Σωτήρης Καλυβάτσης: «Καμιά φορά μου ζητάνε να πω ένα αστείο λες και είμαι jukebox»

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στα αστεία που κάνει και αν αυτά ξεπερνούν καμιά φορά τα όρια.

• Νιώθεις ότι τα αστεία σου έχουν ξεπεράσει κάποιο όριο;

Στο δημόσιο λόγο μου δεν νομίζω ότι έχω ξεπεράσει ποτέ κανένα όριο. Άλλωστε, τα όρια τα θέτουν οι ίδιοι οι σατιρικοί καλλιτέχνες, δεν υπάρχει κάποιο μέτρο σάτιρας. Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχω προσβάλει ποτέ κανέναν. Μπορεί να έχω φέρει κάποιον σε δύσκολη θέση, αλλά αν το αναλύσει και το σκεφτεί λιγάκι και αυτός μετά είμαι σίγουρος ότι θα κάτσει μόνος του και θα γελάσει.

• Σε κουράζει καμιά φορά που όλος ο κόσμος περιμένει να είσαι πάντα αστείος;

Όταν ήμουν νεότερος, είχα τέτοια άγχη γιατί νόμιζα ότι έχω την υποχρέωση όπου βρίσκομαι να δουλεύω σαν λατέρνα για να περνάνε οι άλλοι καλά. Σταδιακά το ξεπερνάω αυτό. Επίσης, αν τυχόν δεν έχω ιδιαίτερα κέφια, προτιμώ να κάτσω σπίτι μου γιατί με προσεγγίζουν οι άνθρωποι με ιδιαίτερη χαρά και δεν θέλω να τους ξενερώνω σε καμία περίπτωση. Δεν μου έχουν κάνει και τίποτα.

• Είναι και λίγο στρεσογόνο να ξέρεις ότι αν φύγεις από το σπίτι σου θα πρέπει να συναναστραφείς με ανθρώπους;

Καμιά φορά μου ζητάνε να τους πω ένα αστείο λες και είμαι jukebox. Δεν στρεσάρομαι, ούτε όμως μπορώ να είμαι αυτό που περιμένει ο καθένας από εμένα.

• Θεωρείς τον εαυτό σου φεμινιστή; Ρωτάω γιατί είχες υπερασπιστεί ανοιχτά μία συνάδελφό σου που δέχθηκε κακοποίηση και δικαιώθηκε τελικά στο δικαστήριο πρωτόδικα.

Θεωρώ τον εαυτό μου έναν άνθρωπο που πιστεύει στην ισότητα των ανθρώπων.

• Άρα φεμινιστής.

Χαρακτήρισέ με όπως θέλεις. Εγώ έχω κατανοήσει πάρα πολύ καλά και από μικρός την ουσία της διαφορετικότητας, και αυτό είναι κάτι που το χρωστάω κυριολεκτικά στην κατασκήνωση της ΧΑΝ. Μέσα σε μια σκηνή, ας πούμε, δέκα ατόμων ανακαλύπτεις ότι ο καθένας είναι μοναδικός και έχει την κλίση του και ότι ο καθένας θέλει στήριξη για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να ενταχθέί σε ένα σύνολο, είπε ο Σωτήρης Καλυβάτσης στο Down Town.