Γιώργος Καραμίχος: «Το μόνο που πραγματικά μας ανήκει είναι η ανάσα»

Ο αγαπημένος ηθοποιός, με άκρως εξομολογητική διάθεση, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στη ζωή του αλλά και στα πράγματα που απολαμβάνει και τον κάνουν ευτυχισμένο.

• Πιστεύετε ότι, για να έρθει η ευτυχία στη ζωή μας, πρέπει να αφεθούμε;

Είναι προαπαιτούμενο το να αφεθούμε και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δουλεύω πολλά χρόνια με τον εαυτό μου για να μπορώ να αφήνομαι.

• Γιατί δεν αφηνόμαστε;

Διότι έχουμε φάει πολύ... ξύλο! Από την κοιλιά της μάνας μας ακόμη εισπράττουμε φόβο. Το φόβο και τις ανησυχίες εκείνης.

Και ειδικά όταν ζούμε σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, που το να γίνει μια γυναίκα μάνα είναι και κοινωνικό προαπαιτούμενο, το οποίο μάλιστα μέχρι πρότινος ήταν να γεννήσει αγόρι, να γεννήσει υγιές αγόρι, το πιο όμορφο, το πιο ψηλό, και μετά να είναι η ίδια η μάνα λειτουργική, καθώς δεν έχει δικαίωμα να πέσει, να αντιμετωπίσει τις ορμόνες της... Όλη αυτή την πίεση την εισπράττει το έμβρυο και αυτό είναι φόβος.

Πώς αντιδρούμε οι άνθρωποι στο φόβο; Με συρρίκνωση. Και ενήλικες πια φοβόμαστε τα σκυλιά, τις γάτες, τους πολιτικούς, τους διαφορετικούς από εμάς ανθρώπους και, όταν φοβόμαστε, συρρικνωνόμαστε και τα όργανά μας δεν αναπτύσσονται σωστά. Όταν ενηλικιώνεσαι, λοιπόν, και καλείσαι να πάρεις αποφάσεις, μετά το μηδέν που σου έχουν διδάξει οι δικοί σου -γιατί άλλο σου λένε και άλλο βλέπεις ότι ζουν, κάνουν τα πάντα για να είσαι εσύ ευτυχισμένος, αλλά βλέπεις τους ίδιους δυστυχείς-, πώς μπορείς εσύ να αφεθείς στο μοναδικό στόχο της ζωής που είναι η ευτυχία;

• Τι είναι η ευτυχία για εσάς;

Ο καλός συντονισμός ώστε, όπως λέει η λέξη, να βρίσκεις την καλή σου τύχη. Όταν συντονίζεσαι, τα πράγματα συμβαίνουν. Για μένα, η μοναδική απόδειξη ευτυχίας είναι να ανασαίνεις ελεύθερα. Το μόνο που πραγματικά μας ανήκει είναι η ανάσα.

• Απολαμβάνετε τη ζωή σας;

Το μαθαίνω σιγά σιγά. Μου πήρε πολλά χρόνια. Απολαμβάνω πια συγκεκριμένες συνθήκες και συγκριμένα πράγματα. Έχω αρχίσει και απολαμβάνω τη δουλειά μου. Μου πήρε σχεδόν τριάντα χρόνια. Απολαμβάνω πλέον πάρα πολύ το να παίζω. Να παίζω με τις συνθήκες και τους όρους που επιλέγω. Να συνεργάζομαι με ανθρώπους που μου αρέσουν και είναι συντονισμένοι με τη δημιουργικότητά τους. Σε συνθήκες που μου επιτρέπουν να αφήνομαι στο ρόλο και να μην εξηγώ τα αυτονόητα. Και στην προσωπική μου ζωή ισχύει το ίδιο.

Νομίζω ότι έχω χαλαρώσει ως πατέρας. Απολαμβάνω τα παιδιά μου χωρίς αγωνία. Όχι ότι δεν υπάρχουν αγωνίες, αλλά όχι με την ίδια ποιότητα που είχαν πριν. Είμαι πιο ανοιχτός στο λάθος και αυτό με έχει κάνει να απολαμβάνω περισσότερο.

• Είχατε το σύνδρομο του καλού παιδιού;

Πάρα πολύ και το έχω ακόμη. Και από την άλλη, μέσα μου είχα την ανάγκη να αποφύγω την κανονικότητα. Γιατί καταλάβαινα ότι το να είσαι καλός και να σου προκύπτει αυθόρμητα προϋποθέτει το να είσαι καλός και με τον εαυτό σου. Όταν προσπαθείς να ικανοποιείς μόνο τους άλλους και να αρέσεις, δεν είσαι παρών, άρα δεν είσαι αληθινός. Και όταν δεν είσαι αληθινός σημαίνει ότι διανύεις την περίοδο της λήθης! Ξεχνάς ανθρώπους, ξεχνάς εμπειρίες, άρα δεν παίρνεις τα μαθήματά σου, είπε ο Γιώργος Καραμίχος στο 7 Μέρες TV.