Ελένη Ουζουνίδου: «Δεν αναπνέω εύκολα τον τελευταίο καιρό, λες και μου έχουν πάρει την ανάσα»

Ο λόγος για την Ελένη Ουζουνίδου, η οποία φέτος υποδύεται τη Σίρλεϊ στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Σε πρόσφατη συνέντευξή της μιλά στην εφημερίδα Αυγή για τον ρόλο της αλλά και τους αγώνες των καλλιτεχνών.

Την αλληλεγγύη του κόσμου την εισέπραξες;

«Πάρα πολύ. Έφευγα από τη συναυλία στο Τσίλερ με ένα ταξί και ο οδηγός με ρώτησε γιατί έχει κλείσει ο δρόμος. Του λέω για τη διαμαρτυρία και την κατάληψη και μου λέει «Καλά κάνετε! Μπράβο σας»! Έχει αντιληφθεί ο κόσμος την αδικία. Μετά βέβαια ήρθε η μέρα που κρατήσαμε όλοι την αναπνοή μας. Το δυστύχημα στα Τέμπη. Ήταν σαν να μην υπήρξε Μάρτιος ποτέ. Σκέψου, έκανε πρεμιέρα η «Σίρλεϊ» στις 10 Μαρτίου και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν είχα τρακ. Τίποτα δεν είχε τόση σημασία πλέον».

Νιώθεις και εσύ πως δεν αναπνέουμε πια στην Ελλάδα;

«Ναι, ναι. Εγώ πάντως δεν αναπνέω εύκολα τον τελευταίο καιρό, ενώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Τα τελευταία χρόνια, νιώθω λες και μου έχουν πάρει την ανάσα. Να σου πω, βέβαια, ότι με αυτό που μου συμβαίνει τώρα, με αυτή την αλήθεια μου, δούλεψα τον ρόλο της «Σίρλεϊ». Μιας νοικοκυράς στη Βρετανία του ‘80, εγκλωβισμένης, από τα στερεότυπα και από την κοινωνία, σε μία κουζίνα. Έχει πειστεί ότι αυτός είναι ο ρόλος της, αυτό είναι η ζωή. Παράλληλα, είναι μητέρα δύο παιδιών και παντρεμένη με έναν άντρα στα όρια του κακοποιητή. Εγώ δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτή τη συνθήκη και προσπάθησα να βρω τις αντιστοιχίες. Είπα «Ξέρω ποιος είναι ο τοίχος. Ξέρω και ποιοι τον έχτισαν μπροστά μου. Ξέρω τί θα πει να κάνεις την -έστω μικρή- επανάστασή σου».

Οπότε στην ερμηνεία σου η Σίρλεϊ μεταγράφηκε ως πολίτης που ασφυκτιά και επαναστατεί μέσα σε ένα σύστημα;

«Ακριβώς. Εκεί κεντράρω».

Να μια εικόνα λοιπόν του πώς δουλεύει έναν ρόλο η Ελένη Ουζουνίδου!

«Κάπως έτσι δουλεύω. Προσπαθώ να συνδεθώ. Τώρα δουλέψαμε με τον Μαυρογεωργίου. Πόσο ταλαντούχος, ευγενικός και έξυπνος άνθρωπος! Έφτιαξε έτσι τη «Σίρλεϊ», που και εγώ να μην κατάφερνα να συνδεθώ, ήταν έτοιμο το πλαίσιο. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τέτοια χαρά όταν βγαίνω στη σκηνή. Βλέπω τον κόσμο και λέω από μέσα μου «Αχ ωραία! Ήρθατε! Ελάτε να σας βάλω σε αυτή την περιπέτεια», λέει.