Σοφία Φιλιππίδου: «Δεν είμαι η γυναίκα που τρέχουν πίσω της για την εξωτερική της ομορφιά»

Μεταξύ άλλων η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε και στο εάν βίωσε σκληρές καταστάσεις όλα αυτά τα χρόνια της καριέρας της.

• Ως γυναίκα όλα αυτά τα χρόνια δεχτήκατε σκληρότητα στον χώρο του θεάτρου;

Κατάφερα να ελιχθώ. Ως παιδί στα παιχνίδια προτιμούσα πάντα έναν ελιγμό. Και με ένα αγόρι που με κυνηγούσε.Ένα παιδικό χαρακτηριστικό τελικά είναι το χάρισμά μου και εφαρμόζεται και στη ζωή μου, στην οικογένειά μου, στα ερωτικά μου και στο θέατρο, όπου συναντάς κακότροπους σκηνοθέτες και κακές συνεργασίες. Συμφιλιώνεσαι όμως. Όταν ανοίγει το ταμείο, όταν έχουμε ένα θέατρο με ανοιχτό ταμείο, όλα είναι αλλιώς.

Στο ταμείο τα αποδίδω όλα. Εκεί είναι το πρόβλημα. Είναι αλλιώς το θέατρο με 50 θέσεις, αλλιώς τα μεγάλα θέατρα που πρέπει, ας πούμε, οπωσδήποτε να γεμίζουν κάθε μέρα.Έχει μεγάλη διαφορά.

• Άρα το κίνημα MeToo δεν σας εξέπληξε;

Όχι, δεν με εξέπληξε. Χάρηκα που συζητάμε για αυτά τα θέματα. Γιατί υπάρχει η λεκτική καταπίεση, υπάρχει βία, υπάρχει σκληρότητα, πρέπει να αποδώσεις, να είσαι αποδοτικός, να μην ακούς, να μην αντιμιλάς.Όπως το ’50 και το ’60. Υπάρχουν. Εγώ όμως, επειδή είμαι μεγαλωμένη αυστηρά και ήμασταν πολύ καταπιεσμένες οι γυναίκες, ήταν η φυσική εξέλιξη να βλέπω ότι συμπεριφέρονται έτσι. Δεν ξαφνιαζόμουν.Ήξερα ότι η ζωή είναι έτσι. Από τη γειτονιά μου, από την τύχη των κοριτσιών, των αγοριών που δεν ήτανε, ας πούμε, όπως έπρεπε.

• Ποιες είναι οι δικές σας αναπηρίες;

Ως ηθοποιός δεν είμαι το εξώφυλλο, ας πούμε. Δεν είμαι η γυναίκα που τρέχουν από πίσω της για την εξωτερική της ομορφιά. Πρέπει να με γνωρίσουν και να μεαγαπήσουν γι’ αυτό που είμαι. Ανακάλυπταν μέσα μου ένα φως, μια χαρά, μια ενέργεια την οποία λαχταρούσαν από μένα. Την ενέργειά μου, το πάθος μου, την εργατικότητά μου, την καλοσύνη μου, την ευγένειά μου. Αυτά αγαπάνε. Δεν είναι, όμως, στην πρώτη γραμμή της πώλησης στο ράφι αυτά. Δεν είμαι η Coca-Cola στο ράφι, είπε η Σοφία Φιλιππίδη στην Αυγή.