Κατερίνα Μαούτσου: Το Μαύρο Ρόδο, το πτυχίο φιλόλογου, η δραματική Σχολή & η σχέση με τον Νικούλι

Και παρά την αρμονική σχέση με τον σύντροφό της, ο γάμος μάλλον δεν περιλαμβάνεται στα σχέδιά της, γιατί είναι υπερβολικά συμβατική συνθήκη για την ελεύθερη φύση της. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν ξέρεις.

Παρ’ όλα αυτά σπούδασες και Φιλολογία. Ήταν επιλογή σου;

Κ.Μ.: Το έκανα ξεκάθαρα για τους γονείς μου, αλλά και ως επιλογή σπουδών ήταν πολύ εύκολο για μένα γιατί από μικρή είμαι τρελαμένη με τη λογοτεχνία. Στις Πανελλαδικές έγραψα 19,9 Λογοτεχνία Κατεύθυνσης μόνο και μόνο γιατί μου άρεσε το αντικείμενο. Νομίζω μάλιστα ότι είχε πέσει Σεφέρης που με συγκινούσε βαθιά. Κατά τα άλλα, δεν είχα ιδέα από την ύλη. Και δεν το λέω αυτό για να φανώ ως παιδί-θαύμα. Δεν ήμουν, απλώς λάτρευα τη λογοτεχνία. Η μελέτη είναι απαραίτητη για να πετύχεις, αλλά πρέπει να γίνεται πάνω σε αυτό που αγαπάς.

G: Το πτυχίο πάντως το πήρες.

Κ.Μ.: Ναι, γιατί ως φοιτήτρια διάβαζα για να περνάω τις εξεταστικές. Βέβαια έφαγα μεγάλη ήττα όταν πρωτοπήγα στο Πανεπιστήμιο στα 18 μου, γιατί μου φάνηκε πολύ αντιαισθητικό κτίριο σε σχέση με τη Γερμανική Σχολή όπου πήγαινα πριν, που ήταν ένα κόσμημα. Στην πορεία όμως βρήκα καθηγητές που αγάπησα και κάπως έτσι κατάφερα να προσαρμοστώ. Παράλληλα όμως σπούδαζα και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού και πήρα τα πτυχία μου ταυτόχρονα.

C.: Πώς τα κατάφερες με τις παράλληλες σπουδές;

Κ.Μ.: Κι εγώ απορώ. Και σκέψου ότι ταυτόχρονα δούλευα, παρέδιδα μαθήματα γερμανικών. Και στο τελευταίο έτος έπαιζα και σε παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου, τον «Τιτανικό». Αυτή νομίζω ότι ήταν και η πρώτη μου παράσταση, όπου συμμετείχα ως φοιτήτρια στο πλαίσιο της πρακτικής.

G.: Στη Γερμανική Σχολή πώς βρέθηκες;

Κ.Μ.: Τελείως τυχαία. Στο δημόσιο Δημοτικό της Κυψέλης γίνονταν συνέχεια φασαρίες και οι γονείς μου φοβούνταν να με στείλουν. Έτυχε όμως η μητέρα μου να ακούσει από κάποια γνωστή της για ένα καταπληκτικό ιδιωτικό Δημοτικό στο Γαλάτσι που το είχαν ανοίξει Γερμανίδες μαμάδες. Οπότε με έγραψαν εκεί. Και μετά φυσικά συνέχισα στη Γερμανική Σχολή, αφού πέρασα τις πολύ σκληρές εξετάσεις στην Έκτη Δημοτικού.

C.: Tι το καταπληκτικό είχε αυτό το γερμανικό Δημοτικό;

Κ.Μ.: Τουλάχιστον όπως το βίωσα εγώ, είχε τον μαγικό συνδυασμό παιχνιδιού και χαλάρωσης με αυστηρή πειθαρχία.

C.: Έτσι είσαι κι εσύ ως άνθρωπος; Και χαλαρή και πειθαρχημένη;

Κ.Μ.: Έτσι προσπαθώ να είμαι. Καταρχάς λαχταρώ την πειθαρχία. Παρακαλώ τους γύρω μου να μου βάζουν όρια, γιατί κουβαλάω μεγάλη τρέλα και δεν μπορώ να πειθαρχήσω εύκολα. Όμως τη χρειάζομαι.

G.: Γιατί τη χρειάζεσαι;

Κ.Μ.: Η πειθαρχία είναι πολύ παρεξηγημένη έννοια. Την έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας με αυταρχισμό, με αυστηρότητα, με αρνητικά πράγματα. Εγώ λοιπόν αναζητώ και χρειάζομαι την πειθαρχία, αλλά χωρίς να εμπεριέχει την επιβολή εξουσίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και όταν λέω πειθαρχία, εννοώ το να έχεις μια καλή ρουτίνα, να έχεις επαναληπτικότητα, η οποία σε βάθος χρόνου θα σου δώσει θετικά αποτελέσματα.

C.: Πώς είναι να ζεις με έναν άλλο ηθοποιό;

Κ.Μ.: Για μένα λειτουργεί τέλεια.

C.: Σε ενοχλεί να ασχολείται ο κόσμος με τη σχέση σου;

Κ.Μ.: Δεν είναι το καλύτερό μου, γιατί ετεροκαθορίζεσαι και πάει και λίγο προς την κιτρινίλα όταν σε ρωτάνε γι’ αυτό. Από την άλλη, και παρότι κάθε φορά λέω ότι δεν θα μιλήσω γι’ αυτό το θέμα, πέφτω στην παγίδα και μιλάω, γιατί όταν αγαπάς κάποιον και νιώθεις χαρούμενος για τη σχέση σου, θέλεις και να μιλάς γι’ αυτό.

G.: Τι σχεδιάζεις για το καλοκαίρι;

Κ.Μ.: Να κάνω ένα τέλειο ταξίδι, αφού τελειώσουν τα γυρίσματα.

G.: Τι σημαίνει για σένα τέλειο ταξίδι;

Κ.Μ.: Ελεύθερο κάμπινγκ και μετά σουίτα για να ξεπλυθούμε.

Πηγή: Gala