Η εξομολόγηση της Κλέλιας Πανταζή: «Είχαμε άγχος αν θα ακούσουμε την καρδούλα του εμβρύου να χτυπά»
Η Κλέλια Πανταζή, η οποία χάρισε στην Ελλάδα πολύ συγκινητικές στιγμές ως αθλήτρια της Ρυθμικής γυμναστικής, περιμένει το τρίτο της παιδί διανύοντας τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της.
Aπό πολύ μικρές ήταν δεμένες και, πέρα από αδελφές, ήταν και συνεχίζουν να είναι οι καλύτερες φίλες. Τα χρόνια του πρωταθλητισμού στη ρυθμική γυμναστική τις έφεραν ακόμα πιο κοντά και πλέον η Κλέλια και η Άννη Πανταζή μοιράζονται και το δέσιμο της μητρότητας, που ξεκίνησαν να βιώνουν σχεδόν παράλληλα στη ζωή τους. Μάλιστα έχουν καταφέρει να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, που είναι αρκετά κοντά ηλικιακά, περισσότερο ως αδερφάκια παρά ως ξαδερφάκια.
Μπορεί να έχουν ορίσει την καθημερινότητά τους γύρω από το πρόγραμμα των παιδιών τους, οι δυο τους όμως εξακολουθούν να εργάζονται και να βρίσκουν μια δημιουργική διέξοδο από τις απαιτήσεις της μητρότητας στο Φιλαθλητικό Σύλλογο Καλλιθέας, όπου είναι τεχνικές σύμβουλοι στο τμήμα της Ρυθμικής Γυμναστικής, προπονούν την αγωνιστική ομάδα, ενώ κάνουν και μαθήματα σε κοριτσάκια. Η Κλέλια είναι ξανά έγκυος, εξίμισι μηνών, και περιμένει το τρίτο της παιδί, το οποίο είναι κι αυτό αγοράκι.
Πώς ένιωσες όταν ανακάλυψες ότι είσαι έγκυος για τρίτη φορά;
ΚΛΕΛΙΑ ΠΑΝΤΑΖΗ: Αρχικά έπαθα σοκ. Η αλήθεια είναι ότι το κατάλαβα από την πρώτη ημέρα καθυστέρησης, αλλά έκανα τεστ για να σιγουρευτώ μετά από λίγες ημέρες.
ΑΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΗ: Κάναμε μαζί το τεστ, ήμουν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε την υποψία της ότι είναι έγκυος. Είχα περισσότερη αγωνία απ’ ό,τι εκείνη.
Κ.Π.: Ήμουν σίγουρη ότι ήμουν έγκυος, γι’ αυτό ήμουν τόσο ήρεμη. Μετά το πρώτο σοκ, ήρθαν η χαρά και η προσμονή γιατί, παρόλο που είναι όνειρό μου η μεγάλη οικογένεια, γνωρίζω πολύ καλά τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται το να μεγαλώνεις παιδιά. Από την πρώτη στιγμή που έγινα μαμά, λειτουργώ με το ένστικτο και με γνώμονα την αγάπη, κι αυτό, θα συνεχίσω να κάνω.
Πώς αντέδρασε ο Λευτέρης (Τσάκαλος, ο σύζυγος της Κλέλιας Πανταζή) όταν το έμαθε;
Κ.Π.: Του το είπα ως έκπληξη στα 3α γενέθλια του Αγγέλου, στις 8 Δεκεμβρίου. Χάρηκα γιατί η πρώτη του αντίδραση ήταν ενθουσιασμός, σαν να περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Είχα αγωνία για το πώς θα το πάρει, αλλά η χαρά του έσβησε όλες αυτές τις σκέψεις.
Πώς είναι ως πατέρας;
Κ.Π.: Είναι πολύ υποστηρικτικός, δοτικός και τρυφερός και με μένα και με τα παιδιά. Ήμουν σίγουρη ότι θα γινόταν πολύ καλός πατέρας από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα και μιλήσαμε. Πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα λίγο-πολύ τα διαισθανόμαστε. Γνωρίζεις το φύλο του μωρού που περιμένεις;
Κ.Π.: Θα είναι αγοράκι. Ο σύζυγός μου μου έχει υποσχεθεί ότι θα είμαι η βασίλισσά τους. Μπορεί θεωρητικά να ήθελα να είναι κοριτσάκι, αλλά, ειλικρινά, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να είναι υγιές και δυνατό μωρό.
Α.Π.: Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι οι μικροί άντρες της οικογένειάς μας θα προσέχουν περισσότερο και τη Χριστιάνα, που είναι το μοναδικό κοριτσάκι από τα παιδιά.
Έχετε σκεφτεί όνομα για το νέο μέλος της οικογένειας;
Κ.Π.: Θα θέλαμε να αρχίζει από άλφα, όπως τα ονόματα των μεγαλύτερων παιδιών μας (σ.σ. Άγγελος και Αλέξανδρος). Ακόμη, όμως, δεν έχουμε καταλήξει.
Υπήρξαν στιγμές σε αυτό το ταξίδι της τρίτης εγκυμοσύνης σου που σε συγκίνησαν και σε έκαναν να αναθεωρήσεις πράγματα;
Κ.Π.: Μπορεί στην αρχή να ήμαστε όλοι σοκαρισμένοι με την εγκυμοσύνη μου, αλλά, λίγες ημέρες μετά, ήρθε μια αποκόλληση η οποία μας τρόμαξε αρκετά. Έκανα ό,τι ήταν δυνατόν για να είναι καλά το έμβρυο - πήγα στο φαρμακείο, ακολούθησα την αγωγή που μου έδωσε η γιατρός μου, έμεινα σε ακινησία για κάποιο καιρό και περίμενα να φτάσει η ώρα για τον πρώτο υπέρηχο. Εκεί είχαμε το άγχος αν θα είναι καλά το έμβρυο και αν θα ακούσουμε την καρδούλα του να χτυπά.
Αυτό το γεγονός μάς έδεσε περισσότερο με τον Λευτέρη και με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ ήθελα και αυτό το μωρό στην οικογένειά μας. Εκείνο που με συγκίνησε πολύ σε αυτήν τη μικρή περιπέτεια υγείας που αντιμετώπισα ήταν η στάση του μεγάλου μου γιου, του Αγγέλου, ο οποίος κατάλαβε ότι δεν ήμουν καλά. Του εξηγήσαμε με τον μπαμπά του τι συνέβαινε κι εκείνος, επειδή είναι ένα πολύ γλυκό παιδί, με ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση και ευαισθησίες, ήταν πολύ τρυφερός και προστατευτικός απέναντί μου και μοιραζόταν την ίδια αγωνία με μένα για τον πρώτο υπέρηχο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στάση του την ημέρα που θα πήγαινα για τον υπέρηχο: με ρώτησε πώς αισθάνομαι, αν είμαι καλά και αν συνεχίζω να έχω αίμα.
Πηγή: Hello
Διαβάστε επίσης: