύ που οι συνάδελφοι και το σωματείο βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν και ελπίζω και στη συνέχεια των διεκδικήσεων γιατί είναι πολλά αυτά που πρέπει είτε να κατακτήσουμε είτε να επανακατακτήσουμε. Το ελπιδοφόρο είναι ότι οι ίδιοι καλλιτέχνες δεν θα το παρατήσουν. Δεν είναι απομονωμένα τα προβλήματα των καλλιτεχνών από εκείνα της υπόλοιπης κοινωνίας. Είναι προβλήματα όλων και τα καλλιτεχνικά γιατί όλη η κοινωνία θα επηρεαστεί αν ο πολιτισμός εκπέσει τελείως»
Τα επόμενα σχέδια;
«Το καλοκαίρι δεν θα κάνω κάτι για να ξεκουραστώ πριν μπει η νέα σεζόν. Είμαι σε συζητήσεις και για θέατρο και για τηλεόραση. Αναμένεται και η επόμενη χρονιά να είναι αρκετά γεμάτη»