Μαρία Εκμεκτσίογλου: Οι δύο θάνατοι που την «λύγισαν» και η ψυχολογική κακοποίηση στον γάμο της
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου που μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία και εδώ και λίγο καιρό έχει ανοίξει εστιατόριο σε ένα απομονωμένο νησί στα παράλια της Τουρκίας και πολύ κοντά στο Καστελόριζο και τη Ρόδο, έχει περάσει πολύ δύσκολες στιγμές που την έκαναν να «λυγίσει»...
Για αρκετά χρόνια θρηνούσε τον χαμό της μητέρας της που ήρθε όταν εκείνη μόλις είχε γίνει μανούλα. Ένα άλλο τραγικό γεγονός όμως που δεν μπορεί να διαχειριστεί εύκολα ήταν ο θάνατος του αδελφού της. Η ίδια μιλάει για αυτές τις δύο απώλειες ενώ αποκαλύπτει πως στον γάμο της δέχτηκε κακοποιητικές συμπεριφορές...
Με τον γιο της, Πασχάλη.
G: Ο αδελφός σου σκοτώθηκε την ημέρα που τον επισκεπτόσουν στην Ελλάδα. Πώς βίωσες την απώλειά του;
Μ.Ε.: Τον θάνατο του αδελφού μου δεν τον αποδέχθηκα ποτέ. Ζει σε μια χώρα της φαντασίας μου, για την οποία δεν υπάρχει μέσο να τον επισκεφθώ. Από εκεί μου στέλνει την ενέργειά του και με κρατά δυνατή. Είχα την ατυχία να χαθούν πολύ νωρίς όλα τα μέλη της μικρής οικογένειάς μου.»
G: Επίσης, η μητέρα σου «έφυγε» την ημέρα που γέννησες τον δεύτερο γιο σου.
Μ.Ε.: Θα σου πω ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν έχασα ποτέ τα 25 κιλά που πήρα στην εγκυμοσύνη μου. Η ψυχική μου οδύνη ήταν τεράστια. Δεν έχει κλείσει ακόμη το τραύμα του θανάτου της. Το πρώτο διάστημα της απώλειάς της έπρεπε να φροντίσω το μωράκι μου, που με είχε άμεση ανάγκη. Την ίδια ώρα, υπήρχε ακόμα ένα παιδάκι που ήταν δύο χρόνων. Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο με βάραινε ο θάνατος της μαμάς μου. Ακόμη και σήμερα την αποζητώ. Όμως τα τραγικά γεγονότα στη ζωή μου δεν θέλω να τα σκέφτομαι, διότι μου δίνουν τόσο μεγάλο πόνο που σταματούν την πρόοδό μου. Και η προσωπική μου πρόοδος είναι και πρόοδος των παιδιών μου. Αν εγώ σταματούσα, ύστερα από αυτά που έζησα, να παλεύω, δεν θα ήμουν επάξια μητέρα για τα παιδιά μου.
G.: Λίγα χρόνια αργότερα έφυγες από τον πρώτο γάμο σου, σχεδόν με κινηματογραφικό τρόπο, χωρίς να υπολογίσεις τις συνέπειες...
Μ.Ε.: Δεν υπολόγισα τίποτα και κυρίως τις οικονομικές συνέπειες. Έφυγα χωρίς να πάρω ούτε τα δικά μου περιουσιακά στοιχεία. Όμως η πίστη μου στον Θεό και η δύναμη της ψυχής μου με βοήθησαν να βρω πολύ γρήγορα τον δρόμο μου.
G.: Βίωσες ψυχολογική κακοποίηση στον πρώτο γάμο σου;
Μ.Ε.: Ναι. Βίωσα ανυπόφορες καταστάσεις. Αν δεν τις αντιμετώπιζα, δεν θα έφευγα από τον γάμο μου. Αγαπώ την οικογένεια, γι’ αυτό κι έκανα τρία παιδιά. Εκ των υστέρων, βεβαίως, οι σχέσεις με τον πρώην σύζυγό μου αποκαταστάθηκαν.
G.: Τον συγχώρησες;
Μ.Ε.: Βάζω ένα ερωτηματικό σ’ αυτό. Όλα όσα έζησα μέσα στον γάμο μας έγιναν η αιτία να γίνω δυνατή. Το κακό είναι ότι για να το πετύχω έχτισα ένα τείχος απροσπέλαστο γύρω μου. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μπαίνει στην ψυχή μου. Δεν έχω περιθώρια για άλλα τραύματα.
G.: Ξαναπαντρεύτηκες, αργότερα, με έναν Τούρκο με καταγωγή από την Κρήτη...
Μ.Ε.: Ζήσαμε μαζί για 17 χρόνια. Η ιστορία μας τελείωσε τραγικά. Δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες. Θα το διαβάσεις στο βιβλίο μου.
Πηγή: Gala