Monika: «Δεν γίνεται να υπάρχει τόσο κακό εκεί έξω»

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε φυσικά και στη μουσική της, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια της ζωής της.

• Ποιο μέρος της δημιουργικής διαδικασίας σάς ενθουσιάζει;

Μου αρέσει πάρα πολύ η πηγαία έμπνευση, εκείνη η στιγμή όταν έρχεται κάτι. Με τρελαίνει αυτό το πράγμα. Είναι σαν να λάμπει ο ήλιος ξαφνικά. Με αγχώνει μετά πολύ η διαδικασία της παραγωγής, γιατί δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω - οι επιλογές είναι χιλιάδες.

Είναι πολλά τα τεχνικά θέματα, οπότε μιλάμε για πολύ έντονη διαδικασία. Απολαυστική μεν, αλλά δεν είναι όπως όταν έρχεται η έμπνευση και γράφω την αρχική μελωδία. Όταν είμαι με τους μουσικούς, συμβαίνει το καλύτερο: αποκτάει μορφή, «σώμα» και με τρελαίνει. Με εντυπωσιάζει πώς η ζωή μετουσιώνεται σε μελωδία - το ότι κάτι αέρινο ήρθε και έγινε μουσική.

• Αναφερθήκατε στην έμπνευση. Τι ιδιαίτερο έχει εκείνη η στιγμή;

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου έλεγε ότι το μόνο που έχει να κάνει ένας καλλιτέχνης είναι να δηλώσει διαθεσιμότητα στο σύμπαν. Δηλαδή, ότι κάθεσαι και περιμένεις, κατά κάποιον τρόπο. Υπάρχει το φως, υπάρχει το ρεύμα και εμείς είμαστε το καλώδιο. Αρχίζω και το πιστεύω και εγώ αυτό. Είναι κάτι ανεξήγητο, δεν έρχεται από αυτόν τον κόσμο.

Γι’ αυτό θεωρώ καλοτυχία, ευλογία, που έχω δημιουργήσει τόσα τραγούδια, έτσι, αυθόρμητα. Κάποιος μου έκανε δώρο, κάποιος μου το χάρισε - δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Δεν θα πω ποτέ ότι έχω περισσότερο ταλέντο από κάποιον άλλον, γιατί έχει να κάνει με την τεχνική. Εγώ δεν έχω τεχνική! Ίσως σαν άνθρωπος μπορώ να ακούσω πέντε πράγματα και αυτά μετά να τα κάνω τραγούδι.

• Τι σας φοβίζει περισσότερο στην εποχή μας;

Ο άνθρωπος είναι αυτοκαταστροφικός - δεν γίνεται να υπάρχει τόσο κακό εκεί έξω. Αλλά προσπαθώ να κρατάω τα καλά και να είμαι αισιόδοξη. Δεν μπορώ να πω κάτι αρνητικό για την ελληνική κοινωνία, γιατί τα περισσότερα από τα αρνητικά της είναι και τα θετικά της. Οι Έλληνες είναι ανοιχτοί, ειλικρινείς, εξωστρεφείς. Αλλά ίσως και πιο αυθόρμητοι απ’ όσο θα έπρεπε, είπε η Μόνικα στην Απογευματινή.