Χαραλαμπόπουλος: «Αναγνωρίζουμε την υποκρισία ενός ψεύτικου κόσμου που φτιάχνουμε μέσα από τα likes»

Αποκαλύπτει στιγμές από τη συνεργασία του με τον κορυφαίο σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν για την οποία δηλώνει πραγματικά ευτυχής...

■ Πώς είναι η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν;

Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, είναι μια αδιανόητη χαρά και τιμή το να βρεθώ υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες ενός τόσο μεγάλου θεατρανθρώπου παγκοσμίως. Αυτό για εμένα θεωρείται δώρο ζωής σε αυτό που καλούμαι να κάνω όλα αυτά τα χρόνια, από μαθητής και πραγματικά έμαθα πράγματα δίπλα του. Λειτουργώ με έναν τρόπο που ο ίδιος ουσιαστικά μεταδίδει μέσα από τη συγκεκριμένη παράσταση, όπου το κείμενο του Μολιέρου ακούγεται ίσως για πρώτη φορά ολόκληρο, χωρίς περικοπές, χωρίς διασκευές με το σκηνικό και τα κοστούμια εκείνης της εποχής. Ο λόγος σε αυτή την παράσταση έχει τον μεγαλύτερο ρόλο και ο Πέτερ Στάιν προσπάθησε να μας εντρυφήσει στη σπουδαιότητα του λόγου του Μολιέρου. Είναι ένα από τα πιο φιλοσοφικά έργα του Μολιέρου, δεν βασίζεται σε δράσεις ή κωμικές καταστάσεις παρά στον λόγο και στην αιτία που ο συγγραφέας έγραψε αυτό το έργο, που ήταν να καυτηριάσει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας των αριστοκρατών εκείνης της εποχής, την κολακεία, την ανειλικρίνεια, την ψευτιά και την υποκρισία. Νομίζω ότι έχει καταφέρει να γίνει διαχρονικό. Σήμερα, αναγνωρίζουμε παντού την υποκρισία ενός ψεύτικου κόσμου που φτιάχνουμε γύρω μας μέσα από τα likes και τους ακολούθους.

■ Τι θα κρατήσεις ως φυλακτά από αυτή τη συνεργασία;

Η αλήθεια είναι ότι η απλότητά του ήταν ένα μεγάλο μάθημα προς εμάς. Ούτε μια στιγμή δεν μας έδειξε ή δεν ήθελε να διαφημίσει το μεγαλείο του, γιατί αυτό υπάρχει στο παρελθόν του, στο παρόν του και η ουσία είναι ότι στα 60 χρόνια που έχει σε αυτή τη δουλειά ο σεβασμός του απέναντι στους ηθοποιούς του είναι μεγάλος. Ο Πέτερ Στάιν δεν γνωρίζει την ελληνική γλώσσα, τα λόγια που λέμε πάνω στη σκηνή. Μας είπε όμως πως, αν νιώθουμε από την αρχή ότι κατανοούμε στον ρόλο μας αυτό για το οποίο μιλάμε, θα το κατανοήσει και αυτός, κι ας μη γνωρίζει ελληνικά. Ο τρόπος που βλέπει τον Μολιέρο... Θα τον παρομοιάσω με έναν νέο σεφ που θέλει να αποδείξει ότι είναι πολύ καλός στη μαγειρική, οπότε βάζει χίλιες σάλτσες, αλλά περνώντας τα χρόνια η ωριμότητά του τον κάνει να δει ότι η ποιότητα και η απλότητα των γεύσεων είναι που κάνουν τη διαφορά. Αυτό συμβαίνει και με τον Στάιν. Θα πρέπει να μιλήσω για την υπέροχη μετάφραση που έγινε ειδικά για την παράσταση από τη Λουίζα Μητσάκου. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που βρίσκο­μαι στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με την Όλια Λαζαρίδου, την οποία σέβομαι και εκτιμώ, και με τον Γιώργο Ψυχογιό, που είναι ένας ηθοποιός που θαυμάζω, αλλά και με τους εξαιρετικούς συναδέλφους Γιωργή Τσαμπουράκη, Παρασκευή Δουρουκλάκη, Γιώργο Γλάστρα, Δημήτρη Ντάσκα, Νάνου Μπούκλη, Αχιλλέα Σκεύη, Θεοδόση Τανή, Νικόλα Μυλωνόπουλο, Βαγγέλη Δαούση, Γιώργο Τριανταφύλλου.

Πηγή: Real