Σπύρος Χατζηαγγελάκης: «Πώς να μιλήσει το θύμα όταν νιώθει ότι μπορεί να διαπομπευτεί;»

Στο θέατρο πιστά με τους C. for Circus σε ένα έργο για το trafficking.

Είναι η πρώτη φορά που ανεβάζουμε δικό μας κείμενο. Θέλαμε πολύ να μιλήσουμε για κάτι που τελικά φαίνεται να μην είναι πολύ ειπωμένο θεατρικά, αλλά ούτε κοινωνικά στην καθημερινότητά μας. Είναι πράγματα τα οποία προσπερνάμε. Η βάση του έργου είναι το trafficking. Δεν το πιάνουμε εύκολα αυτό το θέμα. Εστιάζουμε σε άλλα προβλήματα και ξαφνικά ξεχνάμε κάποια άλλα που συμπεριλαμβάνουν την έμφυλη βία. Και η καθημερινότητα το έφερε μπροστά μας με την ιστορία αυτή στον Κολωνό με το κορίτσι και τη συμπεριφορά των ΜΜΕ, της αστυνομίας, της κοινωνίας, του κράτους, τον χρόνο που πέρασε για να σβηστούν στοιχεία. Είναι ένα τεράστιο κομμάτι βίας το οποίο αντιμετωπίζουν γυναίκες κατά βάση και θηλυκότητες. Τα στατιστικά δείχνουν ότι ειδικά στην Ελλάδα τα ποσοστά του trafficking είναι τεράστια. Κανένας μας δεν μπορεί να το πιστέψει. Γιατί λένε ότι μάλλον θέλουν να κάνουν αυτή τη δουλειά. Και όμως, τα ποσοστά είναι τεράστια και η Βαλέρια έχει κάνει μεγάλη έρευνα γύρω από αυτό. Να πούμε, βέβαια, πως το έργο μας είναι τοποθετημένο αόριστα, δεν προσδιορίζει ούτε χώρο ούτε χρόνο.

Τι είναι στο κέντρο της παράστασης;

Είναι μια ιστορία που βλέπεις τις διακλαδώσεις, τα αποτελέσματα, τις συνέπειες στην οικογένεια. Για ποιον λόγο κάποιος μπορεί να είναι πιο ευάλωτος και να πέσει θύμα αυτών των αρπακτικών. Ασχολείται με τα χαρακτηριστικά, όπως το χαμηλό εισόδημα, οι δυσκολίες στην οικογένεια που συμβάλλουν σε όλο αυτό. Τι επιπτώσεις έχει μετά στην οικογένεια. Γνωρίζει η οικογένεια; Η αστυνομία; Η παράσταση προσπαθεί όσο γίνεται να χαρτογραφήσει ένα φαινόμενο κοινωνικά και φυσικά, και όχι απαραίτητα δραματικά.

Ο κύκλος της έμφυλης βίας δεν κλείνει ποτέ; Ούτε καν στην Τέχνη;

Φάνηκε ότι έχουμε κάνει τεράστια πρόοδο, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όταν άνοιξαν στόματα, μετά υπήρχε ένα ντόμινο αποκαλύψεων, αλλά είμαι βέβαιος ότι υπάρχουνε ακόμα περισσότερα πράγματα ανείπωτα και στον χώρο της Τέχνης. Χρειάζονται, όμως, μια προστασία τα θύματα. Πώς να μιλήσει το θύμα όταν νιώθει ότι μπορεί να διαπομπευθεί; Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλα περιστατικά που ποτέ δεν ειπώθηκαν.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν κάποιες ιστορίες, έκλεισαν και στόματα;

Το πιστεύω ότι έχουν κλείσει στόματα. Κάποιοι άνθρωποι βγήκαν επώνυμα, κατήγγειλαν και μπράβο τους για αυτή την πυγμή. Αλλά αυτό που ακολούθησε ακόμα και για αυτούς τους ανθρώπους που επωμίστηκαν επώνυμα αυτήν την ευθύνη ήταν τραγικό. Άρχισε να γίνεται ένα τρομακτικό δημόσιο κουτσομπολιό, που όταν το αντιληφθεί κάποιος, σίγουρα δεν ενθαρρύνεται να μιλήσει. Αντίθετα, σωπαίνει.

Πηγή Αυγή