Συγκινεί η σύζυγος του Καραϊβάζ: «Αυτό που με στιγμάτισε, είναι η πρώτη φορά που το λέω, ήταν…»

Δύο χρόνια χωρίς τον Γιώργο. Αναμφισβήτητα δύο πολύ δύσκολα χρόνια. Τι είναι αυτό που σας πονά πιο πολύ;

Η έλλειψη της αγάπης του. Η απουσία του μέσα στη μέρα, το ότι δεν είναι εδώ. Η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με τον Γιώργο μου.

Αν είχατε μπροστά σας τους δολοφόνους του, τι θα τους λέγατε;

Ότι δολοφόνησαν λάθος άνθρωπο. Ο Γιώργος αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και έκανε πολλά καλά στη σύντομη ζωή του, όπως είπε και ο γιος μας. Ο Γιώργος θα συγχωρούσε τους δολοφόνους του γιατί έτσι τους τα έφερε η ζωή, δεν ήξεραν τι έκαναν. Αυτό οφείλω να πράξω και εγώ.

Τι σας λείπει πιο πολύ από τον Γιώργο;

Το γέλιο του, η αισιοδοξία του, η καλοσύνη του, η γιγάντια δύναμη ψυχής που είχε, το κέφι του για τη ζωή. Έβρισκε την παραμικρή ευκαιρία για να την κάνει γιορτή. Μου λείπει η γλυκιά του κουβέντα, μιλούσε πολύ γλυκά με πολύ αγαπησιάρικες λέξεις στους οικείους του. Όποτε ζοριζόμουν, μου έλεγε «προχώρα και μη σε νοιάζει τίποτα. Εγώ είμαι εδώ». Μου λείπει αυτή του η δύναμη, αυτό το «εγώ είμαι εδώ για σένα, εγώ είμαι εδώ για το παιδί μας, εδώ είμαι εγώ για όλους μας».

Τι θυμάστε από εκείνη τη μοιραία μέρα;

Όλα. Με την τελευταία λεπτομέρεια. Η μέρα που μαύρισε ο ουρανός, άλλαξε η ζωή μου, έφυγε ο Γιώργος μου από κοντά μου. Αυτό που με στιγμάτισε – είναι η πρώτη φορά που το λέω – ήταν ότι δεν με άφηναν να τον πλησιάσω, να τον αγκαλιάσω, να είμαι δίπλα του. Ήθελα τόσο, μα τόσο, να τον αγκαλιάσω.

Σας θυμώνει που δεν έχουν συλληφθεί ακόμη οι δολοφόνοι του;

Περιμένω, είμαι σίγουρη ότι θα συλληφθούν. Δεν θυμώνω. Περιμένω το πότε. Ο Γιώργος μου πίστευε στους ανθρώπους και στην ακεραιότητα των περισσότερων αστυνομικών. Έτσι και εγώ στη μνήμη του οφείλω να κάνω το ίδιο.

Πηγή: περιοδικό ΟΚ