Βίβιαν Κοντομάρη: «Τα "πρέπει" πολλές φορές ξεπερνούν τα "θέλω"

Μια παρέα παλιών συμμαθητών, φίλων, αλλά και συγγενών, έχει καθιερώσει ένα εβδομαδιαίο ραντεβού στο αγαπημένο τους στέκι, στο οποίο τρώνε, πίνουν, γελούν, χορεύουν και μοιράζονται τα νέα τους.

ΑΝΤ1, ο

Ένα βράδυ, όπου όλα μοιάζουν συνηθισμένα, ο Άλκης καταρρέει μπροστά στα μάτια των υπολοίπων και όλοι παθαίνουν σοκ. Λίγο αργότερα τον συνοδεύουν στο νοσοκομείο, όπου και περιμένουν να μάθουν τα νέα για την υγεία του. Οι ώρες περνούν αργά και βασανιστικά...

Όταν ο 'Αλκης συνέρχεται, ανακοινώνει στην παρέα του ότι πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια και δεν του απομένει πολύς χρόνος. Οι φίλοι του από τη μια στιγμή στην άλλη αναγκάζονται να κάνουν έναν απολογισμό ζωής και να σκεφτούν πώς θέλουν να ζουν από δω κι εμπρός.

Η Βίβιαν Κοντομάρη έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση και μίλησε στο περιοδικό Τηλέραμα και στον Βασίλη Ανδριτσάνο γι' αυτό, καθώς και για τη νέα σειρά του ΑΝΤΙ, που είναι σύγχρονη, γρήγορη και θα μιλήσει στην καρδιά όλων όσοι έχουν αφήσει λίγο πίσω τα «θέλω» τους επειδή τους έπνιξαν τα «πρέπει»!

Η ασθένεια του Άλκη την ταρακουνά;

«Η ασθένεια αυτή είναι η κινητήριος δύναμη για όλους, ώστε να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους και να κάνουν αυτά που δεν τολμούσαν στο παρελθόν. Είναι και επιθυμία του Άλκη, που τους λέει: "Εγώ μπορεί να φύγω, εσείς, σας παρακαλώ, όσο προλαβαίνετε, ελάτε κοντά στον εαυτό σας και κάντε αυτό που πραγματικά θέλετε. Δεν έχει σημασία αν θα το πετύχετε, φτάνει να το έχετε προσπαθήσει". Έτσι, ξαναγεννιούνται στη μέση της ζωής τους. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο γεμίζουν τα κενά τους. Είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, χωρίς άσχημες αφορμές».

Έχετε βρεθεί ποτέ σε κάποιο τέτοιο κομβικό σημείο, όπου είπατε ότι θα τα αλλάξετε όλα;

«Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει αντιμετωπίσει ένα τέτοιο θέμα υγείας, το οποίο σε κάνει να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα. Αν θα τα καταφέρεις, εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες. Είμαι σίγουρη ότι στους τηλεθεατές θα δοθεί μια αφορμή να σκεφτούν για τη ζωή τους, να ταυτιστούν με τους ήρωες».

Αφήνετε λίγο τα «πρέπει» για να πάτε πιο κοντά στα «θέλω» σας;

«Ενίοτε συμβαίνει αυτό, όμως δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είναι ότι δεν ξεχνώ τα "θέλω" μου. Το αν θυσιάζω ένα "θέλω" για ένα "πρέπει" δεν σημαίνει ότι τα ξεχνάω. Προσπαθώ, όσο μου επιτρέπεται και όσο μπορώ να είναι κοντά μου και να τα υπηρετώ. Η αναλογία βέβαια δεν είναι η ίδια. Τα "πρέπει" πολλές φορές ξεπερνούν τα "θέλω"»