Γιώργος Ηλιόπουλος: «Μετά τα «Σφηνάκια», αρνήθηκα πάρα πολλές δουλειές στην τηλεόραση»

Φέτος γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην κωμωδία «Μέχρι τελικής πτώσεως», που περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα, και μας μιλάει για την ενασχόλησή του με την τέχνη της υποκριτικής.

• Πώς νιώθετε που συνεργάζεστε με τον Γιάννη Δρακόπουλο για πρώτη φορά μετά τα θρυλικά «Σφηνάκια»;

Είναι μία συνάντηση που τη συζητούσαμε εδώ και χρόνια. Για μένα τα «Σφηνάκια» ήταν σαν πενταήμερη που δεν πήγα, ήταν τα νιάτα μου. Ήμασταν 10 παιδιά, οι πιο πολλοί ήμασταν άγνωστοι και εμένα ήταν η πρώτη μου δουλειά. Με τον Γιάννη θέλαμε να ξαναβρεθούμε, αλλά δεν υπήρχε ως τώρα η κατάλληλη συνθήκη.

• Πράγματι, η σειρά «Σφηνάκια» άφησε τη δική της ιστορία στην ελληνική τηλεόραση...

Ήταν η νιότη μας, η άγνοια κινδύνου που είχαμε όλοι μας και η ανάγκη μας να κάνουμε τον κόσμο να περάσει καλά. Ο κόσμος αγάπησε τη σειρά και δεν σας κρύβω ότι νέα παιδιά που δεν έχουν δει τη σειρά ξέρουν τις ατάκες και ανεβάζουν βιντεάκια με αυτές στο Tik Tok.

• Έχετε σκεφτεί να επαναφέρετε τη σειρά στην τηλεόραση;

Με έναν νέο και πιο μοντέρνο τρόπο, γιατί να μην το ξανακάναμε; Με αυτούς τους ανθρώπους θα έκανα τα πάντα ανά πάσα στιγμή. Τότε δεν ήξερε κανείς ότι θα κάνουν τόσο μεγάλη επιτυχία, ενώ σήμερα όλοι μιλούν για το «καμένο» χιούμορ που εμείς κάναμε τότε πρώτοι, πριν από 12 χρόνια. Βλέπω διαφημιστικά ή ανέκδοτα που είναι από «Σφηνάκια» που είχαμε γυρίσει. Ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του. Ήταν μία μαγική στιγμή για όλους μας. Η δεύτερη μαγική στιγμή που έζησα -με άλλον τρόπο βέβαια- στη δουλειά μου ήταν οι «Άγριες Μέλισσες». Αυτές είναι δύο κορυφαίες για μένα.

• Τηλεοπτικά, τι μεσολάβησε μεταξύ αυτών των σειρών;

Μετά τα «Σφηνάκια», αρνήθηκα πάρα πολλές δουλειές στην τηλεόραση, γιατί δεν ήθελα να επαναλάβω το ίδιο πράγμα. Επειδή η βασική δουλειά μου είναι το θέατρο, επιδίωξα να κάνω πράγματα εκεί. Όταν ήρθε η πρόταση για τις «Άγριες Μέλισσες», επέστρεψα στην τηλεόραση, γιατί δεν γινόταν να πω «όχι» σε μία τέτοια δουλειά. Με το που διάβασα το σενάριο, συγκλονίστηκα... θυμάμαι ότι έκλαιγα διαβάζοντάς το. Όλοι οι συνάδελφοι ήταν συγκλονιστικοί. Εγώ είχα να κάνω τηλεόραση 12 χρόνια και νόμιζα ότι έχω ξεχάσει τα πάντα. Όμως κάποια πράγματα είναι σαν το ποδήλατο, δεν ξεχνιούνται. (Γελάει.)

• Πώς διαχειριστήκατε αυτή τη συνθήκη;

Πήγα με την πεποίθηση ότι δεν ξέρω τίποτα και πρέπει να τα μάθω όλα από την αρχή. Το ευτύχημα ήταν ότι υπήρχε το συγκεκριμένο σενάριο και αυτοί οι συντελεστές και οι συνάδελφοι που έκαναν τα πάντα να μοιάζουν εύκολα. Ο ρόλος μου εξελισσόταν μαζί με εμένα μέσα στη σειρά. Οι «Άγριες Μέλισσες» άλλαξαν τη δραματουργία και έδωσαν πνοή σε ένα είδος το οποίο είχε... πεθάνει, είπε ο Γιώργος Ηλιόπουλος στο my tv.