Ηλίας Μπενέτος: Οι ξεχωριστές συνεργασίες και η μεταβατική περίοδος!

Έχετε προσωπική εμπειρία από τη ζωή στην επαρχία τη δεκαετία του ’80;

«Από το 1977 και για δύο χρόνια, αυτά που βλέπετε στη σειρά τα βίωσα στην αληθινή τους διάσταση. Υπηρετώντας τη στρατιωτική μου θητεία στα Τρίκαλα και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας, για λόγους πέρα από την περιέργεια -καθώς έτσι ήταν η διασκέδασή μας τότε-, μπήκα σε αυτούς τους χώρους, που ήταν υποφωτισμένοι, ανήλιαγοι. Ήταν χώροι περίεργοι, με ιδιαίτερες συμπεριφορές και συνήθειες. Το σκυλάδικο έχει μεγάλη ειλικρίνεια μέσα του, έχει νόμους, κανόνες, νόρμες, συμπεριφορές».

Τα λαϊκά τραγούδια την εποχή του ’80 ήταν σε μετάβαση ύφους και στιλ;

«Από τραγούδια τα οποία ας πούμε “τραγούδια της αφέλειας”, περνούσαν σε αυτά που εγώ λέω της ισχυρής συναισθηματικής πλοκής. Τότε εμφανίζονται στο χώρο του λαϊκού και του ελαφρολαϊκού. Πέρασε κρίση το τραγούδι αυτό, γιατί μετά τους μεγάλους τραγουδιστές της δεκαετίας του ’70, το ’80 -και με την τροποποίηση, αν θέλεις, του κοινωνικού περιγράμματος- ήρθαν άλλοι στα πράγματα να διεκδικήσουν τις θέσεις των μύθων. Έγιναν πολλά τραγούδια, τα οποία βάζω και στη σειρά “Αυτή η νύχτα μένει”. 'Ηταν ιδιαίτερη συμπεριφορά».

Η εμπειρία σας αξιοποιήθηκε στη μικρή οθόνη...

«Πραγματικά, ήταν μεγάλη χαρά, όταν πριν από ενάμιση χρόνο ο Διονύσης Παναγιωτάκης, που ήταν ο παραγωγός της σειράς, μου πρότεινε αν θέλω να αναλάβω τη δημιουργική... επιμελητεία και του ρεπερτορίου -ας το λέμε έτσι».

Αγαπημένες σας δουλειές από τη δεκαετία του ’80;

«Ήμουν στη Μίνως Μάτσας & Υιός από 1979 μέχρι το 2004. Το '81 εμφάνισα την Αθηναϊκή Κομπανία, τα ρεμπέτικα, τα μεταλαϊκά τα οποία σημάδεψαν την εποχή ολόκληρη και τη διασκέδασή της. Δεν μπορώ να ξεχάσω το ’82-’83 τη συνεργασία μου με τον Φώτη Μεσθε-ναίο. Κάναμε δύο διπλά άλμπουμ, “Το μινόρε της αυγής”. Ξεκίνησε η συνεργασία μου με τη Λίτσα Διαμάντη, στα τέλη της δεκαετίας του '80. Το '81 κυκλοφόρησαν τα “Μπαράκια” του Βαγγέλη Γερμανού και το ’84 το “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ” των Κραουνάκη-Νικολακοπούλου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, δίνοντας μια κατεύθυνση να απελευθερωθούν δυνάμεις που δεν ήξεραν εκείνη τη στιγμή πώς να εμφανίσουν τα τραγούδια τους. Το ’80 μια από τις πρώτες μου παραγωγές στη Minos ήταν το “Ξημερώνει” με τη Χορούλα Αλεξίου σε μουσική του Αντώνη Βαρδή. Το '85 εμφανίζω τον Γιάννη Μηλιώκα που έρχεται από τη Θεσσαλονίκη και το ’86 ακούγεται το “Για το καλό μου”, κομβικό κομμάτι εκείνης της εποχής. Αμέσως μετά έφερα και τον Νίκο Ζιώγαλα με τη “Σταρ του σινεμά’ και τον μεγαλειώδη Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Έπαιξα πολύ περισσότερο σε αυτό το χώρο του τραγουδιού, επειδή με εξέφραζε προσωπικά και ατομικά. Το ’87 ήταν η πρώτη μου επαγγελματική συνεργασία με τον μετέπειτα αδελφικό μου φίλο και για 25 χρόνια συνεργάτη μου Δημήτρη Μητροπάνο. Ξεκινήσαμε με το άλμπουμ “Ένας καινούργιος άνθρωπος”, τα τραγούδια που πέρασε από την προηγούμενη εταιρία του στην εταιρία όπου ήμουν εγώ, και πήγε άπατος. Ευτυχώς που έγινε αυτό και αρχίσαμε να κοιτάμε με μεγαλύτερη ειλικρίνεια τα πράγματα. Συμφωνήσαμε να μην κάνουμε τραγούδια που να αφορούν το στυγνό και στεγνό ανταγωνισμό, αλλά εκείνα που θα άρεσαν σε εμάς και όχι σε αυτό που η εποχή επέτασσε. Τη δεκαετία του ’90 κάναμε το “Για να σε εκδικηθώ”, τη μεγαλειώδη μπαλάντα του Λάκη Παπαδόπουλου και του Κυριάκου Ντούρου, τη συνεργασία μου με τον Θάνο Μικρούτσικο και τη Δήμητρα Γαλάνη, “Για πιάνο και φωνή”, και με τον Κορκολή και τη Γαλάνη το “Δεν είσαι εδώ”»

Πηγή Τηλεθεατής