Τσορτέκης για σκηνή του Maestro: «Ένιωσα έντονα να παγώνω, είχε νεκρώσει μέχρι και ο εγκέφαλός μου»

Ο αγαπημένος ηθοποιός δεν έκρυψε την αγάπη που έχει για τα δύο του παιδιά ενώ αναφέρθηκε και σε μία πολύ δύσκολη σκηνή που γύρισε στο Maestro το οποίο έτσι και αλλιώς τον καθόρισε, όπως λέει.

«Έχω δύο παιδιά, που νομίζω πως είναι το μεγαλύτερό μου επίτευγμα, είμαι πατέρας και είναι ο δυσκολότερος ρόλος, μα και ο πιο απολαυστικός συνάμα! Σε ένα ταξίδι του γιου μου στην Ιταλία, είχα ένα τηλεφώνημα από εκείνον και τον άκουσα να μου λέει: «Μπαμπά, δεν θέλω να γίνω γυμναστής, σκηνοθέτης θέλω να γίνω!» είπε και συνέχισε:

«Χάρηκα πολύ και είπα μέσα μου «Μπράβο μάγκα μου, είναι σπουδαίο να ξέρει» από νωρίς τι θες να κάνεις». Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπόρεσα να πάω στον Κωτσόβολο και να του πάρω με δόσεις το καλύτερο laptop. Για να μπορεί να κάνει την δουλειά του με αξιοπρέπεια. Μιλάω στα παιδιά μου συνεχώς από την ώρα που βγήκαν από το μαιευτήριο. Τους μιλούσα πάντα σαν να ήταν ενήλικες, γιατί δεν είχα άλλο τρόπο, τους μιλούσα και τους μιλάω σαν να έχω δίπλα μου τον πιο σπουδαίο συνομιλητή. Από εκείνα κυνηγάω να θυμηθώ ξανά την παιδική αθωότητα. Αυτή που λατρεύω και την επιθυμώ διακαώς».

Οι συμπαραστάτες

«Όταν ήμουν εγώ στην ηλικία του γιου μου, ζήτησα από τους γονείς μου να μου πάρουν όλα εκείνα τα βιβλία που θα χρειαζόμουν για να σπουδάσω θέατρο. Ο πατέρας μου, που τον θεωρώ άνθρωπο με όλη την σημασία της λέξεως, δεν έφερε ποτέ αντίρρηση. Συμπαραστάτες οι γονείς μου σε κάθε μου όνειρό και απόφαση. Το ίδιο και ‘γω για τα παιδιά μου. Πηγαίνω την μικρή σχολείο τα πρωινά και κάνω ένα σωρό ενδιαφέρουσες συζητήσεις μαζί τους. Και συνεχίζω να μαθαίνω και να διδάσκομαι από αυτά.

To «Maestro» και ο «Χαράλαμπος»

Με τον Χαράλαμπο στο Maestro ήρθα τόσο κοντά με την σαπίλα που σκεπάζει την κοινωνία. Δυσκολεύτηκα, ειδικά με την σκηνή του ξυλοδαρμού. Άλλαξα μέσα από αυτό. Η ενδοοικογενειακή βία με τρομάζει. Αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα στην Ελληνική οικογένεια και όχι μόνο. Καταρρακώθηκα όταν είδα τον εαυτό μου στο ρόλο του κακοποιητή γονέα. Ήρθα τόσο κοντά στον πόνο των παιδιών εκείνων που δεν μπορούν να είναι οι εαυτοί τους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Είναι τρομερό αν κάτσεις να το σκεφτείς, να μην σε δέχεται ο άνθρωπος που σε έφερε στη ζωή. Η παιδεία είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης από τη ρίζα. Η καλή ψυχολογική στήριξη και υποστήριξη κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει εφικτό σε όλους. Και τέλος το θάρρος να μιλάμε για κάθε πράξη που μπορεί να προσβάλλει την προσωπικότητα ενός παιδιού. Δυσκολεύτηκα να τα βρω με τον Χαράλαμπο. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο. Προσπάθησα μανιωδώς να βρω ένα-δύο καλά στοιχεία στον χαρακτήρα του, μπας και τον συμπαθήσω λίγο, για να μπορέσω να συνυπάρξω μαζί του. Ανακάλυψα την μοναξιά του και μπόρεσα κάπως, κάπως, να τον καταλάβω.

Η δυσοσμία του όμως νομίζω πως δύσκολα θα βγει από πάνω μου. Η σκηνή κάτω από το νερό ήταν δύσκολη. Ένα απίστευτο συνεργείο, οι σκηνοθετικές οδηγίες του Χριστόφορου και δύτες που μου παρείχαν οξυγόνο έκαναν την εμπειρία αυτή μοναδική. Νομίζω πως είχα χάσει τον χρόνο που έμεινα μέσα στην θάλασσα. Κάποια στιγμή ένιωσα έντονα να παγώνω, είχε νεκρώσει μέχρι και ο εγκέφαλός μου. Γούσταρα όμως, δεν τα ζεις αυτά κάθε μέρα, ούτε είναι εύκολα γυρίσματα! Δεν με νοιάζει που η σειρά μπήκε στο Netflix. Σαφώς και καμαρώνω, αλλά θα είχα τα ίδια συναισθήματα και με το να μην έμπαινε.

Μια συλλογική δουλειά και ένα απίστευτα εργατικό συνεργείο. Αγαπώ αυτή τη σειρά, αλλά περισσότερο αγαπώ όσα εξελίχθηκαν πίσω από τις κάμερες. Στην απόφασή μου να συμμετέχω και εγώ στο «Maestro» και να απαντήσω θετικά στον Παπακαλιάτη, μεγάλο ρόλο έπαιξε ο γιος μου. Όταν το συζήτησα μαζί του, μου είπε με σιγουριά: «Μπαμπά κάν’ το». Και το έκανα!

Πηγή: Εγώ - Κoita Magazine