Δημήτρης Αλεξάνδρου: «Η φωνή του γιου μου ακούγεται στα αυτιά μου σαν μελωδία»
Γιορτή του πατέρα: Μια γιορτή που πρέπει σε κάθε οικογένεια να τιμάται καθώς ο ρόλος του πατέρα στην οικογενειακή εστία είναι αυτός που δίνει ροή στην σωστό μεγάλωμα των παιδιών. Ο στυλοβάτης μπαμπάς, ο γενναίος πατέρας, ο τρυφερός μπαμπάκας κι ένα σωρό ακόμη χαρακτηρισμοί σε εκείνον που δίνει «πνοή» στην οικογένεια!
«Αυτό που ένιωσα όταν για πρώτη φορά έπιασα στα χέρια μου τον γιο μου είναι μοναδικό… δεν περιγράφεται με λόγια», λέει αποκλειστικά στο gossip-tv ο Δημήτρης Αλεξάνδρου με αφορμή τη γιορτή του πατέρα.
Ο Δημήτρης ήθελε πάντα να γίνει μπαμπάς και το περίμενε. Ήρθε λοιπόν στη ζωή του η Ιωάννα της καρδιάς του και του έφερε το πιο μεγάλο δώρο της ζωής. Τον γιο του! «Μόνο όσοι έχουν την ευλογία να είναι γονείς μπορούν να το νιώσουν», θα πει.
Ο Δημήτρης όταν μιλάει για τον γιο του, η φωνή του «σπάει».
«Ξεχνάς το «εγώ» και σκέφτεσαι μόνο το παιδί. Όλη η ζωή αλλάζει», λέει αλλά αυτό είναι και η ουσία της ζωής του εντέλει. Η πατρότητα για τον Δημήτρη, θα γραφτεί στον επίλογο και ο λόγος του σε αυτό έχει βαρύτητα γιατί έχει βαθιά επίγνωση του του εστί μπαμπάς!
Η σπάνια εξομολόγησή του!
Πώς έμαθες ότι θα γίνεις μπαμπάς;
«Σε εμάς έγινε κάπως αντίστροφα. Δεν μου ανακοίνωσε η Ιωάννα την εγκυμοσύνη της αφού εγώ παρατήρησα κάποια σημάδια και της το είπα, λίγο πολύ δηλαδή είναι σαν να της το χάλασα και σαν να το περίμενα. Όταν έκανε το τεστ και ήθελε να μου το πει, πάλι της το χάλασα δεύτερη φορά, γιατί της είπα πρώτος «έκανες το τεστ;». Λίγο πολύ το γνώριζα»
Έχει όμως κι αυτό τη γοητεία του…
«Ναι φυσικά γιατί η αλλαγή ήταν για μένα έντονη. Η Ιωάννα είχε γλυκάνει, είχε αλλάξει, οπότε το έβλεπα και το ένιωθα»
Τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης πώς τους βίωσες; Για τους άνδρες έχει μεγάλη διαφορά…
«Ποτέ εμείς οι άνδρες δεν θα καταλάβουμε τι περνάτε εσείς οι γυναίκες την περίοδο της εγκυμοσύνης σας, η Ιωάννα δεν είχε και εύκολη εγκυμοσύνη. Είναι ασφαλώς κάτι που περιμένεις, με λαχτάρα… να έρθει το παιδί σου στη ζωή ώρα με την ώρα»
Η Ιωάννα δεν είχε εύκολο τοκετό, όπως έχει πει. Ζορίστηκες, αγχώθηκες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας…
«Ήταν πολύ δύσκολο αυτό το κομμάτι διότι πήγαμε να γεννήσουμε με φυσιολογικά αλλά μετά από 23 ώρες τοκετό δεν γινόταν, οπότε ο γιατρός αποφάσισε να κάνουμε καισαρική γιατί έπρεπε»
Με ποιο συναίσθημα θα μου περιέγραφες την πατρότητα, Δημήτρη;
«Καταντάει λίγο κλισέ αφού όλοι οι γονείς μιλούν για μια μοναδικότητα, ότι δεν περιγράφεται με λόγια… αλλά αυτή είναι η αλήθεια! Πάντα ήθελα να γίνω μπαμπάς, μου άρεσε πάντα η ιδέα. Έτρεφα μεγάλη αδυναμία για οποιοδήποτε παιδί, αλλά από τότε που κράτησα στα χέρια μου το παιδί μου, νιώθω όλα αυτά που μου έλεγαν οι δικοί μου. Δεν περιγράφεται αυτό το συναίσθημα Κατερίνα, με λόγια. Δεν μπορείς εύκολα να το αποτυπώσεις, είναι κάτι μοναδικό. Μόνο όσοι έχουν την ευλογία να είναι γονείς μπορούν να το νιώσουν! Τι σημαίνει αυτό το θείο δώρο που έχεις στα χέρια σου»
Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου μετά τον ερχομό του γιου σου;
«Έχεις ασφαλώς μεγάλη ευθύνη για την ασφάλειά του… Οι προτεραιότητες, ο χρόνος, το πρόγραμμα…. Αυτά άλλαξαν αστραπιαία με τον ερχομό του. Αντιλήφθηκα ότι άλλαξε το κέντρο μου. Ξεχνάς το «εγώ» και σκέφτεσαι μόνο το παιδί. Όλη η ζωή αλλάζει»
Ποια είναι αυτή η στιγμή μέσα στην ημέρα που περνάς με τον γιο σου και τη βιώνεις σαν… ιεροτελεστία;
«Είναι αυτή η στιγμή το πρωί που ξυπνάει πολύ νωρίς και ακούω τη φωνή του, βγάζει αυτές τις κραυγούλες… παλιά θα με ενοχλούσε αλλά τώρα ακούγεται στα αυτιά μου σαν μελωδία η φωνή του (γελάει)»
Είσαι ένας μπαμπάς πολύ ενεργός… Τι σου αρέσει να κάνετε μαζί;
«Δεν γίνεται να μην τον δαγκώσω… αυτό κάνω και το απολαμβάνω»
Σε αγχώνει Δημήτρη αυτή η σκέψη της στιγμής εκείνης που θα μοιραστεί μαζί σου τα πρώτα του ζόρια;
«Θα ήταν χαρά μου να μπορεί ο γιος μου να αισθάνεται ότι μαζί μου πρέπει να επικοινωνεί τα πάντα. Θα είναι μεγάλη ευλογία αυτό»
Ποια είναι αυτή η συμβουλή σου που μεγαλώνοντας θα είναι για τον γιο σου, οδηγός ζωής;
«Ότι σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν βρισκόμαστε η διάθεση είναι αυτή που την αλλάζει, το πώς τη βιώνουμε δηλαδή»
Πατρότητα για σένα τι είναι;
«Πώς μπορείς να το περιγράψεις; Δεν περιγράφεται… Είναι ουσιαστικά ό, τι έχεις πάρει εσύ από τους γονείς σου, είναι η συνέχειά σου, η συνέχεια όλης αυτή της εξέλιξης… Δεν είναι εύκολο να το αποτυπώσεις. Είναι πολλά, από το πολύ μικρά μέχρι τα πολύ μεγάλα… από τα πιο εύκολα στα πιο δύσκολα. Έχει βαρύτητα, έχει ευθύνη και αυτό θα ήταν καλό να το πούμε στον επίλογο! Μπορεί να ξεκινάμε με χαρά και με τις καλύτερες περγαμηνές αλλά αυτό πρέπει να το δούμε στο μεγάλωμα, αν όντως τα έχουμε καταφέρει να μεγαλώσουμε ένα παιδί σωστά. Βέβαια δύσκολο να ορίσεις και το σωστό από το λάθος αλλά… στο τέλος να είμαστε μαζί!»