Αντώνης Καφετζόπουλος: «Όποιος θέλει να «φτιάχνεται» με την Επίδαυρο, δικαίωμά του»

Το φετινό καλοκαίρι ανέλαβε να ενσαρκώσει τον Ποσειδώνα στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη που ανεβάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη και μουσική Στέφανου Κορκολή, με τη Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Εκάβης. Με αφορμή τη φιλοξενία της παράστασης, στις 18 και 19 Αυγούστου, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο Αντώνης Καφετζόπουλος μιλά για τον ιερό χώρο του αργολικού θεάτρου...

- Πρωταγωνιστείτε φέτος ως Ποσειδώνας στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Πόσο επίκαιρη είναι η συγκεκριμένη τραγωδία στις μέρες μας;

Είναι τρομερά επίκαιρο το έργο, καταρχάς λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Γιατί αυτό το οποίο με πολύ θάρρος καταγγέλλει ο Ευριπίδης είναι μια ακρότητα που έκαναν οι Αθηναίοι στη Μήλο, ενάμιση-δυο χρόνια πριν παρουσιάσει το έργο, πράγμα που σημαίνει ότι το έγραψε εν θερμώ και μεταφέρει τη δράση με τη γενοκτονία και τις ακρότητες που έκαναν οι Έλληνες στην Τροία. Παραλληλίζει τα γεγονότα αυτά και βάζει τον Ποσειδώνα να λέει ότι όποιος κάνει τέτοια πράγματα είναι σίγουρο πως θα το βρει μπροστά του, θα το πληρώσει, θα βουλιάζει από τις συνέπειες αυτής της πράξης. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η τραγωδία αυτή είναι διαρκώς επίκαιρη τον τελευταίο αιώνα γιατί διάφορες ισχυρές δυνάμεις, με στρατιωτική βία, κάνουν ακραία πράγματα.

- Ένας ηθοποιός οφείλει να έχει συγκεκριμένα εφόδια για να παίξει αρχαίο δράμα;

Δεν νομίζω ότι απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο προσόν, τουλάχιστον όχι περισσότερα από απ’ αυτά που χρειάζονται για να παίξεις οποιονδήποτε ρόλο. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια κόκκινη γραμμή ούτε κάποια πιστοποίηση για ηθοποιούς που παίζουν αρχαίο δράμα. Η κόκκινη γραμμή είναι πολύ πιο χαμηλά και αφορά οποιονδήποτε ρόλο. Ακόμα και για να παίξεις έναν μικρό ρόλο στην τηλεόραση πρέπει να έχεις ένα μικρό σχέδιο στο κεφάλι σου σχετικά με το ποιος είναι ο χαρακτήρας που θα ερμηνεύσεις, γιατί το κάνεις, και ποιοι είναι οι στόχοι αυτού που έγραψε το κείμενο. Αν είσαι λοιπόν στη θέση να παίξεις καλά έναν μικρό και «ασήμαντο» ρόλο, μπορείς να παίξεις οπουδήποτε.

- Σε λίγες ημέρες θα παίξετε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Δεδομένου ότι είναι η δεύτερη εμφάνισή σας στο αργολικό θέατρο, πρόκειται πράγματι για μια ιδιαίτερη εμπειρία για έναν ηθοποιό; Εσείς πώς το έχετε βιώσει;

Η Επίδαυρος είναι ένα πάρα πολύ ωραίο θέατρο. Η δική μου μεγάλη συγκίνηση ήταν όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά τον αρχαιολογικό χώρο σε μια εκδρομή με το σχολείο. Από κει και πέρα οι ηθοποιοί συνηθίζουμε να «φτιαχνόμαστε» με διάφορα πράγματα. Όποιος θέλει να «φτιάχνεται» με την Επίδαυρο, δικαίωμά του.

- Η εκδοχή της τραγωδίας που παρουσιάζετε παραμένει πιστή στο αρχικό κείμενο ή έχει σημαντικές αποκλίσεις;

Είναι απόλυτα πιστή η εκδοχή μας. Πρόκειται για το μεταφρασμένο αρχαίο κείμενο, όχι για διασκευή.

- Είναι θεμιτό, κατά την άποψή σας, να προσαρμόζονται τα αρχαία κείμενα στις σύγχρονες συνθήκες ή πρέπει να παραμένουν ατόφια;

Μια χαρά είναι οι διασκευές. Όταν έχει δηλωθεί έντιμα εξαρχής στο κοινό πως αυτό που θα δείτε δεν είναι, π.χ., η «Εκάβη», αλλά μία διασκευή στην οποία υπάρχουν ιδέες και αποσπάσματα κειμένου από το πρωτότυπο έργο, δεν υπάρχει, για μένα τουλάχιστον, κανένα πρόβλημα. Έχει χρέος το θέατρο να αναζητά δημιουργικούς τρόπους για να ξαναδεί τις ιδέες που υπάρχουν πίσω από τα αρχαία κείμενα. Όλα βέβαια εξαρτώνται από το αποτέλεσμα. Αν το αποτέλεσμα είναι μάπα, είναι μάπα όχι γιατί έγινε διασκευή, αλλά μια αποτυχημένη διασκευή.

- Και ο θεατής όμως δεν πρέπει να είναι προετοιμασμένος, διαβασμένος σχετικά με την παράσταση που πρόκειται να παρακολουθήσει και τους συντελεστές της;

Ο θεατής δεν έχει καμία υποχρέωση. Εάν πληρώσει το εισιτήριό του έχει δικαίωμα να έρθει χωρίς καν να έχει ιδέα σχετικά με το τι θα δει, ποιος είναι ο σκηνοθέτης που έχει κάνει την παράσταση. Εμείς, του ευρύτερου καλλιτεχνικού χώρου, μπορούμε να προβληματιζόμαστε, να κρίνουμε το κοινό. Αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε face control στο θέατρο ανάλογα με τις γνώσεις και το επίπεδο κάθε θεατή.

Πηγή: Πρώτο Θέμα