Ματίκα: Η νεότητα που φεύγει, το θέατρο, ο Τάσος Ιορδανίδης και η καθημερινότητα με τα παιδιά τους

Η ηθοποιός μιλάει για τη συνεργασία της με τον σύζυγό της στο θέατρο αλλά και για τις ισορροπίες που πρέπει να κρατούν ως ζευγάρι μιας και είναι μαζί και στο σπίτι και στη δουλειά...

■ Νοσταλγείς την πρώτη σου δουλειά, ανατρέχεις σε παλιά βίντεο;

Όχι, δεν ανατρέχω ποτέ στο παρελθόν. Προχωρώ μπροστά, ξέρω σε ποιο ηλικιακό γκρουπ βρίσκομαι, δεν μπορώ να πω ότι δεν πέφτω ψυχολογικά μερικές φορές και ότι είμαι μεσήλικας πλέον, ειδικά όταν βλέπω τα νιάτα γύρω μου και τα χαίρομαι πάρα πολύ... Αλλά τι να κάνεις; Έτσι είναι η ζωή. Δεν μπορείς να το αλλάξεις!

■ Πάμε στο θέατρο και στο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι»...

«Θέλω να σου κρατάω το χέρι» για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο «Ληναίος-Φωτίου», κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, σε κείμενο Τάσου Ιορδανίδη και σκηνοθεσία δική μου, και οι δυο μας επί σκηνής. Το έργο πραγματεύεται τις σχέσεις του άνδρα και της γυναίκας όχι μόλις γνωρίζονται, αλλά από όταν έχουν κάνει οικογένεια και παιδί. Οι δύο ήρωες βρίσκονται σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής και μιλούν για καθημερινά, απλά πράγματα, και κωμικά και δραματικά, με τα οποία ο θεατής ταυτίζεται απολύτως. Αυτό δεν το ξέραμε από πριν, αλλά το διαπιστώσαμε στην πορεία. Μιλούν, χειροκροτούν, μας στέλνουν μηνύματα, έρχονται δύο και τρεις φορές, μάς λένε ότι το έχουμε ζήσει, κανονική ψυχανάλυση μέσω του θεάτρου. Δηλαδή παίρνουν το μέρος της γυναίκας το μέρος του άνδρα, ταυτίζονται πάρα πολλοί άνδρες- και το τονίζω γιατί είναι πολύ σπάνιο αυτό.

■ Το έργο είναι αυτοβιογραφικό;

Είναι κάποια στοιχεία του έργου αυτοβιογραφικά, κάποιες ιστορίες που λέγονται στην παράσταση, είναι κάποια που ο Τάσος έχει δανειστεί από φίλους μας, πάντα μέσα από το πρίσμα της μυθοπλασίας. Είναι πολύ ρεαλιστικό έργο. Είναι καθημερινός ο λόγος, δεν λέγεται τίποτα βαρύγδουπο. Απλώς, στο πρώτο μισό οι άνθρωποι γελούν και στο δεύτερο κλαίνε.

■ Πώς κρατάτε τις ισορροπίες σας ως ζευγάρι και ως συνεργάτες;

Με τον Τάσο έχουμε δουλέψει ξανά μαζί, ταυτιζόμαστε πολύ καλλιτεχνικά, και πιστεύω ότι αυτή η παράσταση λειτουργεί θεραπευτικά και για εμάς. Όταν περνάς 1 ώρα και 40 λεπτά πάνω στη σκηνή και θυμάσαι για ποιους λόγους έχεις τσακωθεί στο παρελθόν και ποιες χαζές αιτίες σε οδηγούν σε έναν τρελό καβγά, μετά δεν έχεις διάθεση να τις επαναλάβεις. Οπότε νομίζω ότι διανύουμε μια πάρα πολύ καλή περίοδο και σε αυτό έχει συντελέσει και το γεγονός ότι πάει πάρα πολύ καλά η παράσταση. Άλλωστε, ο ένας θέλει το καλό του άλλου και παλεύουμε μαζί επί σκηνής. Τι πιο ωραίο;

■ Ο γιος σας, Δάνος, είναι 10 και η κόρη σας, Νάγια, 6 χρόνων και, όση ώρα μιλάμε, ακούω ότι έρχονται και σε ρωτούν πράγματα για τα μαθήματά τους. Τα διαβάζεις εσύ;

Εννοείται! Έχω αναλάβει πλήρη δράση όσον αφορά αυτό το κομμάτι. Ο γιος μου, που είναι τώρα στην τετάρτη δημοτικού, φέτος έχει πάρει έναν δρόμο μόνος του, αλλά τα προηγούμενα χρόνια προσπάθησα πολύ για να πάρει αυτό τον δρόμο. Παρόλο που λένε ότι μπορεί να είναι και λάθος αυτό, βλέποντας φέτος τα αποτελέσματα, νομίζω ότι δεν το έχω μετανιώσει. Η μικρή ακόμη είναι στην πρώτη δημοτικού και παρόλο που ακολουθώ το ίδιο μονοπάτι, επειδή είναι δύο διαφορετικά παιδιά, δεν ξέρω πώς θα λειτουργήσει.

■ Πώς βγαίνει πέρα η καθημερινότητα;

Είναι μεσημέρι τώρα και έχω σηκωθεί το πρωί, έχω πάει τα παιδιά στο σχολείο, έχω επιστρέψει, έχω κάνει μπάνιο, έχω φύγει για το γύρισμα, μόλις τελείωσα το γύρισμα πήγα στο σούπερ μάρκετ, πήγα και πήρα τα παιδιά από το σχολείο, ετοίμασα τον γιο μου για την προπόνηση ποδοσφαίρου -και ευτυχώς τελικά τον πάει ένας φίλος αλλά κάνει και μπάσκετ- και τώρα περιμένω τη Νάγια να τελειώσει τα μαθήματα για να έχουμε ελεύθερο το Σαββατοκύριακό μας. Σε λίγο θα πάω να πάρω τον Τάσο από το αεροδρόμιο και μετά θα πάμε στην παράσταση.

Πηγή: Real